Voor het eerst sinds tijden werd ik uitgerust wakker. Geen werkdruk, geen dingen die ik nog moest doen en geen opgejaagd gevoel. Ik had vannacht vrijwel alles afgemaakt wat ik nog moest maken en zelfs een contract naar een klant gestuurd dat eind volgende week pas binnen had moeten zijn. Ik stelde me voor dat wanneer ik maandag op mijn werk zou komen dat mijn baas Gerard eindelijk eens tevreden zou zijn en me misschien zelfs wel een complimentje zou geven. Ergens had ik een beetje een gek gevoel, ik had al het werk veel sneller afgekregen dan ik had verwacht, maar dat hoefde toch eigenlijk geen slecht teken te zijn? Ik was gewoon heel erg goed in mijn werk. Snel somde ik alles in mijn hoofd op wat ik van Gerard had moeten doen en kwam tot de conclusie dat ik dat ook echt allemaal gedaan had. Ik rekte me uit en stapte uit bed om eens uitgebreid te gaan douchen. Het drukke werk op kantoor zorgde ervoor dat ik permanente wallen had en mijn haar kon wel een kappersbeurt gebruiken, maar daar had ik al maanden geen tijd voor gehad. Terwijl ik mijn tanden poetste, stuurde ik Melissa een berichtje of ze zin had om te gaan winkelen als goedmakertje voor gisteren en ze stemde gelukkig meteen in. We spraken af bij onze favoriete koffiezaak en toen ik aan kwam zat ze al met twee kopjes thee op tafel te wachten.
‘Hoe is het je gelukt om al dat werk allemaal af te krijgen? Ben je de hele nacht bezig geweest of zo?’ vroeg ze me. Ik schudde mijn hoofd: ‘Nee, het was achteraf minder werk dat ik had verwacht. Ik heb alle contracten opgesteld en verstuurd en zelfs nog een heleboel extra werk gedaan.’ Melissa keek me wat bedenkelijk aan, maar haalde haar schouders op en begon over iets anders. Toen we onze thee op hadden liepen we naar de winkels en heel wat outfits verder, namen we afscheid en zeiden we dat we elkaar maandag weer zouden zien. Die zondag bracht ik door met films kijken en mijn huis goed schoonmaken en helemaal opgeladen ging ik maandag weer naar mijn werk.
Om stipt half acht liep ik de afdeling waar ik werkte op en liep naar mijn kantoor. Of nou ja kantoor, het was een ruimte waar eerst alle schoonmaakspullen van de schoonmaakster hadden gestaan en waar nu net een bureau in paste, maar de afdeling zelf was verder overvol en mijn baas verzon allerlei smoesjes om het steeds groter groeiende bedrijf maar niet te verhuizen naar een passendere plek. Normaal was het altijd een drukte van een jewelste op de afdeling, maar toen ik binnen kwam lopen werd de ruimte ineens muisstil. Ik hoorde op de achtergrond Gerard in zijn telefoon schreeuwen, maar verder hoorde ik niets en kon je een speld horen vallen. Vanachter alle bureaus werd ik aangekeken en ik zag hoe een paar mensen elkaar aanstootten en wat in elkaars oor fluisterden. Een beetje ongemakkelijk stak ik mijn hand op en zei ‘Goedemorgen’ maar toen daar geen respons op kwam, liep ik maar snel naar mijn kantoortje. Daar zette ik mijn laptop op mijn bureau en terwijl hij langzaam opstartte, haalde ik de mappen die ik dat weekend mee had genomen uit mijn tas. Ik bladerde wat door de mappen heen en maakte een aantal aantekeningen. Ondertussen was mijn laptop druk aan het updaten en kon ik hem dus niet gebruiken. Ik krabbelde wat in mijn agenda en keek of ik nog afspraken had voor die week, maar behalve een afspraak bij de tandarts stond er niets in mijn agenda. Ik keek zuchtend naar mijn laptop die nog steeds maar op twintig procent stond en stond op om koffie te gaan halen. Vanuit mijn kantoor had ik wat geklets gehoord, maar meteen toen ik de ruimte weer binnen kwam lopen viel het weer stil. Terwijl iedereen naar me keek liep ik naar het koffiezetapparaat op de gang en rook daar onopvallend aan mijn oksel. Stonk ik of zo? Waarom deed iedereen toch zo vreemd?
Terwijl mijn mok vol met koffie liep, stuurde ik Melissa een berichtje met de vraag of zei wist wat er aan de hand was, maar ik kreeg niet direct een reactie. Ik liep de afdeling weer op en negeerde de stilte deze keer maar omdat ik niet wist wat er aan de hand was. Misschien was er een mail rondgestuurd met dat we een stiltedag hadden of zo, maar dat zou ik zo vanzelf zien als mijn laptop aan zou gaan. Terwijl ik even in mijn hete koffie blies, bladerde ik nog wat in mijn agenda en zag dat mijn laptop eindelijk opstartte. Meteen toen ik het startscherm zag, klikte ik mijn ik mijn mail aan. Onder het laden nam ik een slokje koffie en spuugde die meteen weer uit.
Mijn mailbox had wel 100 berichtjes, allemaal met onderwerpen als DRINGEND en TESSA REAGEER NU! Het grootste gedeelte was afkomstig van mijn baas Gerard. Ik begon onderaan met het oudste mailtje en opende ze stuk voor stuk, maar de letters dansten voor mijn ogen en behalve woorden zoals Fout, contract, overname kon ik er niks van maken. Net toen ik een nieuwe mail wilde aanklikken kwam Gerard woedend mijn kantoor binnen gelopen. ‘Mevrouw de Jong, kun je NU mee naar mijn kantoor komen?’
Schoorvoetend liep ik achter hem aan terwijl ik de ogen van al mijn collega’s in mijn rug voelde priemen. Aan de tafel in het kantoor van Gerard zaten drie mannen die ik nog nooit had ontmoet, maar waar ik wel van had gehoord. Drie mannen die op de voorkant van elk zaken tijdschrift van het laatste jaar hadden gestaan en waarvan Gerard heel erg blij was dat hij ze als klant had gestrikt. Toen het hem was gelukt om deze partij binnen te halen had hij zelfs de hele afdeling op taart getrakteerd, iets wat heel bijzonder was voor een krent als hij. ‘Kan ik jullie helpen?’ vroeg ik stotterend terwijl Gerard met een klap de deur achter me dichtgooide. ‘ We ontvingen een mail van je afgelopen weekend met dat je onze samenwerking wilt opzeggen?’ zei de knapste van de drie. ‘ Samenwerking opzeggen? Nee juist niet toch? Vragend keek ik Gerard aan die boos terug keek. ‘ Je hebt hun een contract gestuurd om de samenwerking te beëindigen en het contract dat je naar hun had moeten sturen om een deel van het bedrijf over te nemen heb je ergens anders naartoe gestuurd. Kortom, door een fout van jou ben ik een deel van mijn bedrijf kwijt aan een waardeloze klant en heb ik deze drie heren niks meer te bieden.’ Ineens realiseerde ik me hoe het kwam dat ik zo snel klaar was geweest. Ik had de contracten door elkaar gehaald en het contract dat ik had moeten opstellen voor de mannen die nu voor me zaten, was ik vergeten te maken. ‘ Het spijt me verschrikkelijk, hoe kan ik dit goed maken?’ vroeg ik zachtjes terwijl de tranen in mijn ogen sprongen. ‘ Niet!’ zei Gerard. ‘ Je bent ontslagen, pak je spullen en maak dat je hier weg komt. Ik wil je hier nooit meer zien.’
Meteen verder lezen? Je koopt het boek hier!
Lees ook mijn andere verhalen:
