Mijn geheime project, Deel 1.

Gisteravond konden jullie al lezen dat ik iets ging doen wat ik heel erg eng vind. Er kwamen allerlei soorten reacties. Sommigen dachten dat ik ging vloggen, anderen dachten dat ik een erotisch verhaal ging schrijven. Nou een verhaal wordt het wel. Haha. Een aantal jaren terug heb ik eens een heel boek geschreven. Maanden heb ik eraan gewerkt en toen ik hem klaar had, heb ik hem gewist, want ik vond hem niet leuk genoeg en dacht dat toch niemand het zou willen lezen. Maar nu ik al anderhalf jaar aan het bloggen ben er dus kennelijk mensen zijn die mijn verhaaltjes leuk vinden, ben ik begonnen met het opnieuw schrijven van het verhaal. Maar dan een wat verbeterde versie! Ik heb besloten om elke week een klein stukje op mijn site te plaatsen, zodat ik meteen jullie eerlijke mening kan lezen! Vandaag het eerste hoofdstuk van het verhaal! Enjoy!

In Tweestrijd.

Het eerste hoofdstuk.

BAM! Met een grote zwaai gooide Marit haar hakken in een hoek en plofte ze huilend op bed. Het had een perfecte avond moeten worden. Maanden planning waren er aan vooraf gegaan en nu was het allemaal voor niks geweest! Hoe kon dat nou? Hoe kon hij haar dit nou aan doen? En met haar??? Serieus? Die sloerie van kantoor? Zuchtend stond ze op en liep ze naar de keuken, waar ze een glas wijn in schonk, dat ze in 1 keer achterover sloeg. Meteen schonk ze nog een glas in en terwijl ze haar telefoon van tafel pakte, zag ze dat ze een gemiste oproep van haar beste vriend Frank had. Oh god ja! Ze had hem zullen bellen zodra het feest afgelopen was. Ze veegde haar tranen van haar wangen, zuchtte eens diep en tikte zijn nummer in. Hij moest eens weten.

Urenlang praatte ze met hem. Over haar ‘nu ex’ Robert, over de surprise party die ze al maanden voor hem aan het plannen was geweest, over al het spaargeld dat ze in zijn feest gestoken had en over het feit dat hij, op het grote SURPRISE moment , half ontkleed en zoenend met zijn secretaresse binnen kwam lopen. In het bijzijn van al hun vrienden had hij met die vreselijk arrogante kop van hem gezegd dat hij ‘het’ niet meer voelde en dat hij nu verder ging met Jolanda. Geen excuses en niks. Terwijl ze vechtend tegen haar tranen het appartement uit liep, hoorde ze hem nog een fles champagne ontkurken en proostten op zijn nieuwe geluk. Weg relatie van 2 jaar, weg spaargeld, weg toekomstplannen.

2014 had toch hun jaar moeten worden? Ze zouden eindelijk samen gaan wonen. Hij zou haar eindelijk ten huwelijk gaan vragen, ( ze had de ring al in zijn sokkenla zien liggen) en dan zouden ze dan eindelijk een baby krijgen.

Het domste was nog dat ze het hele stuk naar huis had moeten lopen op haar enorme hakken, omdat ze op de heenweg de taxi had genomen. Ze was er dan ook niet vanuit gegaan dat ze weer naar huis zou moeten na het feest. Met een ruk maakte ze haar nieuwe beha los die ze speciaal voor deze avond gekocht had en gooide hem in de hoek bovenop haar pumps. Nog even nasnikkend kroop ze in bed en viel ze in slaap.

TRRRRRRR TRRRRRRR TRRRRRRRR. Marit opende haar ogen en knippende een paar keer tegen het felle zonlicht. Haar ogen deden zeer en haar keel brandde. Ineens herinnerde ze zich wat er de voorgaande avond was gebeurd en weer rolde er een traan over haar wang, die ze met een boos gebaar wegveegde. TRRRR TRRRRR TRRR. Ze pakte haar telefoon van haar nachtkastje en zag de naam van haar moeder op het scherm. Allemachtig, mevrouw de krant had het ‘goede nieuws’ dus ook alweer gehoord. Haar moeder belde nooit zomaar eens om even leuk te kletsten of om te informeren hoe het met haar ging. Meestal belde ze zelfs niet eens met verjaardagen. Nee, haar moeder was zo’n iemand die alleeeeen maar belde als ze in de shit zat en ze het even in kon wrijven. Met een geërgerde zucht nam ze de telefoon op en begroette ze haar moeder.

‘He lieverd, ik belde Robert net, wat vervelend meisje dat jullie uit elkaar zijn, misschien was jij toch niet de juiste vrouw voor hem!’ Natuurlijk, ze kon het niet laten om het voor hem op te nemen. Ze had altijd al het idee gehad dat ze hem leuker vond dan haar en het werd zo dus weer flink bevestigd!

‘Nee, hij valt kennelijk op blond’ zei ze ietwat sarcastisch. ‘ Nou Maartje, hoor ik daar nou een geërgerde toon? Ik heb al even op facebook zitten neuzen en ik moet zeggen dat het een knappe dame is hoor! Weet je dat ze in haar vrije tijd spinningles geeft? Dat kun je wel zien aan haar figuur zeg! Zeg, ga jij nog naar de sportschool?’ Wat? stonden er ook al foto’s van hun op facebook? Met een smoes kapte ze snel het gesprek met haar moeder af en klapte ze haar laptop open. Meteen bij de eerste foto in haar tijdlijn was het al raak. Daar stonden Barbie en Ken hoor. Zij met haar felle blauwe ogen, lange blonde haar en haar zongebruinde huid. Hij met zijn scheve jongensachtige grijns waar ze 2 jaar terug stapelverliefd op was geworden, zijn donkerblonde haar dat licht krulde en die felgroene ogen. Het was een perfect stel, net alsof ze al jaren bij elkaar waren. Haar perfecte figuur in een loeistrak iniminie jurkje, terwijl ze een hand op zijn borst hield. Wacht… Zag ze daar nou iets glinsteren om haar vinger? Was dat.. Neee toch?  Snel zoomde ze wat in en ja hoor! Het was dé ring.

De ring die in de sokkenla had gelegen, waar ze in aan het zoeken was toen ze een shirt zocht om in te slapen. De ring die ze met moeite om haar vinger had gekregen ( en met nog meer moeite er weer af).Ze had bewonderen naar haar vinger gekeken, terwijl ze met haar allerbeste acteertalent verbaasd probeerde te kijken. Een simpele witgouden ring met een flinke diamant. De ring waar ze zo bewonderend naar had gekeken en waarvan ze had gedacht dat hij voor haar bestemd was, glinsterde nu op haar scherm, aan de vinger van sloerie Jolanda. Onder de foto reageerden zijn collega’s en vrienden met felicitaties. Niemand die het ook maar een beetje raar scheen te vinden dat hij gister nog gewoon een relatie met haar had.  Met een steek van jaloezie gooide ze het scherm van de laptop dicht en liep ze naar de badkamer. Terwijl ze de douche aanzette bekeek ze haar gezicht in de spiegel.  Ze had dikke rode ogen van het huilen en over haar beide wangen liep een spoor van uitgelopen mascara richting haar hals. Haar donkerbruine haar zat in de war en haar lippen waren uitgedroogd en kapot. ‘Jeetje Maar, wat zie je eruit!’ zei ze tegen zichzelf. Onder de douche zakte ze op de grond en liet ze de tranen weer lopen.

Volgende week lees je hoofdstuk twee van dit verhaal. Hierin lees je hoe Marit omgaat met het verraad van Robert, hoe ze een hele domme fout maakte en hoe er ineens iemand aan haar deur staat die ze niet had verwacht. 

Afbeelding shutterstock