Ik draaide me om en zag Darius, alleen leek hij totaal niet op de Darius die ik altijd op kantoor zag. Hij had zijn eeuwige hoodie verruild voor een overhemd en droeg in plaats van zijn afgetrapte sneakers eens nette schoenen. Hij had zelfs een broek aan waar geen gaten in zaten. Hij zag mijn verbazing en moest een beetje lachen.
‘Wat is er aan de hand? Herken je me niet?’
‘Jawel hoor, ik ben gewoon niet gewend je zonder gaten in je broek en een hoodie te zien.’
‘Nouja zeg! Ik heb heus wel nette kleren hoor.’
Hij kwam wat dichterbij en pakte één van mijn lange krullen tussen zijn duim en wijsvinger en liet hem weer vallen.
‘Het is maar goed dat je er op kantoor niet zo bij loopt, dan komt niemand meer aan werken toe.’
‘Nou dat is dan wederzijds!’ lachte ik.
Hij stak zijn arm uit en ik haakte de mijne er doorheen. Samen liepen we naar het restaurant van het hotel, waar we plaats namen aan een tafel.
‘Ik dacht, we gaan eerst even eten voordat we uit gaan, want anders ben je meteen dronken en moet ik je naar huis dragen.’
‘Denk je dat? Ik kan behoorlijk veel hebben hoor.’ Zei ik terwijl ik door de menukaart heen bladerde.
‘Hmm, nou dat zullen we dan nog wel eens zien.’ Mompelde hij.
De menukaart was gelukkig in het Engels en ik kon makkelijk iets bestellen wat me lekker leek. Het eten was heerlijk en het werd bovendien heel erg mooi opgediend, iets waar chefs in IJsland bekend om schenen te staan.
Na het eten gingen we Reykjavik in en liepen door de lange hoofdstraat waar allerlei kleine pubs waren. Darius nam me bij ééntje mee naar binnen en pakte mijn hand vast om me tussen de mensen door te helpen. De pub was niet heel erg groot, maar wel heel erg druk en er hing een hele leuke sfeer. Voordat ik het wist stond ik met een glas in mijn hand te dansen tussen de andere mensen.
Het was heerlijk om er weer eens echt uit te zijn. De laatste keer dat ik uit was gegaan en zo had gedanst was in Scepter, op de avond dat Logan me zoende. Een gebeurtenis die nog maar een paar maanden geleden was, maar die uit een ander leven leek te komen. Ondertussen vermaakte Darius zich ook prima, hij was niet echt een goede danser, maar dat leek hem niet te kunnen schelen. Hij trok zich helemaal niets aan van wat anderen van hem vonden en dat was ook weer een fijne eigenschap. Ik moest ontzettend om hem lachen en toen hij dat door kreeg, pakte hij mijn hand en trok hij me naar zich toe, zodat we samen konden dansen. Hoewel andere mensen wel een beetje gek naar ons keken, kon het me niets schelen hoe ze over me dachten en besloot ik alle remmen los te gooien. Voor het eerst sinds tijden had ik een avond dat ik eindelijk helemaal mezelf kon zijn.
Uiteindelijk lieten we onszelf op een bank aan een tafel in een hoek vallen.
‘Ohh! Ik heb al in tijden niet zoveel lol gehad!’ lachte ik.
‘Nee, dat snap ik best. Ik denk niet dat die saaierd van een Noah je hiermee naartoe zou nemen.’
Lachend schudde ik mijn hoofd en gooide mijn drankje achterover.
‘Nee, absoluut niet. Ik vraag me af of hij ooit in een kroeg is geweest!’
Darius gebaarde naar de bar dat we nog wat wilden drinken en lachte.
‘Oh jawel hoor, als hij tijdens zijn studie wat minder in de kroeg had gehangen en wat minder vaak met een kater in de klas had gezeten was hij misschien wel de beste van de klas geweest.’
‘Kunnen we het misschien niet over Noah hebben?’ zuchtte ik.
‘Heel erg graag! Ik heb het ook liever over mezelf.’
Ik gaf hem een duw en beide schoten we in de lach.
Uiteindelijk brachten we de hele nacht door in de stad en waren we pas vroeg in de ochtend weer terug in het hotel. Daar namen we afscheid om beide naar onze eigen kamers te gaan en het lukte nog net om mijn kleren uit te trekken voordat ik in slaap viel. Het lukte me om een paar uur te slapen voordat mijn wekker ging en het tijd was om door te gaan naar de volgende plek. Ik pakte mijn spullen in en stuurde Darius een berichtje dat ik klaar was om te vertrekken. Even twijfelde ik of hij wel wakker was maar gelukkig kreeg ik snel een berichtje terug dat hij ook bijna klaar was en beneden op me zou wachten. Ik pakte nog snel de laatste spullen bij elkaar, waarna ik naar beneden liep om op hem te wachten.
Niet veel later zaten we in de auto naar onze volgende bestemming. Hij wilde een stukje van de Golden Circle rijden, waarna we vanavond nog ergens zouden overnachten. Morgen vroeg in de ochtend zouden we weer terugrijden naar huis en dat was maar goed ook, want aan de gesprekken van Alvin en Darius te horen waren ze niet echt blij dat we weg waren gegaan terwijl er nu juist net zoiets ergs gebeurd was.
Onze eerste stop was bij een groot blauwgroen meer dat verscholen lag in een krater. Darius vertelde iets over dat hier ooit een hele grote vulkaan had gestaan, die bij het uitbarsten helemaal ingestort was, waardoor dit kratermeer ontstaan was. Het was een heel erg mooi meer we besloten langs de kant te gaan ontbijten.
‘Wat vind je ervan?’ vroeg hij.
‘Ehh, ja het is wel mooi.. Maar ehh.. Het is een meer.’
‘Haha, je bent echt niet snel onder de indruk. Als ik ooit je vader ontmoet dan zal ik zeggen dat hij gelijk had.’
‘Doe dat maar, hij is dol op gelijk krijgen. Nee, maar sorry.. Het is een heel mooi meer en de kleur is ook heel erg mooi.. Maar ik ben wel heel erg benieuwd wat we hierna gaan doen!’
Hij lachte en gooide een stukje brood naar een vogeltje dat verderop zat.
‘Ik wilde je hier mee naartoe nemen omdat de kleur van dit meer me aan je ogen deed denken. Het is precies dezelfde kleur blauw groen.’
Ik keek naar het meer en probeerde te verbergen dat mijn wangen weer rood werden, iets wat nogal vaak gebeurde met hem in de buurt.
‘Ah, kijk, nu is ze sprakeloos. Ik moet vaker iets over je ogen zeggen.’ zei hij met een grijns op zijn gezicht.
‘Hou eens op met me te klieren jij. Zullen we verder?’
Snel pakten we de spullen bij elkaar en reden naar de volgende bestemming, een enorme waterval. Hoewel ik niet echt onder de indruk was geweest van het meer, vond ik de waterval wel heel erg bijzonder om te zien. Ik had nog nooit een waterval in het echt gezien en deze was echt enorm.
We besloten daar in de omgeving wat te gaan wandelen en sloten af met een picknick waarna we naar de laatste bestemming van de dag reden, de Blue Lagoon.
Maar onderweg stopte Darius ineens en zuchtte.
‘Oké, ik wil je wat vragen. We kunnen naar The Blue Lagoon gaan als je dat graag wil. Hij is heel erg mooi en het is heel leuk om een keer te zien, maar het is zo toeristisch als de pest en ik heb er stiekem een hekel aan. De keuze is aan jou, maar als ik zou mogen kiezen neem ik je liever mee naar Hellulaug, dat is een natuurlijke heetwaterbron aan zee, maar het is wel een stukje rijden.’
‘Hmm.’ mompelde ik.
‘Echt, jij mag kiezen. Als jij naar die toeristentrekpleister wil dan is het prima, maar ik neem je liever mee naar mijn favoriete plek, zeker omdat je daar het Noorderlicht heel erg goed kan zien.’
‘Het Noorderlicht? Oké, ik ben om! Let’s go!’
