Je hoort toch best wel heel vaak dat zwangere vrouwen een heel idee hebben over hoe ze willen bevallen. De een wil een badbevalling met meditatiemuziek op de achtergrond, de ander een thuisbevalling met de hele familie erbij en weer een ander wil een ziekenhuisbevalling met alleen de vader erbij.
Ook ik had tijdens mijn eerste zwangerschap van te voren een heel idee over hoe ik wilde bevallen. In eerste instantie wilde ik graag thuis bevallen, alleen Richard en de verloskundige erbij en lekker in alle rust thuis de weeën opvangen en bevallen. Misschien zou ik zelfs wel even in bad gaan zolang de vliezen nog niet gebroken waren. Toen ik halverwege de zwangerschap opgenomen werd in het ziekenhuis, veranderde mijn mening toch wel een beetje. Ik had het idee dat ik als ik ging bevallen ik toch wel heel graag in goede handen wilde zijn.
Ik stelde voor mezelf een paar duidelijke doelen:
- geen pijnstilling
- niet gillen
- niet uitscheuren
- niet poepen
- rustig blijven.
Nou ik kan vertellen dat dat allemaal niet gelukt is. (Op dat moment kon het me nog totaal niet schelen ook) Ik wilde vooral heeeeel graag zonder pijnstilling bevallen, want ik vond dat iedereen die om pijnstillers vroeg bij de bevalling een mietje was. Toch kwam ik daar na 2 dagen weeen wel op terug. Ohhhh wat was ik blij dat ik even tot rust kwam en ik even die pijn niet meer voelde.
Je kunt van te voren eigenlijk nooit precies weten hoe je bevalling gaat verlopen. Je kunt nog zo’n ontzettend goed en uitgebreid geboorteplan schrijven met echt elk puntje erin, als er iets anders loopt dan kun je daar toch niet zoveel aan veranderen. Hetzelfde met pufcurcussen en yoga, je kunt je zo ontzettend goed voorbereid hebben en dan ineens blijkt dat je die manier van pijnverlichting toch niet fijn vind en je toch wat anders wilt. Of stel dat jij in je geboorteplan had geschreven dat je na de bevalling graag meteen je baby op je borst wil hebben, maar de placenta komt niet goed los en je moet naar de operatiekamer.
Kijk, het kan natuurlijk allemaal zo gaan als je gehoopt had en gedacht, maar eigenlijk is bevallen net zo als alle andere belangrijke gebeurtenissen in je leven. Het is iets dat je niet even kunt plannen en waarbij je de regie uit handen moet geven. En tja, dat is voor mensen zoals ik, die graag de regie in handen houden, niet altijd makkelijk.
Ging jouw bevalling helemaal volgens planning? En was het wat je van te voren bedacht had dat het zou zijn?
24 comments
Mijn bevalling was ook supersnel. De eerste was heeel rustig en mooi, de tweede was een ware hel. Ik had de tweede keer een weeënstorm, dus dan zitten er geen rustpauzes tussen de weeën. Ik was kapot! Maar wat een ervaring is zoiets. Pijn doet iets bizars met je.
Ik durf bijna mijn verhaal niet te schrijven. Ik had zooooo’n makkelijke zwangerschap dat ik er vanuit ging dat mijn bevalling minimaal 48 uur ging duren en dat dit horror zou zijn. Tuurlijk had ik wel een “droom” bevalling in mijn hoofd maar dit was mijn eerste dus dat ging toch niet gebeuren, ging ik vanuit. Het omgekeerde bleek waar te zijn: om 12 uur in de middag sta ik nog vrolijk boodschappen te doen in de Albert Heijn, om 2 uur op controle in het ziekenhuis, daar beginnen mijn weeën en breken mijn vliezen en om half 6 is onze dochter geboren. Ik heb niet eens de kans gehad om aan pijnbestrijding te denken! Het enige wat ik zei was dat ik nog helemaal niet kon persen want ik was pas net begonnen…..
Ohja ik heb trouwens ook geen naweeën of zo gehad! Het is zelfs zo erg dat ik dacht: is dit nou alles? Ik mag van geluk spreken, dat is iig zeker!
Iedereen verteld graag over zijn of haar bevalling, heerlijk.
Hier ging het redelijk zoals ik had willen/ kunnen plannen of hopen. Gewoon geluk dus. 7,5 uur waarvan 1,5 uur persweeen. Dat was wel heftig maar het begin viel mee en was goed te doen door weeen die om de 3 minuten bleven komen. Ik kon dus echt even bijkomen.
Mocht ik toch ooit nog een keer bevallen dan teken ik voor zon zelfde bevalling, misschien met iets minder persen.
Nope! We liepen al weken in het ziekenhuis i.v.m. groeiachterstand. In de ochtend voor ctg en een echo, zoals wel vaker, maar dit keer was het anders. Twee uur later moest ik terugkomen en werd ik ingeleid. Ik was op dat moment 37 weken zwanger!
Toen ik van Lotte beviel is ruim 13 jaar geleden. Ik heb 3 dagen en nachten met weeen gelopen, en vreselijk veel pijn gehad. Pijnstillers waren toen niet aanwezig, en heb alles op de natuurlijke manier moeten doen.
Dit keer moet ik sowieso in het ziekenhuis bevallen, en no way dat ik zoveel pijn doorga staan, ik wil gewoon een ruggenprik, ookal word dat in Nederland als “Zwak” gezien. Ik zie geen reden waarom ik pijn zou moeten lijden voor jan met de korte achternaam.
Voor de rest doe ik niet aan het bevallingsplan… Ik wil er zo bewust mogelijk instappen en zie wel hoe het gaat.
Ik had het van tevoren ook al helemaal gepland, uiteindelijk liep alles zoals je weet totaal anders, helaas. Bij een eventuele volgende zwangerschap zou ik er echt heel nuchter in staan, totaal niks proberen te verwachten, dan kan het alleen maar meevallen, haha!
Ik geloof dat ik in mijn plan, rustgevende muziek en gedimde lichten had geschreven. Hahahaha. Daar heb ik dus geen moment aan gedacht tijdens de bevalling, laat staan behoefte aan gehad. Maar nee, het liep niet helemaal volgens het plan. Ik ben het ermee eens dat het eigenlijk niet te plannen valt, maar desondanks is het wel goed om er van te voren op deze manier bewust mee bezig te zijn. Dan weet je in ieder geval wat er allemaal mogelijk is.
Gek genoeg had ik het gevoel dat ik een keizersnee zou krijgen en na 2 dagen geen vordering werd het uiteindelijk ook een keizersnee. Bij de volgende mag ik kiezen..
Alles ging totaal biet volgens plan, we wilden een thuisbevalling maar onze mevrouw wilde al met 34 weken komen dus met spoed na het ziekenhuis gebracht. Het was allemaal niet zoals ik had verwacht. Poepen heb ik godzijdank niet gedaan hahaha wat was ik me daar ook druk over aan het maken in de zwangerschap. Zo onbelangrijk eigenlijk
Mijn eerste bevalling moet nog komen, en eigenlijk heb ik geen plan. Ik hoop heel erg dat het thuis gaat lukken, maar zo niet is het ook prima. Ik denk dat het niet hebben van een plan me op het moment zelf relaxter maakt dan dat ik zo’n ideaalbeeld in mijn hoofd heb van hoe mijn bevalling precies moet zijn. We zullen wel zien hoe het loopt.
Ik wilde geen ruggenprik, maar die heb ik wel gehad, voor de rest ging het eigenlijk helemaal zoals ik het had gewild. Ik kreeg met 4cm pers weeën, dus ik heb wel gevloekt en gegild.. ? dat was niet helemaal de planning maar dat is me wel vergeven volgens mij.
Ik had een keizersnede gepland staan. Ben op de natuurlijke manier bevallen. Dus ehh nee, niet helemaal volgens plan 😉
Ik ben 36 weken zwanger van de eerste en heb wel nagedacht over mijn “ideale” bevalling maar nu ze in een stuit blijkt te liggen moet ikdat idee waarschijnlijk laten varen. Vind ik wel heel lastig. Ik hoop heel erg dat ze nog gedraaid kan worden en dat ik in elk geval een natuurlijke bevalling tegemoet zie. Ik weet dat een bevalplan slecht een leidraad is, maar dit is wel een totaal ander scenario.. Vandaag de afspraak bij de gynaecoloog, dus duimen 🙂
Totaaaal niet! Ik wilde thuisbevallen, maar eindigde na 35 uur weeën persend en wel in het ziekenhuis, waar het feest nog 2 uur doorging… Gelukkig had ik geen plan, dat scheelde wel, omdat ik daardoor geen verwachtingen had.
Hier bij de eerste bevalling alles volgens hoe ik het graag wilde hebben,
Nu met 36 weken nog afwachten hoe het gaat lopen.
Kleine heeft lang in stuit ligging gelegen en ligt nu in hoofd ligging een opluchting voor me.
Dus nu hopen op weer een mooie thuis bevalling.
hahaha je kan het inderdaad niet plannen! al kwamen mijn doelen uiteindelijk aardig uit.
Als ik verhalen zoals de jouwe lees ben ik zó blij dat mijn bevalling zo relaxed was… ik word juist steeds banger voor ziekenhuizen. Alles kan daar misschien wel, qua behandeling, maar het gebeurt er dus ook…
Haha, inderdaad. Je kunt erover nadenken maar plannen… Ho maar.
Het ging in zoverre volgens plan dat mijn dochtertje er gezond en wel (beetje klein wel, maar klein maar fijn!) uitkwam….via een keizersnee, met spoed, met 37 weken. Maarja, uiteindelijk gaat het toch allemaal om het eerste.
Mijn hele geboorteplaats is helemaal nooit gebruikt haha. Verder is het allemaal wel redelijk gegaan zoals ik wilde. Ik wilde graag in het zkh bevallen, dus met 8 of 9 cm (weet ik even niet meer) reden we nog vlug maar het zkh. De volgende keer blijf ik dan liever gewoon thuis geloof ik!
Ik hadden een weekend waar Yarah als enige niet geboren mocht worden van me, aangezien wel in twee dagen al vijf verjaardagen hadden. En nu zijn het er zes, haha! Niks over te zeggen dus. Verder hadden ik voor de bevalling ook van die ideetjes die ik toen al gauw heb laten varen;)
Het maakte mij bij de eerste allemaal geen hout uit als dat kind er maar uit zou komen. Heb er van te voren niet over nagedacht en ging er dus blanco in. Vreselijk onderschat die ellende!
Bevalling één ging volgens planning, in het ziekenhuis zonder pijnstilling. Dat laatste kwam overigens omdat ik al te ver was, want jeetje ik had toch wel pijnstilling gewild haha. Maar goed toen het ging daar uiteindelijk de verkeerde kant op, dus dat was niet zoals gepland of eerder gehoopt. Bij de tweede werd ik ingeleid, dat ging meer volgens ‘planning’.
Vrouwlief hier is wat dat betreft ook al een behoorlijke control freak; ze wist precies wat ze wilde en uiteindelijk is dat ook nog bijna helemaal zo gegaan. Ze wilde in het ziekenhuis bevallen zonder pijnbestrijding. Uiteindelijk is het ook het ziekenhuis geworden, maar meer vanweg medische indicatie. Wel heeft ze het zonder pijnbestrijding voor elkaar gekregen, waar ik nog steeds supertrots op ben!
Bevallen is eigenlijk net zoals Frozen: Let it go! Om die reden maakte ik dus ook geen geboorteplaats. De laatste ging eigenlijk heel gemakkelijk en toch niet zoals ik het has gepland. Ik had verwacht met pijnbestrijding te bevallen maar dat was dus niet zo.