Een nieuw begin | hoofdstuk 5

by Tamara

Toen ik naar IJsland ging, had ik geen idee van de spullen die ik moest meenemen. Ik wist dat het er kouder zou zijn dan in Nederland en waarschijnlijk ook een stuk winderiger, maar dat het zo koud zou zijn wist ik niet. Ik had veel te weinig truien en warme kleding mee, dus toen ik een dag wat eerder vrij was, besloot ik het dorpje te gaan verkennen en te kijken of er ergens misschien wat warme kleding te koop was.

Het dorpje waar Seafluence gevestigd was, was van origine een visserdorpje, wat nog te zien was aan de haven aan de zijkant van het dorp. Het dorpje had allemaal houten huisjes, in allerlei kleuren, van lichtblauw tot geel. Hoewel ik er alleen naartoe was gegaan om kleren te kopen, vond ik het stiekem ook wel heel erg leuk om het dorpje met alle straatjes een beetje te verkennen.

Ik liep wat rond tot ik een klein kledingwinkeltje tegenkwam, waar ik naar binnen liep om wat kleding te kopen. Ik was vastbesloten om het geld dat ik van mijn vader had gekregen zo min mogelijk aan te breken, maar voor dit soort dingen kon ik het heel goed gebruiken. Ik liep langs de kledingrekken en pakte er een aantal warme truien en een dikke jas uit, die ik meenam naar het pashokje. Gelukkig paste alles en kon ik meteen alles afrekenen. Toen ik klaar was, liep ik door naar de drogist die naast de kledingwinkel zat om wat dingen zoals deodorant en tandpasta te kopen omdat ik die vergeten was. Toen ik vroeger met mijn ouders op vakantie ging, vond ik het ook altijd heel erg leuk om in de buitenlandse winkeltjes rond te kijken voor spulletjes die we thuis niet hadden en mijn nieuwsgierigheid werd hier goed beloond.

Met een tasje vol met spulletjes liep ik weer naar buiten, waar ik meteen iemand mijn naam hoorde roepen. Ik keek om en zag Darius, samen met een blond meisje naar me toe lopen.

‘Rosie! Druk aan het shoppen?’ Grinnikte hij.

‘Haha, ik kwam erachter dat IJsland toch iets kouder was dan ik dacht, dus ik had kleren nodig.’

‘Heb je wat kunnen vinden?’

Ik wilde net antwoord geven, toen ik zag dat het meisje Darius aantikte en hem boos aankeek.

‘Oh sorry! Rosie, dit is Elva.. Elva, dit is Rosie.. De nieuwe stagiaire bij Seafluence.’

Ze stak haar hand uit en glimlachte naar me, maar het was een onoprechte glimlach, alsof ze me liever meteen zag gaan.

‘Heb je zin om met ons wat te gaan eten? Elva en ik wilden net ergens gaan lunchen.’

Ze kneep in zijn hand, maar hij leek niet echt onder de indruk te zijn en liet hem gewoon los.

‘Ehh, weet je dat zeker? Ik wil me niet opdringen..’ Zei ik zachtjes.

‘Nee joh ben je gek? Alleen maar gezellig! Kom Rosie!’

Hij pakte mijn tasjes over en begon te lopen. Darius bleek een hele goede gids te zijn, hij wees overal dingen aan die ik anders over het hoofd had gezien en wist allerlei leuke feitjes over het dorp. Hoewel ik het heel erg leuk vond om meer te horen over het dorp, leek Elva het absoluut niet leuk te vinden dat ik mee was. Ze mopperde af en toe in het IJslands naar Darius, maar die ging vrolijk verder met zijn verhaal, zonder zich teveel van haar aan te trekken. Uiteindelijk kwamen we weer uit bij de haven, waar een klein stalletje stond waar ze verse vis verkochten. Darius bestelde voor ons alledrie een portie en samen gingen we op een muurtje zitten, met uitzicht over de bootjes en de zee.

Darius was net iets aan het vertellen toen zijn telefoon ging en hij zich even excuseerde. Toen hij net buiten gehoorsafstand was draaide Elva zich boos naar me toe en stak dreigend haar vinger naar me op.

‘Je moet niets proberen bij Dari! We hebben al heel lang een relatie en ik wil niet dat jij ertussen komt.’ Zei ze in het Engels met een zwaar accent.

‘Huh? Doe die vinger eens weg joh, ik wil helemaal niets van hem. We zijn gewoon collega’s.’

‘Tuurlijk, ik zie hoe hij naar je kijkt, ik ben niet blind hoor! Wat hebben jullie met elkaar gedaan?’

Verbijsterd keek ik haar aan en begon heel erg hard te lachen.

‘Je maakt een grapje zeker? Ik ben hier net een paar dagen en ik ben hier voor mijn opleiding, niet om aan te pappen met één of andere vent. Ik heb net twee lastige relaties achter de rug, dat is voorlopig even genoeg.’

‘Mooi zo.’ Mopperde ze.

Ik rolde met mijn ogen en stond op, waarna ik zonder iets te zeggen weg liep. Darius kwam me tegemoet lopen en keek me vragend aan.

‘Wat is er aan de hand? Hebben jullie ruzie gehad?’

‘Nee, hoor, we kunnen gewoon niet zo goed met elkaar opschieten denk ik. Bedankt voor de rondleiding en het eten. Ik zie je morgen weer he? Kom je me ophalen?’

Hij knikte en nog voor hij iets kon zeggen liep ik weer weg. Als er iets was waar ik nu helemaal niet op zat te wachten was het wel weer drama om één of andere vent.

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.