Zij vertelt | Naomi’s dochtertje brak haar armpje tijdens de bevalling.

by Tamara

In de rubriek ‘Zij vertelt’ laat ik elke week vrouwen aan aan het woord met een bijzonder verhaal rond zwangerschap of geboorte. Deze week het verhaal van Naomi (23) , na een supersnelle en heftige bevalling kwam ze erachter dat haar dochtertje haar armpje had gebroken. Vandaag doet zij haar verhaal.

Zij vertelt

Naomi’s dochtertje brak haar armpje tijdens de bevalling.

Maart 2015 op wel vrijdag de 13e had ik een positieve zwangerschapstest! Alle gevoelens gierde Door mijn lijf en mijn huis was te klein. Na een probleemloze zwangerschap begonnen de voor weeën (twee weken voor mijn uitgerekende datum 21 november) en zo liep ik nog 2 weken rond met elke dag het idee dat het wel eens beginnen kon.

Tot de ochtend van 18 november. Smorgens rond half 6 werd ik wakker om weer eens voor de 100e keer te plassen, terug in bed kreeg ik gelijk weer voor weeën, daar zijn ze weer zal toch niks gebeuren dacht ik. Met die gedachte stond ik toch snel weer op want oei ze werden toch iets sterker.
Beneden op de bank met de timer naar de tv starend zat ik dan. Mijn moeder (wat al nachten niet slapen kon van de spanning!) kwam naar  beneden in haar pyjama “en????” Ik zei maar heel voorzichtig “ik denk dat het beginnen gaat”
YES schreeuwde ze met een geluk sprongetje erbij. 18 november is de datum dat mijn opa (mijn moeders vader) overleed, een bijzondere datum.

De bevalling.

De weeën zette goed door, mooi regelmatig dus ik besloot de verloskundige maar even te bellen. “Goedzo wat ga je snel 4 cm al! Ik kom rond 1 uur terug”
De weeën werden heviger dus lekker in bad proberen te ontspannen (veeeel te warm) dus poedel naakt op bed gaan liggen zweten. Daar was de verloskundige, “Naoom ik denk dat we maar alles klaar gaan maken want je zit al op 7cm en je gaat heel snel!”

Ik wilde heel graag thuis bevallen en zoals alles eruit zag was dat ook mogelijk! Maar als ik geweten had Hoe mijn bevalling zou verlopen was ik toch echt veel liever in het ziekenhuis bevallen!Mijn zus werd gebeld om te komen. Binnen een half uur was ze er. Niet dat ik ook maar iets mee kreeg want in dat half uur ben ik  van 7cm naar 10 cm gegaan. Wat een hel. Eindelijk werden mijn vliezen gebroken en mocht ik gaan persen wat een opluchting. Maar die opluchting was van korte duur.

“Ik ben bang dat ik haar arm gebroken heb.”

brak haar armpje

De hartslag van mijn dochtertje viel steeds bij elke perswee langzaam weg,  dus op alle onmogelijke manieren moest ik persen. Ik werd er bang van en kreeg lichtelijk paniek, maar ik moest door.
Na ongeveer 1,5 uur persen en 2 knippen sloeg de paniek toch wel echt toe, “bel 112” schreeuwde mijn verloskundige. De kraamhulp sprong op m’n bed en duwde op m’n buik, ineens werd ik op handen en knieën gegooid. Mijn zus hield mijn schouders vast en de verloskundige begon te trekken. Blijkbaar was het hoofdje al geboren en hing mijn dochtertje vast.

Mijn persweeën hielden op dat moment ermee op. Het leek oneindig te duren, maar de druk en het getrek verdween en daar was ze dan. Pimpelpaars en levenloos. Ik zat daar op handen en knieën met de enige gedachte “ze moet huilen, ik moet een huiltje horen!” En ook dat leek oneindig te duren. Ik hoor mijn moeder en mijn vriend nog huilend zeggen “Dit is niet goed!!!” En ja daar was het verlossende geluid!!! Ze is er! Ruby Jane!

Ze werd op mijn borst gelegd heel voorzichtig, heel schuldig vertelde mijn verloskundige “ik ben bang dat ik haar armpje gebroken heb, we moeten naar het ziekenhuis”. Hup hechtingen erin kleren aan en naar het ziekenhuis, ik zat zo in een trans besefte helemaal niks. Na lang wachten in het ziekenhuis werd er eindelijk een foto gemaakt. Ja deze is overduidelijk gebroken. We moesten een nachtje blijven en de ochtend erna zou er een besluit worden gemaakt wat te doen met haar armpje.

IMG-20151126-WA0005

Wat een *@&$ nacht, ik mocht niet mijn bed uit (veel te lage bloeddruk) en mijn dochtertje lag op een andere afdeling, mijn vriend moest naar huis. Dus zit je dan, net bevallen zonder je kindje.
De dag erna (na heeeeel lang wachten) mochten we naar de gipskamer, Ruby was natuurlijk gesprek van de dag op de afdelingen. Ze kreeg een echte roze gips armpje! Iedereen vond het heel leuk. Maar mijn hart was gebroken, je kindje is nog geen dag oud en dan al 4 paracetamol op 1 dag, je kunt haar niet lekker in bad doen, je kunt haar niet lekker knuffelen, geen kleertjes aan met mouwtjes. Verschrikkelijk. Zo was mijn kraamweek ook niet echt genieten.
Na twee weken onhandigheid en onzekerheid mocht het gips eraf. Alles zit goed!!! Veel controles gehad, en fysio therapie, maar we hebben een sterk en knap meisje waar we ongelooflijk trots op zijn!

Voor later is dit natuurlijk een “leuk” verhaal, en ik moet eerlijk zeggen het past ook wel bij ons, ik had vroeger een abonnement bij de SEH en mijn vriend heeft ook al heel wat kilometers gips gehad. Maar we hebben het zeker als traumatisch ervaren.

IMG_20160322_201350

Jeetje Naomi, dat lijkt me echt een traumatische bevalling en wat sneu dat Ruby haar armpje brak! Bedankt dat je je verhaal wilde doen!

Heb jij nou ook een bijzonder verhaal rondom zwangerschap of geboorte en wil jij dat graag vertellen? Mail me dan op Tamara@themommydiaries.nl

Misschien vind je dit ook leuk

11 comments

Angela - Mama met passie 10 mei 2016 - 16:55

Jeeeeetje wat heftig! Gelukkig kwam het allemaal goed 🙂

Reply
Mama Lifestyle Blog 8 mei 2016 - 06:41

Wat heftig! Mijn zoontje kwam ook stil ter wereld. Hij ademde niet meer. We dachten dat hij het niet zou redden. Ook hij moest snel geboren worden en de navelstreng werd doorgeknipt toen hij nog in mij zat. De knip zat in zijn nek. In zo’n situatie wil je dat ze alles doen om je kind te redden. Om dit trauma een beetje van mij af te schrijven, schreef ik er een blog over. We zijn nu bijna vier jaar verder en ik heb het inmiddels verwerkt, maar toch sta ik er nog regelmatig bij stil.

Reply
Simone 7 mei 2016 - 23:07

Oh wat lijkt me dat een heftige bevallling zeg. Als de verloskundige al zo in paniek schiet en roept dat 112 gebeld moet worden dan heb je het toch niet meer…

Reply
Jessica 7 mei 2016 - 13:57

Poeh dit is heftig… Kan me heel goed indenken dat je een vervelende kraamweek hebt gehad en dat je liever al in het ziekenhuis had geweest als je dit van te voren had geweten. Maar wat fijn dat ze het nu zo goed doet!

Reply
Manouk 7 mei 2016 - 10:05

Heftig zeg! Al had het misschien erger afgelopen indien het armpje niet was gebroken. Tenminste ik zag laatst een bevalling bij one born every minute. Het kindje werd gehaald met een kraamtang en daarbij moesten ze haar sleutelbeen breken, omdat ze anders er niet uit kon.

Wat een knap meisje heb je! Gelukkig is alles goed gekomen.

Reply
Leonie 7 mei 2016 - 09:57

Jeetje, wat heftig! Gelukkig is t allemaal weer goed gekomen, maar kan me voorstellen dat t echt traumatisch was.

Reply
evecee 7 mei 2016 - 09:28

Wat heftig! Zo een klein ding haar armpje gebroken! Gelukkig is alles goed nu op de foto te zien hebben jullie een stralend vrolijk mupje xx

Reply
MamavdDag 7 mei 2016 - 08:54

Heftig, ik had echt wel een paar tranen gelaten als m’n kindje gelijk al met letsel ter wereld kwam. Gelukkig dat alles toch goed is gekomen.

Reply
Nicole 7 mei 2016 - 08:25

Ach wat sneu. Gelukkig is het allemaal goed gekomen!

Reply
Leonie van Mil 7 mei 2016 - 07:56

Wauw wat een heftige bevalling. Goed dat je je verhaal wilde doen. Heel knap! Gelukkig is het allemaal goed gekomen, maar kan mij voorstellen dat het traumatische voor je is geweest

Reply
Lonneke 7 mei 2016 - 07:55

Oh wat een vreselijk verhaal en wat ontzettend sneu. Ik kan me voorstellen dat je alles als traumatisch hebt ervaren, wat een rot week was het 🙁

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.