Ik kon geen woord uitbrengen, zo schrok ik van haar woorden. ‘Ik geloof dat de boodschap overgekomen is?’ vroeg ze terwijl ze opstond. Ik keek naar beneden en knikte, terwijl ik me groot probeerde te houden. Toen ze van de veranda af was en weer het bos in was gelopen, voelde ik een traan over mijn wang lopen. Hoe kon ze nou zo gemeen tegen me doen? Ik kende haar niet eens, had nog nooit een woord met haar gesproken en dan kwam ze met deze dreigementen. Ineens drong er iets tot me door. Had Jake niet gezegd dat zei de eigenaresse was van het dierenpension? Zou het echt zo kunnen zijn dat zij de honden op me af had gestuurd? Een beetje beduusd hinkte ik weer naar binnen en ging ik weer achter mijn bureau zitten. Ik probeerde wat te werken, maar het lukte me gewoon echt niet. Mijn gedachten bleven afdwalen en ik moest me echt inhouden om niet weer te gaan huilen. Haar woorden bleven zich maar herhalen in mijn hoofd: ‘Hij verdiend een stuk beter dan zo’n sloerie als jij.’ Iedereen die me kenden zou meteen bevestigen dat ik alles behalve een sloerie was. Ik had op de middelbare school één vriendje gehad en dat was meteen mijn eerste en enigste bedpartner ooit geweest. Tijdens mijn studie en later baan had ik het zo druk gehad dat ik helemaal niet toe kwam aan een nieuwe relatie of überhaupt het ontmoeten van een nieuwe man. Ik weet nog dat er een roddel op mijn werk rond ging dat ik een relatie had met Melissa en dat iemand ons had betrapt in mijn kantoor. Dat was natuurlijk de grootste onzin, maar ik had me wel even verbaasd over het feit dat mensen er kennelijk vanuit gingen dat een vrouw zoals ik die geen relatie had dan maar meteen lesbisch was.
Ik zuchtte en wreef met mijn handen over mijn gezicht. Misschien was het ook maar beter zo. Wat voor toekomst zou een relatie van mij en Jake nou hebben? De baan die ik had was tijdelijk en als alles op orde was zou ik weer terug gaan naar de stad. Ik zag Jake niet alles achterlaten om in de stad te gaan wonen en ik begon bepaalde dingen toch wel te missen. Ik miste de winkels, drukte en hoewel het eten in het hotel heerlijk was, miste ik mijn favoriete restaurant af en toe ook behoorlijk. Bovendien had ik het gevoel dat Jake niet voor niets ineens zo afstandelijk was. Ik zag hem eerst dagelijks en nu nooit meer. Als hij mij ook echt leuk zou vinden dan zou hij wel langskomen toch?
Er verstreken weer twee weken zonder dat ik contact had met Jake en aangezien Maria ook heel erg druk was aangezien het hotel helemaal volgeboekt zat, voelde ik me heel erg eenzaam. Het enige voordeel was dat ik nu echt grote sprongen vooruit maakte qua werk en er eindelijk wat structuur in alle chaos kwam. Tijdens een afspraak in het ziekenhuis, bleek dat mijn enkel enorm goed hersteld was en dat het gips eraf mocht, mits ik heel rustig aan zou doen. De arts die ons ‘s nachts in het ziekenhuis had geholpen knipte het gips van mijn been en een beetje beschaamd keek ik naar de zwarte haren en hoopte heel erg dat hij de geur niet zou ruiken. Toen hij zag hoe snel ik mijn rok weer naar beneden deed moest hij lachen. ‘Het valt mee hoor, ik heb wel eens lelijkere benen gezien.’ Ik haalde mijn schouders op en lachte terwijl hij me van de bank afhielp. Ik probeerde mijn enkel te belasten en hoewel het nog niet helemaal pijnloos was, was het een hele opluchting dat het gips eraf was. Hij vroeg nog een aantal dingen en drukte me op het hart echt voorzichtig te zijn en mijn been niet te overbelasten. Ik bedankte hem en wilde de kamer uitlopen, toen hij kuchte alsof hij iets wilde zeggen. Ik draaide me om en keek hem aan. ‘Misschien is het heel ongepast om te vragen hoor, maar jij en Jake, hebben jullie nou iets met elkaar?’ Ik zuchtte, ik zou willen dat het zo was, maar ik had hem al weken niet gezien of gesproken. ‘Nee, we zijn gewoon vrienden.’ zei ik. Hij kwam wat dichterbij me staan en ik zag dat hij een beetje zenuwachtig was. ‘Oké, hopelijk vind je het niet raar dat ik dit vraag, maar zou je het leuk vinden om een keer een hapje te gaan eten?’ Ik grinnikte, ‘Nou zeg, vraag je dat aan al je patiënten?’ Hij glimlachte: ‘Nee absoluut niet, ik mag het eigenlijk zelfs niet aan je vragen. Maar sinds je die nacht binnenkwam lopen op de eerste hulp heb ik ontzettend veel aan je gedacht.’ Ik voelde dat mijn wangen rood werden en ik knikte. ‘Oké, dat is goed. Lijkt me echt enorm leuk! Maar dan wil ik eerst je naam weten.’ Hij lachte en wees naar zijn naamplaatje waarop met grote letters DANIEL stond. Wat ontzettend dom van me dat ik daar niet naar gekeken had. Ik gaf hem mijn telefoonnummer en hij zei dat hij me zou bellen als zijn dienst voorbij was.
Met een lach op mijn gezicht liep ik de wachtkamer weer in waar Mike op me zat te wachten. ‘He, je gips is eraf!’ merkte hij op. Voorzichtig liep ik achter hem aan naar de auto en terwijl we samen naar huis reden, zei hij dat hij nog even iets moest ophalen. In het dorpje dat voor het dorp lag waar het hotel stond, stopte hij bij het postkantoor en stapte uit de auto. Het was ontzettend warm en toen het heel erg benauwd begon te worden, stapte ik uit de auto. Dit dorp was iets groter dan het dorp waar ik nu woonde en het was er ook drukker. Tegenover het postkantoor stond een grote markt waar het heel druk was. Ik keek gebiologeerd naar alle mensen en had niet door dat er iemand naast me kwam staan. ‘He je gips is eraf.’ hoorde ik iemand zeggen. Ik keek opzij en zag dat Jake naast me tegen de auto leunde. Meteen werd ik weer knalrood. ‘He, leef jij ook nog?’ zei ik een beetje geërgerd. Hij keek me verbaasd aan. ‘Ja, ik heb het heel druk gehad.’ Ik rolde met mijn ogen en draaide me naar hem toe. ‘Ja? Is dat echt zo of heeft Angelique weer gezegd dat je me niet mag zien omdat ik toch maar een sloerie ben?’ Ik zag de verbazing in zijn ogen en hij wilde wat zeggen, maar we hoorden ineens Mike ons begroeten. ‘He Jake! Als je wat nodig had dan had ik het wel voor je mee kunnen nemen. Dat scheelt jou weer rijden langs… Nou ja.. Je weet wel.’ Jake haalde zijn schouders op: ‘Dat is geen probleem, ik vind het niet meer zo erg als eerst.’ Ik merkte dat mijn enkel weer zeer begon te doen en stapte in de auto. Jake en Mike wisselden nog wat woorden, waarna Mike hem op zijn schouder klopte en ook instapte. ‘Waar ging dat over?’ vroeg ik hem terwijl hij de auto startte. ‘Oh ehh.. dat moet je hem zelf maar vragen. Ik vind het een beetje een privézaak.’ Ik knikte en keek weer naar buiten. Ik zou het hem misschien zelf wel vragen. Als hij me nu tenminste niet weer eerst een paar weken ging negeren. Mijn telefoon piepte en ik zag dat ik een berichtje van Daniel had. Of ik die vrijdag zin had om uit eten te gaan. Even twijfelde ik. Toen ik Jake zag kwamen er weer een heleboel gevoelens naar boven, ik was voor het eerst sinds jaren weer echt verliefd op iemand. Maar door al het gedoe met Angelique had ik er niet echt vertrouwen in dat het nog echt wat zou worden tussen ons. Dus ik stuurde Daniel een berichtje dat ik uit keek naar ons etentje en ik nam me voor om er zoveel mogelijk van te gaan genieten.
Meteen verder lezen? Je koopt het boek hier!
Lees ook mijn andere verhalen:
