De afgelopen anderhalve week heb ik een beetje een rustpauze gehad wat betreft het bloggen. Ik had even de tijd nodig om tot mezelf te komen en gewoon even rust te nemen, maar ook om te bedenken wat ik nou wil met mijn blog. Wil ik doorgaan in dit format? Wil ik een soort online magazine worden met alleen nog maar informatieve artikelen? Of wil ik iets helemaal anders? In deze blog van vandaag vertel ik de reden waarom ik ooit begonnen ben met bloggen, hoe ik mijn site graag zou willen zien en wat de toekomst van TheMommyDiaries is.
De toekomst van TheMommyDiaries.
Waarom ik ooit begonnen ben met bloggen? Puur uit verveling! Ik zat thuis, was 26 weken zwanger van de jongste en ik wilde gewoon wat te doen hebben. Ik heb altijd al van schrijven gehouden. Al zolang als ik me kan herinneren schrijf ik korte verhaaltjes en leverde ik altijd werkstukken in van 3 x de minimale lengte. Ik weet nog dat ik toen ik net kon typen ik regelmatig achter mijn moeders secretaire zat met haar enorm dikke en zware laptop en dat ik uren door kon brengen met het typen van verhalen. Ik was laatst mijn zolder aan het opruimen en ik vond een oud schrift van toen ik een jaar of 8 oud was met daarin een heel verhaal over, hoe kan het ook anders, paarden!
Ik heb een nogal levendige fantasie en ik schud zonder moeite de gekste verhalen uit mijn mouw. Ik weet niet wie van jullie mijn verhaal lezen dat ik momenteel wekelijks publiceer op mijn site, maar dat is een verhaal van 17 hoofdstukken dat ik in 2 dagen geschreven heb. Ik herinner me nog van vroeger dat ik soms thuis kwam van paardrijden en ik de wildste verhalen vertelde over paarden die waren losgebroken en beginners die zadels verkeerd op hun paard hadden gedaan. En dat terwijl er niets bijzonders was gebeurd.
Wat dit bovenstaande allemaal te maken heeft met de toekomst van mijn site? Nou dat zal ik je vertellen.
Inhoudsloze en fantasieloze artikelen.
Ik merkte de laatste tijd steeds vaker dat ik gewoon geen fantasie en creativiteit kwijt kon in mijn blog. De stukken die ik schreef flanste ik vaak in de avond even in elkaar en ach, ze waren wel aardig geschreven, maar wel helemaal zonder inhoud. Het klinkt raar maar het stukje ‘Tamara’ dat ik graag aan mijn blogs toevoeg, mistte gewoon. Het waren oppervlakkige inhoudsloze stukken die weliswaar veel bezoekers trokken, maar voor mij helemaal niet leuk waren om te schrijven. Elke keer als ik een blog typte dacht ik aan : ‘Wat zou nou veel bezoekers trekken?’ in plaats van: ‘Wat vind ik nou leuk om te schrijven?’ het is er geleidelijk ingeslopen en pas toen ik erop ging letten, zag ik dat het bij veel grote blogs gebeurd. Hoe groter ze worden, hoe meer ze gaan schrijven voor de cijfertjes ( en het geld) en hoe minder persoonlijk ze worden. Ik vind dat zonde. Als je naar kleinere blogs kijkt zie je vaak de leukste persoonlijke verhalen en zet daar een grote blog naast en je ziet alleen maar ’10 dingen die ik nooit verwacht had bij…..’ ‘whats in my…….’ en gesponsorde campagnes. Ik snap heel goed dat je er zodra je groter wordt, voor kiest om minder persoonlijk te gaan schrijven. Het is namelijk af en toe best eng om zoveel mensen aan de zijlijn van jouw privéleven te hebben. Maar ik vind het wel gewoon zonde van een blog. Als ik een blog lees dan ga ik naar die site toe om wat over die persoon te lezen, niet om van dat onpersoonlijke geleuter te zien.
Maar Tamara, wat wil je dan?
Ja, dat is een hele goede vraag en om eerlijk te zijn kan ik daar geen duidelijk antwoord op geven. Ik weet wel dat die dip die ik de afgelopen tijd had ( of eigenlijk nog heb) ervoor gezorgd heeft dat ik niet persé meer de ambitie heb om een hele grote blogger te worden. Ik zit nu al een tijdje rond de 25.000 unieke bezoekers per maand met af en toe een uitschieter naar beneden of naar boven en ik voel me daar prima bij. Ik heb een grote groep van volgers die me ontzettend dierbaar is en door ‘klein’ te blijven kan ik de band die ik met mijn volgers heb blijven onderhouden. Hoewel ik heel goed weet wat ik niet wil, weet ik niet zo goed wat ik dan wel wil. ( Eeuwige twijfelaar alert!) Eigenlijk bevalt het me wel prima hoe het nu gaat. Ik vind het heerlijk om verhalen te schrijven en ik word echt gelukkig van alle enthousiaste reacties van de lezers! Om eerlijk te zijn vind ik het schrijven van verhalen zelfs veel leuker dan gewoon bloggen haha! Dus ik denk dat het de komende tijd een beetje dit format blijft op TheMommyDiaries. Ik schrijf regelmatig een update met hoe het hier gaat, jullie kunnen de verhalen van mijn lieve gastbloggers lezen, ik regel de meest gave winacties voor jullie en ik zet af en toe een verhaaltje voor het slapen gaan online.
Voor het eerst sinds tijden kan ik weer zeggen dat ik geniet van het schrijven. Dat te bedenken dat ik vorige maand op het punt stond om de stekker eruit te trekken! Zoals een paar volgers al zeiden, het maakt niet uit hoeveel volgers je verliest, de mensen die je echt leuk vinden blijven wel en als er iets is dat klopt dan is het dat wel.Â
Veel liefs!
( Ohja, die foto hier helemaal bovenaan, dat ben ik! Zo ziet een hele vermoeide moeder van drie kinderen er nou uit zonder 26 lagen plamuur! Haha!)
27 comments
Je moet doen waar jij je goed bij voelt. Tegenwoordig zie je vaak veel dezelfde artikelen. Ik vind het leuker als een blog wat persoonlijker is.
Fijn dat je er weer een beetje door aan het komen bent! Ik zou zeggen: gewoon doen wat je blij maakt, de rest doet er niet toe! 😉
Ik herken je begin verhaaltje helemaal! Als 6-7 jarige schreef ik simpele gedichtjes in mijn eigen gemaakte ‘gedichtenboekje’ en nadien op school vond ik het geweldig als ik een opstel mocht schrijven of iets dergelijks. Door jou verhaal kriebelt het toch een beetje om zelf ook eens te beginnen bloggen… ooit! 😉
Goed dat je je gevoel volgt! Je hebt voor jezelf een manier gevonden om er weer plezier in te krijgen – veel mensen komen niet eens zo ver! Super hoor meid!
Blijf lekker doen waar jij je goed bij voelt, lekker schrijven wat jij wil! Dan komt het vast helemaal goed.
Dat is toch het leuke aan bloggen: gewoon dat schrijven waar jij je lekker bij voelt. En met zo een bezoekersaantal zou ik me niet druk maken: geeft toch aan dat er genoeg mensen zijn die van je schrijfsels genieten
Schrijf over wat JIJ wilt schrijven en waar JIJ je het beste bij voelt. Who cares about all those numbers?! Je moet er plezier in blijven hebben, toch? Anders is het maar jammer van je tijd en energie die je erin steekt, want let’s be honest, er kruipt toch redelijk wat tijd in een blog. Zelfs in een kleine 😉
Ik merk regelmatig bij beginnende en kleine blogs dat er vragen komen op fora als ‘hoe geraak ik zsm aan zoveel mogelijk volgers’ en ‘hoe geraak ik zsm aan samenwerkingen’ en blablabla. Allemaal niks mis mee als dat je doel is, maar je begint uiteindelijk toch in de eerste plaats omdat je het graag doet en iets wilt delen met de wereld?
Alez ja, dat is toch het geval bij deze nog vrij beginnende blogster 😉 De rest zijn gewoon hele leuke extra’s 😉
Fijn dat je dicht bij jezelf staat nu. Blijf hier staan en doe wat leuk vindt.
Fijn dat je voor jezelf ‘je weg’ weer hebt gevonden! En trouwe lezers zijn fijn. Veel beter dan mensen die alleen komen vanwege een winactie en nooit terug komen bijvoorbeeld.
Ik herken het wel van bij andere bloggers idd. Bloggers die eerst klein en enthousiast warne en eigenlijk ‘slaaf’ worden van hun eigen succes. (als ik het zo uit mag drukken?) Ik merk ook aan mijzelf dat ik heel onbewust de groter wordende en de hele grote blogs niet meer leuk vind om te volgen. Maar misschien is dat ook door mijn leeftijd? Ik wil gewoon jou heel graag leren kennen! Ik vind je een super leuk en tof mens en ik ben dol op je kinderen. Daae wil ik dus over lezen! En dat heb ik dusbook bij andere bloggers. Laat je creativiteit inderdaad maar spreken Tamara, dan komt alles vast goed!
Fijn dat je er weer plezier in hebt en hopelijk blijft dat ook zo! Haha en wat een eerlijke foto:P #mamapower
Ik herken mezelf zo erg in jouw verhaal. Altijd bezig met verhalen verzinnen, schrijven, een vol hoofd. En dat was precies de reden om ook een blog te beginnen. Zodat ikzelf mijn ei kwijt kan. Leuk dat mensen meelezen en het leuk vinden. Maar ik doe het puur voor mezelf. Ik hoop dat jij ook weer je plezier gaat vinden en door middel van schrijven je hoofd kan leegmaken…
Lekker doen waar je plezier van krijgt, daar wordt je leven en je blog veel leuker van!
En die foto… een en al herkenning!
Plezier in bloggen is zooooo belangrijk! Fijn dat je jezelf terug gevonden hebt in het bloggen!
Blijf plezier houden Tamara.. i know the feeling! Zit helaas ook thuis met een burnout en 3 kids van 8,6 en 7maand.. tis niet niks ook jiet als je een special need kindje hebt.. jij met maxim ik met m’n oudste noah!! Probeer het van de kleine positieve energiedingen te doen!!en pauze is totaal niet erg!! Een moeder zijn is gewoon niet altijd Makkelijk maar falen doen we ook niet.. take yours time. Liefs Kim een trouwe volger !
Wauw 26 lagen plamuur?! (nee grapje, ik heb je verhaal gelezen natuurlijk en niet alleen de voetnoot. Je moet gewoon doen waar jij gelukkig van wordt… want iemand anders kan dat niet regelen voor je (wijze woorden, die ik zelf ook meestal heel hard negeer 😉 ). En die grote blogs? Die volg ik lekker niet… omdat het van die standaard verhalen zijn hihi
Fijn dat je weer in een iets fijnere flow zit. En inderdaad, je blog moet zijn zoals jij het wilt!
Volgens mij altijd goed om te doen waar jij je goed bij voelt.. lekker je hart blijven volgen!
Wauw.. Dit vind ik mooi. Mijn blog is klein en heel persoonlijk. Doodeng toen ik hem in de lucht gooide maar heerlijk dat ik weet wie mijn volgers en lezers zijn. Ik schrijf om dat ik het leuk vind.. niet omdat ik min statistieken in de lucht wil knallen. Fijn.. hopelijk ga je zo door.. ik vind je verhalen heerlijk dus kom maar door haha!
Fijn dat je er weer plezier in hebt, zoals velen voor mij al zeggen: dat is het allerbelangrijkste!
Een blog zonder persoonlijkheid mist toch dat extraatje en dat maakt het juist zo leuk, zoals bij mij ???
Fijn dat je er weer meer plezier in.hebt! Dat is het allerbelangrijkste veel.belangrijker dan bezoekersaantallen!
Goed zo lieverd! Vooral doen waar jij je goed bij voelt. Groei is echt niet alles. Vooral niet wanneer het ten koste gaat van jezelf. Overigens heb ik jouw blogs nooit heel inhoudsloos gevonden. Ik moet nog steeds lachen om dat blog over de Sims. En ja stiekem ben ik best nieuwsgierig naar wat anderen mee slepen in hun tasjes. Een soort anonieme voyeurisme.
Je pauze is nu al waardevol geweest dus. Super dat je hebt ontdekt waar je happy van wordt: van grote verhalen schrijven. En waar niet: inhoudloze artikelen live zetten. Doe vooral wat je hart je ingeeft!
Heel goed dat je jezelf meer en meer ontdekt. Uiteindelijk ben je in de oorsprong begonnen voor jezelf en zo hoort het dan ook te blijven. Zodra je geleid gaat worden door je blog, de stijl, etc, dan ben jezelf kwijt. Het is leuk om je persoonlijke verhalen te lezen, maar het leukste is het, als er geschreven wordt met passie en plezier. Succes.
Fijn dat je er weer plezier in hebt, dat is volgensmij toch echt het belangrijkste!
Mooi dat je voor jezelf iets duidelijker hebt wat je wil. Merk wel aan mezelf dat ik inderdaad minder persoonlijk schrijf tegenwoordig (hoewel ik veel minder lezers heb én mijn blogs uit de begintijd soms tenenkrommend zijn haha dus misschien geen slechte ontwikkeling). Die cijfers zijn een raar gegeven. Aan de ene kant schrijf ik om het plezier, tegelijkertijd vind ik het toch fijn als anderen je lezen en daarop reageren.
Hoe dan ook ik blijf je lezen, welke kant je ook op gaat. Ik vind je schrijfstijl heel persoonlijk en verfrissend. En knap hoor, 17 hoofdstukken in twee dagen!
Trots mag je zijn! <3
Helemaal met je eens! Persoonlijke verhalen blijven het leukste. Goed dat je er weer plezier in hebt!! 🙂