Een nieuw begin | Hoofdstuk 20

by Tamara

Het zweet brak me uit. Het kon niet anders dan dat dat berichtje van Angelique was. Hoe kon ze nou weten wat ik had gedaan? Ik hoopte zo dat ze het niet aan Maria zou vertellen. Ineens flitste Jake door mijn hoofd. Ohh nee, Jake! Als hij hierachter zou komen zou hij niet meer met me verder willen. En groot gelijk had hij. Ondertussen zat Melissa nog steeds ongeduldig tegenover me te zuchten. ‘Joehoe, aarde aan Tessa! Waar heb jij last van joh?’ Ik ademde diep in. ‘Oh Melis sorry. Ik wil gewoon al het werk zo snel mogelijk af maken. Jou hier zien deed me beseffen hoe erg ik de stad en het werken voor een echte baas eigenlijk mis. Ik wilde je verrassen door alles hier af te maken en met je mee terug te gaan naar de stad.’ Even twijfelde ik of ze het geloofde, maar toen ik een grote lach op haar gezicht zag verschijnen, slaakte ik een zucht van opluchting. ‘Waarom heb je dat niet gewoon vertelt joh?’ zei ze. Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik wist niet of het me zou lukken om alles op tijd af te krijgen. Maria weet ook nog niet dat ik weg ga.’ Ze sprong op en deed een dansje. ‘Eindelijk kom je weer lekker in de stad wonen! Je kunt bij mij komen wonen! Ik heb nog een kamer over! Het wordt zoooo gezellig!’ Ik lachte een beetje met haar mee om het niet teveel te laten opvallen dat ik haar de ware reden dat ik weer terug naar de stad wilde niet vertelde. ‘Ohhhh maar je hebt nog helemaal geen werk toch? Heb je al een baan? Zal ik mijn baas overtuigen je aan te nemen?’ Nog voor ik haar een antwoord kon geven sprong ze op en toetste ze een nummer in. ‘Ben zo terug! Ohh dit wordt zo leuk!’

Met mijn beste gemaakte lach lachte ik naar haar, maar toen ze de deur sloot zakte de moed weer in mijn schoenen. Ik kon het niet maken om zo ineens te vertrekken. Ik moest zorgen dat alles in orde was voor ik weg zou kunnen gaan. Snel tikte ik verder en verstuurde de laatste dingen. Een uurtje later kwam Melissa weer binnen. ‘Gefeliciteeeeeerddd! Je bent de nieuwste werknemer van Ocom!’ Ik keek verbaasd op: ‘Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?’ Ze lachte en liet zich met een plof op de stoel voor mijn bureau vallen. ‘Ehh ja, het is niet echt makkelijk hoor. Je hebt nog steeds een beetje een naam in de zakenwereld. Maar gelukkig is mijn baas erg makkelijk te overtuigen. Bovendien, je deed je werk altijd heel erg goed toch?’ . Ik zag aan haar blik dat er iets niet klopte aan haar verhaal. ‘Melis?’ zei ik vragend. ‘Oké, mijn baas Steven heeft een beetje een oogje op me denk ik. Volgens mij zit er iets niet goed in zijn huwelijk, want hij is altijd met me aan het flirten, dus ik heb gezegd dat ik wel eens wat met hem wil drinken haha. Goed?’ Ik lachte, hoe kon het ook anders dan dat ze zoiets had gedaan. ‘Hoe kom je eigenlijk aan die baan? Heb je tijdens het sollicitatiegesprek met hem gewipt of zo?’ Ze rolde met haar ogen: ‘Neehee, nou ja misschien een beetje. Misschien dat hij daarom gaat scheiden. Weet je nog dat bedrijf waaraan Gerard een deel van zijn bedrijf had moeten verkopen. Iets dat misgelopen is door jouw ehh.. Foutje?’ Ik knikte, fijn dat ze me daar even op wees. ‘Nou Steven is de eigenaar van dat bedrijf dat het zou overnemen, je hebt hem volgens mij ontmoet daar in dat kantoor toen Gerard zo tegen je tekeer ging. Je snapt nu waarschijnlijk wel waarom hij wat overtuiging nodig had en waarom je niet echt een baan met verantwoordelijkheid krijgt? Maar het is een baan en wanneer je jezelf bewezen hebt kom je vast wel hogerop.’ Ik gaf haar een enorme knuffel. ‘Dank je wel Melissa dat je dit voor me hebt gedaan!’ Ze glimlachte: ‘Nou hup, jij weer aan het werk, dan vertellen we het straks aan Maria!’

Binnen een uur had ik de rest van het werk ook af. Met lood in mijn schoenen liep ik naar het kantoor van Maria. Ik vond het verschrikkelijk dat ik haar op deze toch al vreselijke dag, ook nog dit nieuws moest brengen. Ik klopte op de deur die op een kier stond en open ging. Ze zat in een stoel bij het raam en keek verdrietig naar buiten. ‘Maria?’ zei ik zachtjes. Ze schrok van mijn stem en droogde meteen haar tranen. ‘Tessa, ohh ik heb je toch niet bang gemaakt he vanmorgen? Sorry ik had het ook gewoon helemaal niet aan je moeten vertellen.’ Ik liep het kantoor binnen en schudde mijn hoofd. ‘Nee joh, ik kan wel wat hebben. Ik vond het vooral heel erg voor jou. Het spijt mij juist dat ik wegliep.’ Ze kwam naar me toe en legde een hand op mijn arm. ‘Ik ben zo blij dat je hier bent komen werken Tessa, het is misschien geen droombaan en we betalen je minder dan je eerst kreeg, maar we zijn heel erg blij om je te hebben.’ Shit, hoe moest ik haar nu nog vertellen dat ik weg ging na dit weekend? Ze ging in de stoel bij het raam zitten en gebaarde me in de andere stoel te gaan zitten. ‘Maar waarom ben je hier? Is er iets aan de hand? Wil je me iets vertellen?’ Ik knikte en schoorvoetend liep ik naar de stoel. ‘Maria, ik vind het heel erg jammer, maar ik moet mijn baan bij jullie opzeggen. Ik heb een hele goede baan in de stad gekregen en aangezien mijn werk hier erop zit heb ik hem aangenomen.’ Ik zag aan haar dat ze schrok: ‘Oh, dit nieuws had ik niet verwacht eigenlijk. Maar ik snap wel dat je de uitdaging mist. We hebben nog genoeg ander werk voor je te doen als je je verveelt, maar de keuze is natuurlijk aan jou.’ Mijn hart ging tekeer, jeetje wat wat dit moeilijk. ‘Nee, ik denk dat de tijd voor mij gekomen is om te gaan. Alles is weer op orde, ik heb alle gegevens in het boekhoudprogramma gezet dat ik je laatst heb uitgelegd, ik denk dat jullie het prima zonder mij kunnen nu.’ Ze knikte en pakte mijn hand. ‘Ik vind het heel erg jammer. Maar ik snap je heel goed. Ik zal je laatste loon betalen en je mag ons altijd doorgeven als referentie.’ Ik knikte en bedankte haar voor de gastvrijheid en voor alles van de afgelopen maanden. Ik beloofde haar nog even naar Mike te gaan en zei dat ik later die dag nog even afscheid zou komen nemen. Ze zei nog dat het jammer was dat ik nu geen afscheid van Jake kon nemen omdat hij dit weekend weg zou zijn, maar dat overtuigde me juist nog meer dat dit het juiste moment was om het te doen. Ik had al zoveel kapot gemaakt, ik kon het gewoon niet aan om afscheid van hem te nemen.

Even later stond ik op mijn kamer spullen in te pakken, toen mijn blik op het prachtige uitzicht viel. Ik wilde helemaal niet weg, ik hield van het leven hier en wilde voor geen goud terug naar de stad. Maar ik kon niet blijven. Als ze er achter zouden komen wat ik had gedaan, dat ik verantwoordelijk was voor de dood van Jacob, dat zouden ze me nooit vergeven.

Een traan rolde over mijn wang en viel op de cowboyhoed die ik in mijn handen had. Het was de hoed die ik op de avond van het feest had gedragen, de avond dat ik verliefd op Jake was geworden. Ik kon niet geloven dat ik hem dit aan ging doen, dat ik hem nu achter ging laten zonder iets te zeggen. Maar ik kon niet anders, ik moest snel zijn, voor Angelique zou vertellen wat ik gedaan had.

Misschien vind je dit ook leuk

1 comment

Mamajezz 22 november 2018 - 13:28

Wat spannend!
Klopt het dat ik hoofdstuk 19 mis? Of was dit hoofdstuk 19?

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.