Dit ga ik missen in ons oude huis.

Grappig, momenteel is er een hele verhuizingsgekte gaande onder de bloggers volgens mij! Zo is mijn gastblogger Esther net verhuisd, staat gastblogger Naomi op het punt om te verhuizen en gaat ook Marisca van Mamablogger verhuizen naar een nieuwbouwwoning! Bij haar zag ik een blog voorbij komen met dingen die ze gaat missen in haar oude huis. Het leek mij ook wel leuk om daar een blog over te schrijven!

Dit ga ik allemaal missen in ons oude huis.

De tuin. 

Dan ga ik maar meteen naar het punt dat ik het meeste ga missen van dit huis en dat is de tuin. We waren eigenlijk op zoek naar een nieuw huis dat niet alleen groter was in formaat, maar waar ook een grotere tuin bij zat. Maar goed, dat was gewoon niet te vinden. We hebben echt ontzettend veel huizen bekeken en het soort huis dat wij zochten, met de ruimte en het aantal kamers dat we nodig hadden, dat heb je gewoon niet met een grote tuin hier. Of ja, het is er wel, maar ver boven ons budget. Dus we hebben straks een geweldig groot huis, maar wel een kleinere achtertuin.  Nu gaan we hier ook iets heel erg moois van maken hoor, dus het komt wel goed. En bovendien hebben we een redelijk grote voor en zijtuin en wonen we aan het groen. Maar ik ga het wel missen.

Het park naast de deur. 

Bij ons nieuwe huis wonen we achter een hertenkamp en tegenover het water en het groen. Maar.. bij ons huidige huis lopen we de straat uit en zijn we in een enorm park. Niet dat we daar heel erg vaak naartoe gingen, maar het was wel fijn wanneer je even een stukje wilde wandelen. Toen ik nog ging hardlopen ging ik daar regelmatig een rondje lopen en dan was het ideaal om een park aan het einde van de straat te hebben.

Maaarrr, de locatie van ons nieuwe huis is wel veel leuker. Het word een ‘Villawijk’ genoemd, dus ik maak nu steeds de grap dat ik van de ghetto (mag je alleen zeggen als je hier woont:P) naar de Villawijk ga.

Ons eerste eigen plekje. 

Ik ben zo’n miep die altijd waarde hecht aan bepaalde dingen en dan moeite heeft om er afstand van te doen. Nu heb ik dat niet echt met spullen, tijdens het inpakken zijn er namelijk al heeeel erg veel spullen weggegaan. Maar bepaalde dingen van emotionele waarde, tja.. dat vind ik wel lastig. Zo vind ik het ook nog heel erg leuk om langs het huis in Hoogezand te rijden waar ik geboren ben, of het huis in Meeden waar ik jaren gewoond heb. Ik ben benieuwd of dit bij dit huis ook zo zal zijn. Het is toch ons eerste huisje samen en we hebben hier tien jaar gewoond.

Speeltuin vlakbij. 

We lopen hier letterlijk de achtertuin uit, tussen de schuttingen door en we zijn in een speeltuin. Ohja en als we die speeltuin zat zijn, is er tegenover ons huis nog eentje en verderop in de straat nog twee. Bij ons nieuwe huis is, voor zover ik weet niet echt een speeltuin in de buurt. Nu vind ik dat niet zo’n heel groot probleem, ik bedoel, de kinderen worden toch ouder en dan worden speeltuinen toch een stuk minder belangrijk. Maar het was altijd wel handig.

De kinderkamers. 

Tot slot, de kinderkamers. Met nesteldrang, zweet en tranen heb ik elk van die kamers talloze keren geverfd, tot ik tevreden was. Bij de jongens heb ik zelfs gewoon een hele dino muurschildering op de muur gemaakt en bij Saar haar kamer de muur vijf keer geschilderd omdat die verf maar niet wilde dekken. Het zijn de kamertjes waarin ze als baby lagen en waar ik vele uurtjes heb doorgebracht.

Het is heel gek hoor, ik ben dolblij dat we eindelijk gaan verhuizen, maar toch voelt het heel dubbel. Ohja en ik vind het een heel gek idee dat er straks gewoon iemand anders in ons huisje woont. Hadden meer mensen daar last van?