een nieuwe kans | Hoofdstuk 14

by Tamara

Heel even dacht ik een vlaag van verwarring in Noah zijn ogen te zien, maar zo snel als die gekomen was, was die ook alweer weg.

Hij was veranderd sinds de laatste keer dat ik hem had gezien. Toen we nog bij elkaar waren, begon hij een klein beetje een buikje te krijgen, maar daar was nu niets meer van te zien. Ik wist niet of Logan hem eindelijk zo ver had gekregen om naar de sportschool te gaan of dat hij was afgevallen door de stress van de rechtszaak en alle drama van de afgelopen tijd, maar hij zag er beter uit dan ooit. Zijn donkerblauwe pak kon zijn goed gevormde lichaam niet verbergen en aan zijn houding gezien wist hij dondersgoed dat hij er geweldig uit zag.

Maar zijn gezicht was nog het meeste veranderd. De Noah die ik kende scheerde zich elke dag en de enige keer dat ik hem ongeschoren had gezien was toen hij in Parijs zo ziek was. Nu had zijn gezicht een baard van een paar dagen die hij zo te zien netjes bijhield en die hem nog knapper maakte. In dit licht leken zijn ogen nog blauwer dan ik me herinnerde en bij zijn ooghoeken dacht ik fijne lachrimpeltjes te zien.

Het gevoel dat hem zien bij me opwekte, zorgde ervoor dat ik sprakeloos aan de grond genageld stond.

‘Sommige mensen kom je ook overal tegen he?’ zei hij op een arrogante toon.

God, zelfs zijn stem was veranderd, misschien was het omdat ik hem nog nooit op deze manier had gehoord, maar zijn stem leek ruwer en zelfverzekerder dan ik hem herinnerde.

Hij keek me kort aan en trok zijn wenkbrauw op, waardoor ik me realiseerde dat ik aan het staren was.

‘Waar heb ik dit ontzettende plezier aan verdiend Darius?’

‘Dat weet je best Noah.. Heb je enig idee aan wat voor zaak je werkt? Wat dit kutbedrijf allemaal aanricht in de zee?’

Noah haalde zijn schouders op en lachte nonchalant.

‘Kom je hier helemaal met je assistente naartoe om me te vertellen voor wat voor bedrijf ik werk?’

Oh.. nu was ik ineens Darius zijn assistente? Niets meer dan dat? Ik weet niet waarom, maar die opmerking irriteerde me.. Hij deed alsof hij me niet kende, terwijl ik duidelijk in zijn ogen zag dat hij heus wel wist wie ik was.

‘Jep, ik denk namelijk niet dat je je realiseert wat voor verschrikkelijke dingen jij laat gebeuren. Of misschien ook wel en kan het je gewoon niets schelen. Jullie zijn altijd nogal dol op geld geweest he?’

‘En jij bent nog steeds het kinderachtige ventje van jaren geleden. Iedereen inwrijven wat voor geweldig aanbod je hebt gehad en daarna ineens met de Noorderzon vertrekken. Ik kan het niet helpen dat je nu zo’n miezerig onderbetaald baantje hebt.’

Het was duidelijk dat er meer speelde tussen hun twee dan alleen deze zaak. Even twijfelde ik of ik me ermee moest bemoeien, maar ik besloot het niet te doen. De mannen liepen naar elkaar toe en hoewel ik even dacht dat ze zouden gaan vechten, deden ze niets anders dan elkaar aankijken en beschuldigen van allerlei dingen waarbij ik geen idee had waar het over ging.

‘Hoe haal je het in je hoofd om hier te komen Darius? Wat denk je nou? Dat je hier even kunt komen om me om te praten en dat ik dan meteen al het werk laat vallen zodat die visjes gered zijn? Ik ben ingehuurd door ProSea omdat ik de beste ben in wat ik doe.. Ze zijn al jaren mijn klant en ik ga ze heus niet ineens laten vallen omdat jij hier een beetje huilie huilie komt doen.’

‘Dat vraag ik je ook niet, het enige wat ik vraag is of je je wel realiseert wat je aan het doen bent. Ben je er wel eens geweest? Heb je ze wel eens gezien? Of zit je hier in je kantoor alleen maar je geld te tellen en jezelf schouderklopjes te geven omdat je jezelf zo’n ontzettend goede vent vindt?’

‘Ha, en dat moet me kwetsen ofzo? ‘Oh Darius zegt dat ik dit alleen maar voor het geld doe… Nou wat erg…’

Darius haalde een hand door zijn haren en keek Noah kwaad aan.

‘Serieus? Waarom doe je zo? Ben je nu nog steeds boos omdat ik je verslagen heb en ik die stage bij je vader kreeg? We waren toch ooit vrienden? Het is wel heel erg sneu dat je nog steeds boos bent omdat ik je ooit in één ding verslagen heb.’

Wat? Darius en Noah waren ooit vrienden? Waarom wist ik daar niets van? Aan Darius zijn verhalen te horen dacht ik dat ze altijd al een hekel aan elkaar hadden gehad.

‘Nee.. Dat kan me niets schelen.. En nu ik zie hoe ontzettend ver het je gebracht heeft in het leven kan ik er alleen maar heel erg hard om lachen. Je zou toch denken dat iemand die zo’n stage heeft gedaan en overal op loopt te scheppen dat hij beter was dan ‘de Noah Marcus’ wel een betere baan zou hebben.’

‘En waarom dan Noah? Ik geef niets om geld en ben tevreden met de baan die ik heb. Ik probeer een verschil te maken in de wereld en dat zou me lukken als jij niet de hele tijd alles uit de kast haalt om me tegen te werken.’

Noah grinnikte en haalde zijn schouders op.

‘Je denkt dat ik je tegenwerk? Ik voel me gevleid.. Als jij denkt dat dit tegenwerken is dan staat je nog heel wat te wachten.’

Hij draaide zich om en liep weer weg, tot Darius boos naar hem schreeuwde.

‘Denk maar niet dat je hiermee weg komt Noah! Ik maak je helemaal kapot als je hiermee door gaat!’

Noah lachte en draaide zich om.

‘Oh Dari.. Ik kan werkelijk niet wachten! Ik zie je in de rechtszaal oké?’

Met die woorden liep hij de ruimte uit, zonder dat hij me een blik waardig had gegund.

Ik keek naar Darius die zijn hoofd schudde en zag de wanhoop in zijn ogen.

Toen we hierheen waren gereden had ik de hoop gehad dat dit de oplossing zou zijn, dat dit bezoek echt verschil zou maken en dat we ze konden uitleggen dat ze fout zaten en wat voor verschrikkelijke dingen er gebeurden.

Maar nu? Nu wist ik dat we kansloos waren.. De zaak was verloren..

We konden alles uit de kast trekken wat we hadden en alles doen wat we wilden, maar een zaak tegen Noah Marcus zouden we nooit winnen.

Misschien vind je dit ook leuk

1 comment

Debbie 3 juli 2021 - 07:08

Aaaah…. is het al woensdag?? Ik wil verder hihihi

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.