Huilend liep ik uit Gerard zijn kantoor en zag ik hoe weer de ogen op mij gericht waren. Stilletjes pakte ik alle spullen uit mijn kantoor en propte ze in een doos die in de hoek stond. Zonder om te kijken liep ik naar de lift en drukte ik op de knop. Hoe had ik nou zo dom kunnen zijn dat ik de contracten verwisseld had? Waarom was het niet tot me doorgedrongen dat het raar was dat ik zo ontzettend snel klaar was geweest? Normaal gesproken kostte met me veel meer tijd om een nieuw contract op te stellen en nu was ik binnen een mum van tijd klaar. Ik voelde mijn telefoon trillen en toen ik zag dat het Melissa was nam ik op. ‘Tess? Ben jij dat? Wat is er gebeurd? Het is een ravage op de afdeling!’ Ik vertelde haar huilend wat ik gedaan had en voelde me echt vreselijk stom. ‘Gerard is zoooo kwaad. Hij is allerlei mensen aan het ontslaan die ooit iets fout hebben gedaan en smijt de hele tijd van alles door zijn kantoor heen. Weet je wel hoe erg het is wat je hebt gedaan? Je hebt gewoon een contract gestuurd waarbij je de helft van zijn bedrijf voor een habbekrats weg geeft. Dat andere bedrijf heeft meteen gehapt, dus er is niets meer tegen te doen.’ Ik slikte, nee ik had niet door gehad dat het zo erg was wat ik had gedaan. Nu voelde ik me nog stommer. Ik zei Melissa dat ik haar later wel zou bellen en hing op.
Toen ik thuis de tv aanzette, werd de omvang van mijn fout me pas echt duidelijk. Op het nieuws was een verslaggeefster voor het gebouw waar ik werkte druk aan het vertellen over een werkneemster die een fout contract had verstuurd, waardoor het bedrijf nu veel minder waard was en alle aandeelhouders hun aandelen verkochten. Er werd vertelt over hoe één fout van een werkneemster het hele bedrijf om zeep had geholpen. Het leek niet eens over mij te gaan, het leek net alsof het over een ander ging. Hoe kon ik in staat zijn zo’n grote fout te maken?
Die hele dag bracht ik voor de televisie door, telefoontjes van verslaggevers die mijn kant van het verhaal wilden horen wegklikkend. Er werd me een heleboel geld geboden om mijn verhaal te komen doen, maar ik weigerde het. Het leek net alsof het allemaal een nachtmerrie was. Dit kon mij toch niet allemaal overkomen zijn? Het nieuws werd erger en erger en tijdens het journaal kwamen allerlei mensen aan het woord die spraken van een schande dat iemand zo’n fout had kunnen maken. Zelfs die knappe man uit het kantoor van Gerard kwam op tv. Hij bleek Steven te heten en de eigenaar van het bedrijf te zijn dat eigenlijk de aandelen van ons bedrijf had moeten krijgen. De teleurstelling in zijn stem was duidelijk te horen en toe hij zei dat hij in zijn carrière nog nooit zo’n grote fout had gezien, drong pas de omvang van het probleem tot me door. Ik had het bedrijf geruïneerd en het was maar de vraag of ze hier ooit bovenop zouden komen. Ik klapte mijn laptop open en zocht de email terug die ik had verstuurd. Ik las het contract globaal door en zag het het een contract was dat Gerard een hele tijd geleden eens had opgesteld als proefje en waarvan hij had gezegd dat ik hem deels mocht overnemen, als ik maar wel de goede gegevens zou toevoegen. Met trillende handen deed ik de laptop dicht. Ik wist echt niet hoe ik dit ooit nog moest gaan goedmaken.
Doodop van alle spanning was ik kennelijk in slaap gevallen, want een paar uur later schrok ik wakker van het gerinkel van mijn telefoon. Slaperig nam ik op. ‘Met Tessa de Jong.’ mompelde ik. ‘U spreekt met de verslaggeefster van financieel dagblad de Munt, heeft u een momentje?’ Ik wreef slaperig in mijn ogen en realiseerde me niet echt waarom ze me belde. Bovendien belde ik voor mijn werk wel vaker met financiële tijdschriften, dus ik vond het niet gek.. Ik mompelde wat en ze begon meteen allemaal vragen te stellen. ‘ Was de fout met voorgedachte rade? Heb je het geld van de overname in eigen zak gestoken?’ vroeg ze.’Huh? Welke overname? Ik heb geen idee waar je het over hebt.’ mompelde ik. Vervolgens begon ze allerlei vragen te stellen over het bedrijf waar ik werkte. ‘ Het schijnt dat de werksfeer binnen jullie bedrijf niet echt fijn was. Heb je dit gedaan om wraak te nemen op de heer ten Duin? Heeft hij je misschien seksueel geïntimideerd?’ ‘Hé? Gerard? Nee, hij heeft dat nooit gedaan. En ik wilde ook geen wraak nemen.’ ‘Maar hij heeft nooit aan je gezeten? Niet zonder dat je het wilde? Of heb je hem dat wel eens bij andere vrouwen zien doen?’ Ik dacht na en gaapte. ‘ Ja hij heeft me wel eens geknuffeld op een bedrijfsfeest toen ik jarig was, maar dat was het wel.’ Ik dacht dat ik de vrouw zachtjes ‘Yes’ hoorde zeggen en nadat ze nog wat vragen stelde, hing ze weer op.
Ik had nog steeds het idee dat het allemaal een nachtmerrie was en bedacht me dat als ik zou gaan slapen dat ik de volgende ochtend wakker zou worden en het vast allemaal weer voorbij zou zijn. Ik maakte bijna nooit fouten. Ik was zo ontzettend goed in mijn werk, dit zou mij niet overkomen. Met goede moed ging ik slapen, niet wetende dat het de volgende dag allemaal nog erger zou zijn.
Meteen verder lezen? Je koopt het boek hier!
Lees ook mijn andere verhalen: