Denk aan mij, hoofdstuk 12.

by Tamara

Olivia zag een adertje in Florines slaap kloppen van woede. Hoeveel had ze opgevangen van het gesprek? Wat had ze allemaal gehoord? ‘Dus jij wilt mijn man van me afpakken? Denk je nou echt dat jij kans maakt bij een man zoals hij??’ zei ze kwaad. ‘Steven, je wilt toch niet beweren dat je dát daar liever hebt dan mij?’ Het bleef even stil en Florine zei: ‘Dat dacht ik al.’ Ze pakte zijn hand en trok hem de toiletruimte uit. Olivia bleef verbijsterd achter. Wat was er nou net gebeurd? Ze had haar hart uitgestort en hij was weggegaan? Ze had de hoop in zijn ogen gezien toen ze vertelde dat ze hem was komen zoeken. Ze had gehoopt dat hij tot inkeer zou komen en dat de gevoelens wederzijds zouden zijn. Ze ademde een paar keer diep in en uit om rustig te worden. Daarna liep ze de wc uit en ging ze door met haar werk.

De telefoon ging en toen Jill opnam werd haar gezicht ernstig. Olivia hoorde iemand schreeuwen aan de andere kant van de telefoon en ze zag dat Jill haar gezicht steeds bozer keek. Toen ze klaar was met bellen, nam ze Olivia even apart.’Olivia, ik vind je heel aardig en je doet je werk super goed, maar ik denkt dat ik je moet laten gaan.’ Olivia keek haar met grote ogen aan, ‘Ontslagen? Meen je dat nou? Waarom?’ vroeg ze. ‘Dat was Florine Pluijmen, over een week houd zij haar bruiloftsreceptie en diner hier en ze belt net om te zeggen dat jij haar aanstaande echtgenoot mee de toiletten hebt getrokken om hem te verleiden? Ze eist dat jij ontslagen wordt, anders zegt ze de hele bruiloft af en dat kan ik me echt niet veroorloven, ze is een grote zakelijke klant hier en die kan en mag ik niet kwijtraken.  Je mag nog een week in je hotelkamer blijven tot je wat anders hebt, maar je kunt hier niet meer werken. Het spijt me.’ Olivia wist niet wat ze moest zeggen. Ze trok haar uniform uit en deed haar normale kleding aan. Ze had haar grootouders beloofd om naar het ziekenhuis te komen, maar ze kon dat nu even niet. Ze kon het ze niet aan doen om weer met slecht nieuws te komen. Ze reed naar het huis van Emma in de hoop dat ze thuis was. Tessa deed de deur open. ‘Hoi tante Olivia! Ben je niet meer verdrietig?’ zei het meisje. Olivia lachte, ‘Nee, hoor lieverd, zeker niet nu ik jou weer zie.’ Tessa nam haar aan haar hand mee naar de woonkamer waar Emma zat. Tessa ging weer verder met spelen en Olivia vertelde Emma wat er gebeurd was. ‘Allemachtig wat een trut zeg!’ zei Emma. ‘Ik had nooit verwacht dat Steven zo over zich heen zou laten lopen!’ Emma pakte haar telefoon die overging en liep snel naar de keuken. Tessa zat op de grond met twee poppen te spelen en Olivia ging erbij zitten. ‘Wat speel je?’ vroeg ze. Tessa liet haar twee poppen zien. ‘Dit is de mama pop en dit de papa pop!’zei ze. ‘De mama pop houdt heel erg veel van de papa pop, maar als hij erachter komt dat ze een baby krijgen gaat hij weg. Want dat doen papa’s als er een kindje bij komt’ Olivia slikte, ze vond het nog steeds zo raar om te beseffen dat ze Steven zijn dochter was.

Emma kwam terug uit de keuken en zei: ‘Zo die baan is geregeld, we waren bij het café op zoek naar een extra serveerster en jij hebt de baan! Mits je er niet met de man van de baas vandoor gaat!’ Ze grijnsde en Olivia knuffelde haar helemaal plat, “Heel erg bedankt!’ zei ze. ‘Oh, maar dat is het beste nieuws nog niet hoor!’ zei Emma. ‘Er is een groot appartement boven het café dat al een hele tijd niet bewoond wordt. Zolang je er werkt mag je daar blijven wonen.’ Olivia kon niet in woorden uitdrukken hoe blij ze was. Even had ze gedacht dat haar hele wereld ingestort was, maar nu leek alles juist weer helemaal goed te komen. Ze reden naar het café en binnen rommelde Emma wat in een la op zoek naar de sleutel. Tessa liep naar het speelhoekje achterin de ruimte en Olivia zei :’Em, je moet het hem vertellen, al is het maar voor Tessa. Dan weet ze tenminste dat hij niet weggelopen is omdat hij haar niet wilde.’ ‘Ik weet het.’ zei Emma. ‘Als die hele trouwerij van hem voorbij is en hij weer wat relaxed is, vertel ik het hem.’ Ze pakte een grote sleutel achter uit de la en ze liepen naar de trap achterin het Café. Helemaal bovenaan was een grote houten deur en toen ze de sleutel omdraaide, was daar een prachtige grote ruimte met hoge ramen en veel licht. Nee, het was niet het meest moderne huis waar ze ooit gewoond had, maar het was voor nu meer dan perfect.

De daarop volgende dagen bracht ze door met het schoonmaken en inrichten van het appartement. Jill had haar het salaris van de hele maand gegeven, plus een flinke bonus omdat ze zich schuldig voelde, dus ze kon even vooruit. De herbouw van het huis van haar opa en oma was inmiddels in volle gang en aangezien de schade enorm mee leek te vallen in het huis, konden ze er over 2 maanden weer in. Olivia had kunnen regelen dat ze zo lang als nodig in het hotel konden blijven.

Langzaam ging de winter voorbij en werd het steeds iets beter weer. Op een ochtend zat ze beneden in het café de krant te lezen, toen haar oog viel op het voorpagina artikel van vandaag. De titel van het artikel was: ‘Computergiganten bundelen hun krachten door huwelijk.’ met daaronder een slecht geschreven artikel over het huwelijk van Steven en Florine dat vandaag zou plaatsvinden. Er werd geschreven over de beste businessdeal aller tijden en allerlei moeilijke termen die ze niet begreep. Er stond een foto bij van een lachende Florine en een serieus kijkende Steven. Er spatte geen greintje liefde van de foto af.  Ze scheurde de pagina eruit en verkreukelde hem. Ze gooide de prop net in de prullenbak toen ze de deur open hoorde gaan. Ze liep de hoek om om te zeggen dat ze gesloten waren en ze botste tegen Steven op. Hij stond voor haar in het pak waarin hij over een paar uur ging trouwen met een andere vrouw.

Misschien vind je dit ook leuk

1 comment

Maartje 12 januari 2017 - 17:30

Ik mis hoofdstuk 13 🙁

Reply

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.