Een nieuwe kans | hoofdstuk 11

by Tamara

Na een hele lange rit kwamen we aan bij Hellulaug. Het was een bron die heel erg lastig te vinden was en even had ik het vermoeden dat Darius misschien verdwaald zou zijn, maar dat bleek niet zo te zijn, want zonder moeite vond hij de weg. We stopten bij een klein huisje dat hij onderweg had geboekt niet ver van de bron af en aten als avondeten de laatste dingen uit de picknickmand, samen met een fles wijn die nog in de keuken van het houten huisje stond. Daarna was het tijd om naar de bron te vertrekken. Het was wel een beetje gek om met dit koude weer mijn zwemkleding aan te trekken, maar volgens Darius was het het absoluut waard.

We reden naar de parkeerplaats en stapten daar uit de auto. Omdat het al behoorlijk donker was, had Darius een zaklamp meegenomen zodat we de weg goed konden vinden, maar eigenlijk was dat niet echt nodig omdat het licht van de sterren en de maan behoorlijk fel was.

Bij het water aangekomen voelde ik eerst even met mijn handen.

‘Oh! Het is echt warm!’

‘Ja natuurlijk grapjas. Nou hup, trek je kleren uit en ga erin, het is echt heerlijk en we zijn helemaal alleen!’

Ik grinnikte en deed mijn warme kleren uit, iets dat best koud was in de koude buitenlucht. Maar meteen toen ik het water inliep, voelde het al een stuk beter. Het water was heerlijk warm en het was heel bijzonder om in een warm bad te zitten met het geruis van de zee op de achtergrond.

Darius deed zijn kleren ook uit en liet zich in het warme water zakken. Het water was niet heel erg diep en dus gingen we beide maar zitten om een beetje warm te blijven.

‘Darius?’ zei ik zachtjes.

‘Ik wil je bedanken voor deze trip. Echt, ik vond IJsland al geweldig, maar nu ik wat meer van het land heb gezien vind ik het hier nog mooier. Ik ben echt heel erg onder de indruk van dit prachtige land en snap heel erg goed waarom je hier wil blijven.’

‘Echt? Dus je vond zelfs het groene meer leuk?’

‘Oh hou op, je bent echt vervelend!’ lachte ik.

‘Oké, ik stop al. Ik ben heel erg blij dat je mee wilde gaan, het is voor mij ook al heel erg lang geleden dat ik al die plekken gezien had en ik kan me erger gezelschap voorstellen dan jij.’

‘Oh, zoals Elva?’

‘Haha, ja, jij bent sowieso honderd keer beter dan Elva.’

We zwegen heel even en keken naar de hemel die bezaaid was met de helderste sterren.

‘Rosie’ zei hij zachtjes.

Ik keek hem aan en ik zag ineens dat zijn blik anders was, hij had niet meer die grijns op zijn gezicht die hij anders altijd had. Zijn ogen schitterden in het licht van de maan en hij kwam ietsje dichterbij zitten.

‘Ik meende wat ik zei. Sorry dat ik altijd overal grapjes over maak, maar ik ben echt heel erg blij dat je hier bij me bent. Je bent zo anders dan de meisjes hier en ik merk dat ik me een soort van.. Verbonden met je voel.. Alsof we veel gemeen hebben.’

Ineens was hij dichterbij dan hij ooit geweest was. Hij boog zich naar me toe en duwde een pluk haar achter mijn oor. Zachtjes liet hij zijn vingertoppen langs mijn kaaklijn gaan, totdat ze bij het puntje van mijn kin aangekomen waren.

‘Ik wil.. Mag ik?’ vroeg hij zachtjes.

Ik knikte en liet mijn lippen iets van elkaar af gaan, iets dat hij meteen opmerkte, gezien zijn ogen die afdwaalden naar mijn mond. Zijn hand vervolgde zijn weg weer terug van mijn kin, over mijn kaak richting de achterkant van mijn nek, waar hij met zijn duim zachtjes over de gevoelige huid streek. Hij boog zich iets naar me toe en liet zijn lippen heel licht over de mijne gaan, zo zacht dat het net leek alsof er een vlinder met zijn vleugels tegen mijn lippen fladderde.

Heel even liet hij zijn voorhoofd tegen het mijne rusten terwijl hij zijn beide handen in mijn nek had liggen en ademde diep in.

Even dacht ik dat dit het was, dat dit de kus was waarvan ik me stiekem al talloze keren had afgevraagd hoe hij zou zijn. Maar voordat ik er nog langer over kon nadenken, drukte hij zijn lippen opnieuw op de mijne, iets ruwer deze keer. Ik legde mijn hand op zijn borst en opende mijn lippen een klein stukje, om me over te geven aan zijn kus. Meteen hapte hij toe en trok me tegen zich aan, waarna onze kus heviger werd. Zijn hand gleed van mijn nek naar mijn rug en voor ik het wist had hij me bovenop zich getrokken.

Misschien was het de omgeving, het warme water of misschien zelfs dat mijn nieuwsgierigheid na zo lang wachten ineens beloond werd, maar het was zonder twijfel de beste kus die ik ooit gehad had.

Maar toch.. Al was het maar een fractie van een seconde.. schoot er een naam door mijn hoofd. Het was de naam van iemand waar ik helemaal overheen dacht te zijn, waarvan ik dacht een hekel aan hem te hebben vanwege de vreselijke dingen die hij gedaan had en waarbij het me nog elke keer pijn deed als ik dacht aan het moment waarop ik hem betrapt had.

Ik liet Darius los en slikte.

‘Wat is er Rosie? Wil je dit niet? Gaat het te snel?’

Ik schudde mijn hoofd en wilde zeggen dat het niet aan hem lag, toen ik ineens opmerkte dat de lucht in een wirwar van allerlei dansende groene lichten was veranderd, die ervoor zorgden dat ik naar adem hapte.

Darius legde zijn armen rond mijn middel terwijl ik nog steeds op zijn schoot zat en glimlachte terwijl hij naar mijn verwonderde gezicht keek.

‘Is dat…’

‘Ja, dat is het Noorderlicht.’’

‘Het is prachtig! Ik denk dat ik nog nooit zoiets moois gezien heb.’

Hij keek me aan en liet zijn vingers zachtjes over mijn rug gaan.

‘Ik ook niet…’

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.