Een nieuw begin | Hoofdstuk 4.

by Tamara

Opnieuw werd ik wakker van het gerinkel van mijn telefoon. Ik wreef in mijn ogen en zag dat het buiten inmiddels alweer licht was. ‘Met Tessa.’ zei ik zachtjes, terwijl ik op mijn horloge keek hoe laat het was. ‘ Tessa wat heb je gedaan?’ hoorde ik Melissa in mijn oor schreeuwen. ‘ Wat? Wat is er, Melis, het is net half 7. Wat kan ik nu al gedaan hebben?’ Ik hoorde haar zuchten en zeggen dat ik de tv aan moest zetten, waarna ze ophing. Meteen zette ik de tv weer aan en wat ik zag was nog erger dan wat er de dag daarvoor gezegd was.

SEKSUELE INTIMIDATIE REDEN WRAAKACTIE WERKNEEMSTER OP ONDERNEMER TEN DUIN.

‘ Wattttttt? Dat kreng!!!’ riep ik tegen de tv. Meteen ging mijn telefoon weer en toen ik zag dat het Gerard was nam ik op. ‘ Geer, ik heb dat echt niet gezegd!’ Ik hoorde hem snikken. ‘Tessa, vertel me wat ik fout heb gedaan dat je me dit aandoet. Ik heb altijd mijn best gedaan om een goede baas voor je te zijn. Ik weet dat ik af en toe streng ben, maar echt.. Waarom Tessa?’ Ik barstte in huilen uit toen ik de wanhoop in zijn stem hoorde en probeerde me te verontschuldigen, maar hij geloofde me niet en hing weer op. Die dag en ook de dagen erna bleef ik het onderwerp van de dag op het nieuws en in alle kranten. Ik nam de telefoon niet meer op en deed de deur niet meer open. Ik bracht de hele dagen huilend door voor de televisie. Inmiddels liepen de beschuldigingen richting mij behoorlijk uit de hand. De roddels gingen van dat ik Gerard zijn minnares was en dat hij het uitgemaakt had tot dat ik het bedrijf had verkocht en het geld in mijn eigen zak had gestopt. Ik verwijderde al mijn social media accounts nadat journalisten er foto’s vanaf hadden geplukt om te gebruiken voor hun artikelen. Ik voelde me steeds eenzamer worden en kon niet wachten tot het hele gedoe voorbij zou zijn.

Uiteindelijk duurde het een paar weken voor alles weer een beetje rustig werd en ik weer over straat kon zonder dat er fotografen achter me aan renden en verslaggevers me lastig vielen met allerlei vragen. Toch deed ik voor de zekerheid een grote zonnebril op en verfde ik mijn lange blonde haar donkerbruin. Inmiddels zat ik al een maand zonder werk en lukte het me die maand net om de huur te betalen van een restje spaargeld. Dus nu het nieuws niet meer het gesprek van de dag was, besloot ik te gaan solliciteren. Samen met Melissa, die samen met Lucas en een paar andere collega’s nog wel bij het bedrijf mocht blijven werken, spitte ik hele vacaturesites door op banen en reageerde ik op alles dat me leuk leek. Ik had een hele goede opleiding en genoeg relevante werkervaring, het zou vast niet zo moeilijk zijn om weer een baan te vinden toch? Dat bleek toch wat lastiger dan ik had gedacht. Weken verstreken en vele afwijzingen volgden. Vele gaven als reactie dat de baan inmiddels voorzien was, die enkele keer dat ik toch op gesprek mocht komen werd ik afgewezen zodra ze mijn naam hoorden en gezicht zagen.

Kon ik eerst nog een beetje kieskeurig zijn, inmiddels moest er heel erg snel een andere baan komen, omdat ik gewoon echt helemaal blut was. Ik solliciteerde me suf, eerst op baantjes die ietsje onder mijn opleidingsniveau waren, daarna op dingen die helemaal buiten mijn werkveld lagen en ten slotte solliciteerde ik uit pure ellende zelfs bij de supermarkt als cassiere en bij de dierenwinkel als hokkenschoonmaakster, maar iedereen scheen me te kennen als die vrouw die haar baas ruïneerde en daarmee alle aandelen van het bedrijf waardeloos had gemaakt. Oh ja, want dat was ook een gevolg, ik had niet alleen mijn baas geruïneerd, maar ook alle mensen die hun zuurverdiende geld in aandelen van ons veelbelovende bedrijf hadden geïnvesteerd. Waar ik overigens pas achterkwam toen een oud vrouwtje me op straat aansprak op het feit dat ze door mij al haar gespaarde pensioengeld kwijt was.

Moedeloos zat ik in mijn appartementje op de grond, met een brief van de huurbaas in mijn handen. Hij had wegens het in gebreke blijven van betaling de huur opgezegd en ik had een week om iets anders te vinden. De moed zakte in mijn schoenen, nu raakte ik mijn zo geliefde appartement ook nog kwijt, het huisje waar ik al jaren woonde en waar ik me echt thuis voelde. Ik wilde net in huilen uitbarstten toen er op de deur geklopt werd.

‘ Tessa? Ben je thuis? Ik heb iets voor je!’ Ik herkende Melissa’s stem en deed de deur voor haar open. ‘ Wat heb je? Ik hoop dat je een wonder hebt meegenomen, want naast alles dat ik al kwijt ben, moet ik nu ook mijn huis uit.’ Ze keek me geschrokken aan en knuffelde me. ‘ Ja, ik heb hier een wonder voor je. Mijn neefje in een klein dorp hier een uur vandaan heeft dringend hulp nodig met zijn administratie en ik heb hem overgehaald jou in dienst te nemen. Als je wilt kun je morgen beginnen!’ Ik keek haar twijfelend aan en keek om me heen. Een klein dorpje hier een uur vandaan? Ach wat had ik te verliezen, een nieuw begin zou goed voor me zijn! Ik lachte naar haar en zei: ‘Ik doe het!’

Meteen verder lezen? Je koopt het boek hier!

Lees ook mijn andere verhalen:

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.