Een nieuw begin | Hoofdstuk 16.

by Tamara

‘Zeg waar waren jullie nou?’  riep Melissa toen we de oprit opreden. ‘Ik ga even met Mike praten en het stel gaat er meteen vandoor!’ Ik glimlachte een beetje opgelaten en keek naar Jake die lachte. Het was alsof er een last van hem was afgevallen. Alsof hij door zijn verhaal te vertellen eindelijk zijn zorgen kwijt was. Hij sloeg een arm om me heen en ik zag Melissa verbaasd kijken. ‘Nou nou, ik weet niet wat jullie gedaan hebben, maar zo te zien was het gezellig.’ zei ze. Ze kon natuurlijk niet weten dat wat we gedaan hadden alles behalve gezellig was geweest, maar ik was allang blij dat ze niet boos was omdat we even weg waren geweest terwijl ze voor mij hier helemaal naartoe gekomen was. Mike riep haar en terwijl ze met haar ogen rolde, liep ze weer weg. Ik draaide me naar Jake toe en voelde ineens hoe hij me naar zich toe trok. Zachtjes kuste hij me en even leek alles om ons heen stil te staan. ‘Dat wilde ik al heel erg lang doen.’ zei hij terwijl hij lachte. Hij streek met zijn duim langs mijn wang en nam afscheid omdat hij weer aan het werk moest.

Helemaal op een roze wolk liep ik naar Melissa toe, die naast Mike op de veranda naar iets stond te kijken. ‘Wat is er aan de hand?’  vroeg ik toen ik hun ernstige blik zag. ‘Kijk zelf maar..’ zei Mike, terwijl hij naar de pas geverfde deur naar mijn kantoor wees. Op de deur stond met roze verf in grote letters het woord SLET geschreven. Ik sloeg een hand voor mijn mond. De glazen van de deur waren stukgegooid en het glas lag overal. ‘Hoe kan dit? Twee uur geleden was ik hier nog en was er nog niets aan de hand.’ zei ik terwijl ik een hand voor mijn mond sloeg. ‘Ik weet het niet.’ zei Mike. ‘We hebben niets gezien en de camera’s doen het niet in verband met de verbouwing.’ ‘Het spijt me zo Mike, echt. Ik zal alles vergoeden en de deur zelf weer overschilderen.’  Hij lachte en schudde zijn hoofd. ‘Nee joh ben je gek. We geven het gewoon op bij de verzekering en dan komt het vast goed. Al is het natuurlijk niet de bedoeling dat het weer gebeurd.’ 

We maakten wat foto’s voor de verzekering en daarna veegde ik samen met Melissa het glas op. ‘Zeg waar waren jullie nou ineens? Je zegt dat je hem niet leuk vind, dus ik waagde een poging. Dan gaat hij drinken halen en zijn jullie er ineens vandoor.’  Ik lachte, ‘Hij wilde me graag iets laten zien. Sorry hij heeft het me in vertrouwen vertelt dus ik kan het je niet vertellen, maar we lagen echt niet ergens te wippen of zo.’  Ze schudde haar hoofd en gooide het glas in de emmer. ‘Mooi is dat, heb ik eens een leuke vent gevonden, bedenk jij je. Hoe moet ik nou ooit een leuke man vinden?’  Ineens bedacht ik me dat ik die vrijdag nog een date met Daniel had staan. Melissa reageerde eerst een beetje ontwijkend, maar nadat we hem hadden opgezocht op Facebook en ze zijn foto had gezien, plus het feit dat hij arts was, was ze overtuigd. Ik belde hem om te vertellen dat de plannen gewijzigd waren en hoewel hij wel een beetje mopperde, ging hij er uiteindelijk wel mee akkoord omdat ik een nieuwe date voor hem geregeld had. Melissa besloot te blijven en doordat ze haar werk makkelijk thuis kon doen, zaten we de volgende dag samen in mijn kantoor te werken. Het voelde weer als vanouds om samen met haar te werken en stiekem miste ik mijn oude werk weer even. Of nouja, niet het werk zelf, maar het hebben van collega’s wel.  In de lunchpauze ging zij naar het restaurant om wat te eten en ik liep naar het huis van Jake om te kijken hoe het met hem ging. Hij had het nog steeds ontzettend druk en aangezien hij niet zo makkelijk weg kon, besloot ik even bij hem langs te gaan.

Ik liep het grote smeedijzeren hek door en liep richting de stallen. Daar hoorde ik ineens een keihard geschreeuw. Ik liep de hoek om en zag dat het geschreeuw uit de schuur kwam. De stem kwam me heel bekend voor en het maakte me kwaad dat ik haar zo tekeer hoorde gaan.

‘Hoe kon je dat doen Jake? Hoe kun je het Juliette nou aandoen dat je met die trut naar de plek gaat waar ze is overleden? Je moet je schamen.’  Ik hoorde Jake wat mompelen en toen ik om het hoekje keek zag ik dat hij de boel wat probeerde te sussen, maar ze ging gewoon door met schreeuwen. ‘Je moet je doodschamen Jake. Ze is dood en je papt met de eerste de beste vrouw aan die je wil hebben. Wat ben jij voor waardeloze vent?’

Ineens brak er iets bij me. Hij had het niet verdiend dat er zo tegen hem tekeer gegaan werd. Ik rende de schuur in en schreeuwde: ‘Stoppen! NU!’

Meteen verder lezen? Je koopt het boek hier!

Lees ook mijn andere verhalen:

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.