Aan het einde van die dag had ik mijn spullen in mijn auto geladen, mijn sleutel ingeleverd en gaf ik Melissa een dikke afscheidsknuffel. Het voordeel van het wonen in een piepklein huisje was dat ik ook echt maar heel weinig spullen had om in te pakken. Alles wat ik mee wilde nemen paste in 2 dozen en een koffer en de rest van de spullen die ik wilde bewaren zou Melissa bij haar thuis op zolder opslaan totdat ik een vaste plek had gevonden. Ik stapte in de auto en reed de stad uit, op weg naar een nieuw avontuur. Het was heel erg eng om opnieuw te beginnen. Ik had bijna 10 jaar lang in hetzelfde huisje gewoond en woonde al mijn hele leven in dezelfde stad. Ik wist elk koffietentje, elk winkeltje en elke straat uit mijn hoofd. Naar een plek gaan waar ik helemaal niets kende vond ik behoorlijk eng. Ik reed de snelweg op en na een uur kwam ik erachter dat het toch wel iets verder rijden was dan ik had verwacht. Inmiddels reed ik over allerlei landweggetjes en was er in geen velden of wegen een bord te bekennen met de naam van het dorp waar ik moest zijn. Inmiddels raakte mijn tank ook behoorlijk leeg en het zag er niet naar uit dat hier ergens een tankstation in de buurt zou zijn. Na nog een tijdje gereden te hebben kwam ik eindelijk een bord tegen met daarop de plaatsnaam die ik zocht. Ik reed de verlaten dorpsstraat binnen en zocht naar het adres van het neefje van Melissa. Uiteindelijk vond ik het, het was een klein pandje aan het einde van de straat en er brandde nog licht. Ik parkeerde mijn auto en liep naar de voordeur waar ik op klopte.
Meteen deed er een oudere vrouw met een grote grijze knot op haar hoofd open. ‘ Jij bent Tessa? Kom je voor Mike?’ vroeg ze met een accent. Ik knikte en meteen glimlachte ze vriendelijk. ‘ Kom maar binnen dan, het is behoorlijk koud buiten!’ Ik liep achter haar aan naar een keukentje achter in het pand, waar ze me een stoel aan tafel aanwees. ‘Mike is even de buurman aan het helpen, er is een paard aan het bevallen. Wil je koffie?’ Ik nam plaats aan tafel en knikte, waarna ze meteen een grote mok dampende koffie voor me neerzette. ‘ Melissa zei dat je een vriendin van haar bent en dat je heel goed bent in administratieve dingen. Klopt dat?’ Ik nam een slokje van de hete koffie en glimlachte. ‘ Ja dat klopt, ik heb jarenlang dat soort werk gedaan. Ze zei dat jullie iemand zoeken om wat dingen op orde te brengen?’ De vrouw rommelde wat in een kastje naar een pak koekjes en zette die voor me neer. Ik was weer eens vergeten te eten dus ik pakte er dankbaar eentje. ‘ Ja, mijn man deed de administratie van het bedrijf altijd, alleen hij was er niet echt goed in en nadat hij was overleden bleek dat hij nogal een puinhoop heeft achtergelaten. Mike heeft geprobeerd het één en ander op te lossen, maar hij heeft er ook geen kaas van gegeten.’ Ik keek de oude vrouw aan. ‘ Oh dat spijt me vreselijk van uw man, is het al lang geleden?’ Ze legde haar hand op de mijne en glimlachte. ‘Het is een paar weken terug gebeurd en je hoeft geen U te zeggen hoor kindje, mijn naam is Maria.’ We kletsen wat over mij en ze vertelde wat voor werk ik zou moeten doen. Maria was de eigenaresse van het enige hotel/restaurant in het dorpje. Ondanks dat het dorpje klein was, kwamen er veel mensen naartoe om te genieten van de prachtige natuur en de stilte. Het hotel lag aan de rand van een heel groot meer met daarachter een enorm groot bos, dus de streek was vooral heel erg in trek bij wandelaars. Mijn taken zouden bestaan uit het eerst op orde brengen van de administratie en het daarna bijhouden. Ook kon Maria af en toe wel wat hulp bij de boekingen gebruiken en vroeg ze of ik er bezwaar tegen had om af en toe mee te helpen in het restaurant. Ze gaf meteen aan dat ze me niet zoveel zou kunnen betalen als ik eerst had verdiend, maar dat kost en inwoning gratis was en ik een kamer in het hotel zou krijgen om in te wonen. Nadat we alles doorgesproken hadden gaf ze me een sleutel van mijn kamer.
Ze liep mee terug naar mijn auto om de spullen te pakken toen er net een man aan kwam lopen. Ik herkende hem meteen van de foto’s die Melissa in haar huis had hangen. Hij was ergens in de veertig en hoewel hij flink wat ouder was dan Melissa, noemde ze hem altijd neefje. ‘Hé jij moet Tessa zijn!’ zei hij opgewekt. ‘Dat klopt, jij bent Mike?’ vroeg ik terwijl ik mijn hand uit stak. Hij lachte en schudde mijn hand. ‘Ja, dat klopt! Superfijn dat je ons uit de brand komt helpen. Zal ik je helpen je spullen naar je kamer te brengen?’ Hij pakte een doos uit de auto en ik liep met mijn koffer achter hem aan het hotel binnen, dat een stuk verderop aan de overkant van de weg stond. Het hotel was niet heel modern of luxe, maar het was er brandschoon en heel gezellig. Mijn kamer was groter dan mijn huis was en toen ik in de badkamer keek zag ik dat ik zelfs een bad had! Uitgeput liet ik mezelf op het enorm grote bed vallen. Ik kon me niet eens meer herinneren wanneer ik voor het laatst op zo’n groot bed had gelegen. Snel gaf ik mijn spulletjes een plekje en nadat ik me klaar had gemaakt voor de nacht stapte ik in bed. Gisteren had alles nog zo uitzichtloos geleken, maar ik had er het volste vertrouwen in dat het helemaal goed zou komen.
Meteen verder lezen? Je koopt het boek hier!
Lees ook mijn andere verhalen:
