‘Mevrouw Hazelaar? Mevrouw Hazelaar. Bent u wakker?’ Ik voelde hoe iemand aan mijn schouder rammelde en ik opende langzaam mijn ogen. ‘Hé? Wie bent u? Waar ben ik?’ Ik krabbelde overeind en zag dat ik nog steeds in het kantoor van Joost was. Joost leunde tegen het bureau en toen hij zag dat ik bij kwam, kwam hij meteen naar me toe. ‘Flo? Gaat het een beetje?’ Ik probeerde te gaan zitten, maar alles draaide en het lukte me niet. ‘Ineens realiseerde ik me dat ik iemand miste. ‘Waar is Lexie? Ze is toch niet?’ Joost schudde zijn hoofd. ‘Ik heb je moeder gebeld om haar op te halen. Lexie is ontzettend geschrokken en ik denk dat het voor haar beter is dat ze een tijdje bij je moeder logeert. Ik knikte en hield me vast aan Joost terwijl ik op wilde staan. De kamer stond vol met politie, die op zoek waren naar sporen.
Ineens kwam alles weer terug wat er was gebeurd. ‘Joost! Mijn auto… Ik werd achtervolgd en gebeld.. Wat wilde diegene hier doen?’ Hij nam me mee naar de bank en gebaarde me te gaan zitten. ‘Rustig maar Flo. Je werd gebeld zei je? Hij wenkte een agent, die meteen naar ons toe kwam. ‘Wat zei diegene aan de telefoon?’ Ik dacht heel goed na, maar ik kon het me niet zo heel goed herinneren. ‘Het was iets over dat ik nog wat laatste woorden mocht zeggen, dat ik de stalker kende en dat ik zijn of haar leven kapot heb gemaakt. Maar ik heb geen idee wie het is. Ik heb nog nooit iemand bewust pijn gedaan.’ De agent noteerde wat ik zei en stelde nog wat vragen. ‘Heb je kunnen horen of het een man of een vrouw is? En was het een bekende stem?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee, ik heb echt geen idee. Wat kwam diegene hier doen? Heeft Lex haar gezien?’ Joost pakte mijn hand vast en knikte. ‘Rustig blijven oké Flo? Maar we denken dat de stalker wilde proberen om Lexie te ontvoeren. Wij zijn bewusteloos geslagen met iets, waarna de stalker Lexie probeerde te pakken. De agenten hoorden Lex gillen en kwamen meteen hiernaartoe, maar de stalker is via het raam ontsnapt. Ze zijn wel aan het zoeken, maar ze hebben nog niets gevonden.’ De tranen rolden over mijn wangen. Ik realiseerde me heel goed wat een geluk we hadden gehad dat Lexie niets overkomen was. Maar wat moest ze ontzettend bang zijn geweest. ‘Waarom doet iemand dit? Waarom probeert iemand Lexie van me af te pakken? Ik heb nog nooit wat verkeerd gedaan.’ snikte ik. Ineens kwam Marja de kamer in gelopen en toen ze me zag zitten kwam ze meteen naar me toe. ‘Flo? Och lieverd! Gaat het een beetje met je? Ik hoorde dat er politie naar Joost zijn kantoor rende en ik zag je moeder vertrekken met Lexie en nog twee agenten.’ Ik kwam door de tranen niet uit mijn woorden en Joost legde uit wat er gebeurd was. Marja luisterde verbijsterd en keek daarna naar mij, waarna ze me weer een knuffel gaf. ‘Lieverd, jij neemt voorlopig maar even vrij. Ik wil dat je je even op niets anders focust dan je gezin en het verwerken van al dit gedoe. Ik wil dit al een tijdje tegen je zeggen, maar nu dit gebeurd is vind ik het echt. Ik neem al je diensten over en zoek vervanging voor de mijne, net zolang jij er weer een beetje bovenop bent. Afgesproken?’ Ik knikte. Hoe moeilijk ik het ook vond, mijn gezin kwam nu even voor mijn werk en ik wist dat het bij Marja in goede handen was. Ze stond op en gaf Joost een klopje op zijn schouder en zei dat hij goed voor me moest zorgen.
Op dit soort momenten miste ik mijn vader het meeste. Ik wist zeker dat hij goede raad zou hebben voor deze situatie en hoe ik hiermee om moest gaan. Joost gaf me een knuffel en stond weer op om met de agent te gaan praten. Ik hoorde mijn telefoon piepen en zag een berichtje van een onbekend nummer binnenkomen. ‘Joost!?’ riep ik toen ik het berichtje opende. Meteen kwamen de agent en hij bij me staan om het berichtje te lezen.
‘Vandaag is het dan misschien niet gelukt, maar het zal me lukken om je dochter af te pakken. Net zoals je bij mij hebt gedaan.’
De agent liep met mijn telefoon naar een andere agent, terwijl ik helemaal stil werd. Ik wist gewoon echt niet meer wat ik moest zeggen of doen. Wanneer ze alleen mij bedreigde was ik al bang, maar ik was doodsbang om Lexie kwijt te raken. De agent vroeg of het oké was als hij een screenshot naar zichzelf e-mailde en ik knikte.
Toen iedereen alles uitgezocht had, konden we naar huis. Maar ik wilde niet naar huis, ik wilde heel graag naar Lexie toe. Mijn eigen auto was total los verklaard en moest uit de parkeergarage gesleept worden. Ik stapte bij Joost in de auto en gelukkig snapte hij dat ik eerst even naar Lexie toe wilde.
Bij het huis van mijn moeder stapte ik uit en meteen vloog de voordeur open, waarna Lexie naar buiten rende. ‘Mamaaaaaaa’ riep ze keihard terwijl ze in mijn armen vloog. Het voelde zo goed om haar in mijn armen te houden en haar zachte rode haartjes tegen mijn gezicht te voelen. We gingen naar binnen, waar Lexie me haar logeerkamer liet zien, terwijl Joost ondertussen aan mijn moeder uitlegde wat er allemaal gebeurd was.
Net toen ik naar beneden wilde gaan, ging mijn telefoon. Even dacht ik dat het weer de stalker was, maar het was Danielle. Ik nam meteen op, misschien wist zij al iets meer.
‘Flo?’ vroeg ze met een trillende stem. Het klonk alsof ze helemaal in paniek was en ik probeerde haar wat te kalmeren. ‘Flo? Ben je daar?’ ‘Hé Danielle, wat is er aan de hand? Rustig aan. Wat is er gebeurd?’ Ik zag dat Joost en mijn moeder in de woonkamer aan het praten waren en ik sloop naar de keuken om rustig te kunnen bellen. ‘Flo? De stalker heeft Sam. Sam is weg. Help me alsjeblieft! Ik ben zo ontzettend bang!’
Ik beloofde haar dat ik meteen zou komen, maar ik wist dat als ik het aan Joost zou vertellen, hij me niet zou laten gaan. Ik viste zijn sleutels uit zijn jaszak en sloot de voordeur zo zachtjes mogelijk. Snel stapte ik in de auto en terwijl Joost naar buiten rende, reed ik zo snel mogelijk weg.
Ik had niet geweten wie de stalker was. Maar ineens was alles duidelijk en wist ik precies waar ik moest zoeken.
