Toen ik wakker werd had ik eerst even een paar seconden nodig om me te bedenken waar ik was. Ik keek naar buiten en zag nu pas in wat voor prachtige omgeving ik was beland. Het hotel stond aan de rand van een groot meer met daaromheen een uitgestrekt bos. Maria had een heleboel spulletjes zoals handdoeken klaargelegd in mijn kamer, dus ik besloot eerst even uitgebreid te gaan douchen. Toen ik klaar was liep ik naar beneden waar ik zag dat het personeel al druk bezig was met tafels dekken voor het ontbijt. Het hotel was niet heel erg groot, er waren ongeveer 100 kamers die het grootste gedeelte van het jaar allemaal volgeboekt zaten. Ik liep meteen door naar de receptie waar Maria al op me stond te wachten. Ze begroette me en ik liep achter haar aan naar een kantoor achter in het gebouw. Via de grote ramen aan de achterkant had ik een prachtig uitzicht over het meer en het bos. In de hoek van het kantoortje stond een bureau met een wat verouderde computer erop en in de andere hoek stond een bank. ‘Dit is jouw werkplek, het is waarschijnlijk niet zo luxe als je gewend bent, maar we hebben voorlopig helaas niets beters voor je.’ zei Maria. Ik lachte:’ Dit is de meest perfecte werkplek die ik ooit gehad heb!’ Ze legde me wat dingen uit en liet zien waar alle archieven stonden die ik nodig had voor mijn werk. Tot slot gaf ze me een pasje waarmee ik gratis in het restaurant kon eten.
Nadat ze het kantoor weer uit was gelopen nam ik plaats achter het bureau. Maria had me al gewaarschuwd dat het ontzettend veel werk zou zijn en daar was geen woord van gelogen. Alle documenten in alle mappen zaten door elkaar en toen Maria om 2 uur kwam kijken of alles lukte, zat ik op de grond omgeven door stapels papieren. Ze gaf me een kopje thee en ging op de bank zitten. ‘Kom je er een beetje uit?’ vroeg ze zachtjes. ‘Ik weet het niet.’ zuchtte ik. ‘Alles zit door elkaar heen, het is net of het allemaal willekeurig in mappen is gestopt zonder naar de inhoud te kijken. De dossiers gaan jaren terug en het gaat me waarschijnlijk nog dagen kosten om dat op orde te krijgen.’ Ze knikte en vroeg of ik nog iets wilde hebben. Even later kwam ze met een bordje met broodjes en fruit binnengelopen. ‘Tessa, ik ben je zo ontzettend dankbaar dat je dit wilt doen voor ons. We hebben er echt een potje van gemaakt met de administratie en onze kop in het zand gestoken. Ik hoop zo dat de schade mee gaat vallen, nog een keer zo’n ramp overleven we niet.’ Ik wilde haar vragen wat de eerste ramp was geweest, maar haar pieper ging en ze verontschuldigde zich. De rest van die dag bracht ik door met sorteren en toen Maria me om 10 uur kwam halen omdat het genoeg was geweest, besloot ik meteen naar bed te gaan omdat ik zo ontzettend moe was. Ook de dagen daarna ging het sorteerwerk nog door, nadat ik alles op datum had gelegd, sorteerde ik alles per map op categorie. Op de derde dag gunde gunde ik mezelf heel even een pauze tussendoor. Ik schonk thee in uit de thermoskan die Maria me die ochtend had gebracht en ging bij het raam staan. Het was inmiddels lente en het was echt een prachtige dag. Voor de tijd van het jaar was het superwarm en ik zag de eerste gasten al buiten op het stand liggen. Maria had me al verteld dat wanneer ik eens vrij was dat ik eens één van de leuke activiteiten in de buurt moest gaan doen. Er werd namelijk steeds van alles georganiseerd tijdens de lente en de zomermaanden. Je kon cursussen volgen, paardrijden en nog veel meer. Ik zag een groepje ruiters met hun paarden over het strandpaadje lopen richting het bos en meteen viel de voorste ruiter me op. Het was alsof hij zich in slowmotion bewoog, gracieus draafde zijn enorme zwarte paard door het water alsof hij danste. Maar mijn aandacht werd meer getrokken door de man die op het paard zat. Het was een hele lange man en hij was ook enorm knap. Hij had een stoppelbaard en zwart haar. Terwijl ze langsreden hield ik mijn adem in, het was lang geleden dat ik zo’n aantrekkelijke man had gezien. Kennelijk viel mijn gestaar op, want hij stak zijn hand op. Daar schrok ik zo erg van dat ik mijn thee niet ver genoeg naar mijn mond bracht en het zo over mijn shirt heen goot. ‘ AUWWW.’ kermde ik en Maria kwam meteen met een noodgang binnen gerend. ‘Wat is er Tessa? Heb je je bezeerd?’ Ik knikte, ‘ Ik heb thee over mijn blouse geknoeid en het was nog een beetje heet.’ Meteen ging ze een koude doek en een schoon shirt voor me halen en toen ze terugkwam nam ik hem van haar aan. ‘Wie is die man op dat zwarte paard?’ vroeg ik zachtjes terwijl ik de koude doek tegen mijn pijnlijke huid hield. ‘Die met die cowboyhoed op? Dat is onze buurman Jake.’ glimlachte ze. ‘Hmm’ mompelde ik terwijl ik keek of ik hem nog kon zien. ‘Jake is zo ongeveer de meest gewilde vrijgezel in het dorp.’ grinnikte ze. ‘En tegelijkertijd ook de meest onbeschikbare, hij heeft al jaren geen relatie gehad.’ Ik voelde dat ik bloosde ‘Oh, maar ik bedoelde er ook niks mee hoor.’ zei ik. Maria lachte hard. ‘Nee dat zeggen ze allemaal, ik weet wat voor uitwerking hij op vrouwen heeft, ik mag dan wel oud zijn, ik ben niet blind!’ Ik lachte en haalde de doek weer van mijn huid. ‘Het valt gelukkig mee.’ zei ik. ‘Hij geeft paardrijles, dus als je les wilt kun je zo met hem afspreken. Dan kun je de hele tijd naar hem staren.’ lachte ze. Ik rolde met mijn ogen en mompelde een ‘misschien’. Maria liep lachend de deur uit waarna ik mijn werk vervolgde. Aan het einde van de middag was ik klaar met sorteren en aangezien ik in geen dagen meer buiten was geweest besloot ik heel even te gaan wandelen buiten. Het dorpje zelf stelde helemaal niets voor en het gedeelte waar het hotel stond al helemaal niet. Het dorp was eigenlijk een hele lange straat met een aantal zijweggetjes omgeven door een heel erg groot natuurgebied. Aan één van die zijwegen lag het grote bos en het meer met daaraan het hotel. Ik liep wat langs het meer en wilde net op een bankje gaan zitten toen ik ineens een hard gehinnik hoorde. Ik keek om me heen en zag hoe een grote voskleurige hengst uit het bos kwam rennen. Daarna volgde er een geschreeuw en zag ik een man uit de bosjes komen. Het paard kwam recht op me af gerend en ik kon nog net wegduiken voor hij me voorbij galoppeerde. Het paard rende recht op het water af en sprong erin. Nu ben ik echt een typisch stadsmeisje en ik had geen idee dat paarden konden zwemmen, dus ik stond een beetje gek op te kijken toen het paard in het meer aan het rondzwemmen was. Ik wilde me omdraaien om te schelden op de eigenaar van het paard, tot ik zag dat ik het een bekende was en ik knalrood werd. Het was niemand minder dan buurman Jake. Hij rende zonder naar me te kijken langs me heen het water in, zwom naar het paard toe en pakte hem bij zijn halster. Hij kalmeerde het dier moeiteloos en samen liepen ze de kant weer op. Hoewel het allemaal ontzettend snel ging, leek het alsof het zich voor mijn ogen heel langzaam afspeelde, alsof het een film was. Jake leidde het dier het strand op en trok daar zijn doorweekte shirt uit, iets wat voor de andere vrouwelijke badgasten ook niet onopgemerkt bleef. Langzaam kwam hij mijn kant weer op gelopen, zijn spijkerbroek los om zijn heupen en het paard dat als een mak veulentje achter hem aan liep. Ken je van die cowboy kalenders? Waarin van die mannen met een sixpack poseren met paarden en lasso’s enzo? Dat kwam hier nu recht op mij afgelopen. Dromerig keek ik hoe hij steeds dichterbij kwam en ik hoorde het in eerste instantie niet eens toen hij tegen me praatte.
‘ Hé gaat het een beetje? Ik hoop dat je niet te erg geschrokken bent?’ Ik keek hem dromerig aan en merkte dat hij ineens wel heel dichtbij stond. ‘ Huh? Sorry zei je iets?’ bloosde ik. Hij grijnsde ‘Ik vroeg of je heel erg geschrokken bent, ik geloof niet dat ik ooit iemand zo snel aan de kant heb zien springen.’ Ohh wat gênant, ik voelde hoe mijn gezicht knalrood werd en hoorde een ongemakkelijk gegiechel uit mijn mond komen. Sinds wanneer klonk mijn lach zo idioot? ‘Nee het gaat wel, er komt niet elke dag zoiets groots op me af.’ Meteen besefte ik me hoe stom dat klonk en ik besloot maar niks meer te zeggen. Jake grijnde weer ‘Tja, laten we maar hopen dat het niet weer gebeurd, je twee keer op een dag laten schrikken is wel genoeg he, ik zou niet willen dat je je weer bezeerd! ‘ Hij stak zijn hand op en liep het bos weer in terwijl ik wel door de grond kon zakken van schaamte. Snel liep ik het hotel weer in, voor ik mezelf nog meer belachelijk zou maken.
Meteen verder lezen? Je koopt het boek hier!
Lees ook mijn andere verhalen:
