Ze pakte mijn arm en draaide hem achter mijn rug, waarna ze het pistool in mijn rug prikte. ‘Dit ga ik je betaald zetten! Ik heb Thomas zijn zoon teruggekregen en ik weet zeker dat Thomas me nu wel terugwil. Ik zie er nu uit als jij en we hebben een kind. Nu kunnen we een gezinnetje zijn.’ Ze was sterker dan ik had verwacht en ze drukte mijn arm naar boven, waardoor ik geen andere keuze had dan op de grond te knielen. ‘Sandra alsjeblieft, ik wil je heel graag helpen. Zeg me wat je wilt en ik doe het voor je, maar Sam is niet jouw kind. Je moet hem teruggeven aan Danielle.’ Ze ging voor me staan en richtte het pistool weer op me. ‘NEE! Ik geef hem niet terug! Er is al een kind van mij afgepakt. Ik laat dat niet nog eens gebeuren. Het is allemaal JOUW SCHULD! Jij KUTWIJF!’ Ze trapte me keihard tegen mijn borst aan, waardoor ik naar achteren viel.
Ik hoopte maar dat Joost snel zou komen, want ik wist niet hoe lang ik dit nog zou volhouden. Ze leek alleen maar bozer en bozer te worden en ze leek vastbesloten te zijn om me wat aan te doen. Ik legde een hand op de plek waar ze geschopt had en kreunde van de pijn.’Dat doet pijn he? Als iemand je zeer doet. Mooi zo, dan weet de geweldige Florine Hazelaar ook eens wat pijn is.’ Die woorden deden me meer dan ik had verwacht. ‘Denk jij dat ik niet weet wat pijn is? Ik weet niet of je het weet, maar Thomas verliet mij. Hij zei dat hij blij was dat ik een miskraam had gekregen en liet me in de steek op het moment dat ik hem het meeste nodig had. Ik ben net mijn vader verloren, ik deed mijn best om hem te redden, maar ik kon niets doen. Ik kon zelfs geen afscheid van hem nemen. Denk jij dat ik niet weet wat pijn is? Dat heb je echt mis!’
Ze keek me even verbaasd aan en schudde haar hoofd. ‘Thomas houdt van je. Het is gewoon niet eerlijk. Ik wil alles voor hem doen, maar hij houdt alleen van jou! Ik maak pas een kans als jij weg bent. Dus jij moet dood!’ Ze richtte het pistool weer op me en deze keer richtte ze op mijn borst. Ik was nog nooit in mijn leven zo bang geweest als op dat moment en wist niet meer waar ik het zoeken moest. Ik had het gevoel dat mijn laatste uren geslagen hadden.’Sandra, alsjeblieft!’ zei ik zachtjes, terwijl de tranen over mijn wangen liepen. ‘NEE Hou je bek!’ schreeuwde ze. Ze laadde het pistool en vuurde. Ik hoorde een keiharde knal en voelde een brandende pijn in mijn arm, die met geen pen te beschrijven was. Ik greep naar mijn arm en voelde mijn hand helemaal warm en vochtig worden. Toen ik naar mijn arm keek, zag ik dat het bloed tussen mijn vingers door liep en ik deed mijn best om niet in paniek te raken. Sandra had een hysterische grijns op haar gezicht en lachte keihard. ‘Dat was pas een voorproefje. Als ik klaar met je ben, zal die man van je je niet eens meer herkennen. Misschien ga ik er dan wel met hem vandoor. Dan kan ik de moeder zijn van jouw dochter.’ Die gedachte maakte me misselijk en door het bloedverlies lukte het me niet goed om helder na te denken. Maar toch lukte het me om mezelf een beetje bij één te pakken en nog een laatste poging te doen om haar te kalmeren.
‘Sandra alsjeblieft. Laat me je helpen. Dit is allemaal niet nodig! Ik wil zelfs wel met Thomas praten als je dat wil? Als ik hem nou vertel dat jij veel beter bij hem past dan ik en dat jullie samen heel gelukkig kunnen worden.’ Ik geloofde zelf niets van wat ik zei, maar gek genoeg leek zij het wel te geloven. Ze liet haar pistool zakken en keek me met grote ogen aan. ‘Meen je dat Florine? Wil je dat echt voor me doen? Denk je dat ik een kans maak bij hem?’ Ik knikte en krabbelde overeind, terwijl ik probeerde de pijn in mijn arm te negeren. Voorzichtig liep ik naar haar toe. ‘Natuurlijk wil ik dat voor je doen. Ik wil niets liever dan dat jij en Thomas gelukkig zijn. Jij past veel beter bij hem dan ik ooit heb gedaan en ik weet zeker dat jullie een heel mooi gezin kunnen worden.’ Ik zag dat haar ogen begonnen te glinsteren en ze liep naar me toe met het pistool in haar hand en ze knuffelde me. ‘Dankjewel Florine! Je bent geweldig! Dank je wel dat je me wilt helpen.’
Ik wist dat ik snel moest zijn als ik mijn plan wilde laten lukken. Dus ik pakte zo snel als ik kon het pistool uit haar hand, sloeg er keihard mee op haar achterhoofd en voelde hoe ze op de grond zakte.
Ik slaakte een kreet van opluchting, waarna ik het pistool weggooide en naar de bank rende, waar Samuel op lag. Hij voelde koud aan, maar hij ademde nog wel en met het laatste beetje kracht wat ik nog in mijn lichaam had, tilde ik hem op en liep met hem naar buiten. Ik voelde me steeds lichter worden in mijn hoofd, maar ik probeerde dat gevoel te negeren. Ik moest hem naar buiten brengen, voordat Sandra weer wakker zou worden. Ik liep naar buiten en merkte dat het felle zonlicht pijn deed aan mijn ogen. Alles begon te draaien terwijl ik de trap afliep en ik kon nog net zien dat er een auto de oprit op reed en dat er twee mensen uitsprongen. Ze renden naar me toe en ik herkende ze meteen als Joost en Danielle. Ik gaf Danielle haar zoon terug en daarna liet ik me in Joost zijn armen vallen. Ik kon niet meer, maar gelukkig had ik Sam kunnen redden. Nu moest ik alleen nog mezelf zien te redden.
