Ik stapte uit de auto en liep naar de intercom toe, waar ik op het knopje drukte. ‘Goedenavond.’ klonk het, ‘Wie bent u en wat komt u hier doen?’ Ik schraapte mijn keel, ‘Hallo ik ben Florine Hazelaar en ik ben op zoek naar Sandra Savel?’ Ik hoorde een gekraak aan de andere kant van de lijn, gevolgd door nog een vraag. ‘Mag ik vragen waarom u mevrouw Savel wilt bezoeken?’ Shit, hoe ging ik dit nou handig verpakken? Na even twijfelen besloot ik maar gewoon eerlijk te zijn. ‘Ik ben de ex-vrouw van Thomas Smit en ik ben op zoek naar meer mensen die door hem gedupeerd zijn. Als u me binnenlaat, kan ik eventueel meer informatie geven.’ Ik hoopte maar dat dat genoeg was en dat ze me binnen zouden laten. Volgens mijn berekeningen, zou Sandra inmiddels zes maanden zwanger moeten zijn en ik wilde haar niet onnodig ongerust maken. Ik hoorde wat gekraak en daarna maakte de poort een klikkend geluid, waarna hij open gleed. Ik stapte snel weer in de auto en reed de oprit op. Bij de entree van het enorme huis stonden meerdere auto’s, waar ik mijn auto achter parkeerde.
Meteen toen we uitstapten, kwam er een oudere man naar buiten gelopen die ik meteen herkende. ‘Florine! Meisje hoe is het met je? Ik heb je al jaren niet gezien!’ Ik lachte meteen bij het zien van het vrolijke gezicht van Wilfried, de voormalige zakenpartner van Thomas. ‘Goed! En met jou? Het is inderdaad al veel te lang geleden!’ Ik kende Wilfried, of Wil, zoals vrienden hem noemde, van de tijd dat hij samenwerkte met Thomas. Thomas zijn bedrijf groeide zo snel, dat hij investeerders zocht en Wil was de eerste waarmee hij een deal had gesloten. Ik had hem regelmatig gezien wanneer ik mee was op zakenreis met Thomas om de buitenlandse vestigingen te bezoeken. Ook had ik een aantal keren met hem gesproken als we aanwezig waren op één van de evenementen die Wils bedrijf Savelswil organiseerde. Het was een ontzettend leuke en aardige man en ik kon altijd geel goed met hem opschieten. Ik vond het dan ook vreselijk om te horen dat Thomas hem zo verraden had, door iets te beginnen met zijn negentienjarige dochter. Ik stelde Danielle aan hem voor en samen liepen we het huis in. Snel keek ik om me heen of ik Sandra ergens zag. Niet dat ik haar zou herkennen, aangezien ze de laatste keer dat ik haar had gezien net veertien jaar oud was en ik toen maar een glimp van aar had opgevangen, maar toch..
Hij nam ons mee naar de keuken waar hij ons wat te drinken aan bood. ‘Florine, drink jij nog steeds witte wijn? En wat mag ik jou inschenken Danielle?’ ‘Nou ééntje dan, ik moet zo nog rijden.’ zei ik terwijl ik in één van de enorme stoelen ging zitten. ‘Sorry heb je voor mij wat fris? Ik ben zwanger.’ zei Danielle. Ik keek haar aan en trok vragend een wenkbrauw op. Ze glimlachte een beetje nerveus. ‘Ja sorry ik weet het net.’ mompelde ze, terwijl Wil een glas sap voor haar neerzette. ‘Ik hoorde door de intercom al dat jullie graag met mijn dochter willen spreken. Nu moet ik wel zeggen dat het niet zo goed gaat met mijn dochter na.. Ehm. Ja, wat er gebeurd is. Jullie hebben zonder twijfel al gehoord wat de reden is van de breuk tussen Savelswil en Smit International. Dus ik wil heel graag alvast zoveel mogelijk van jullie vragen beantwoorden, voordat ik jullie naar haar toe stuur, zodat ze er zo min mogelijk last van heeft.’
‘Dat snap ik heel goed, fijn dat je de tijd wil nemen voor ons.’ zei ik. ‘Natuurlijk! Toen ik jullie zag staan dacht ik dat jullie de zoveelste journalisten waren, maar toen ik je naam hoorde, snapte ik meteen dat je hier niet zomaar zou komen. Al zou ik dat natuurlijk ook heel gezellig vinden hoor!’ Hij grinnikte en ik kon niets anders dan met hem mee lachen. ‘Goed, Zoals je weet was ik met Thomas getrouwd en zijn we uit elkaar gegaan. Daarna is Danielle met hem getrouwd en uiteindelijk ook weer gescheiden. Ik heb geen kind van Thomas, maar Danielle wel. Nu hebben we beide sinds een paar maanden wat rare dingen. Bij mij begon het ermee dat mijn banden van mijn auto steeds lekgestoken werden, daarna werden mijn ramen ingegooid en begon mijn man rare brieven te krijgen. Vervolgens misten er ineens een heleboel spullen uit mijn huis. Danielle’s verhaal is hetzelfde, alleen worden bij haar de brieven aan haar zoon gericht. Nu kan het allemaal toeval zijn dat wij beide Thomas zijn exen zijn en dat we allebei gestalkt worden. Maar om het zeker te weten, wilden we graag weten of Sandra ook ergens last van heeft. Krijgt zij ook rare brieven? Of mist zij bepaalde dingen?’
Wil keek me een beetje geschrokken aan en schudde zijn hoofd. ‘Jeetje wat erg dat iemand zoiets doet. Voor zover ik weet heeft Sandra niets ontvangen, maar ik weet het niet zeker. Ik moet wel zeggen dat ze hier heel erg beschermd woont. We hebben sinds het incident minder personeel en we hebben de beveiliging verdubbeld. Dus er komt hier niets of niemand ongezien binnen. Misschien is het handiger als jullie het aan haar zelf vragen.’ Hij pakte zijn telefoon uit zijn zak en tikte een sneltoets aan. ‘Berend, hé! Is Sandra nog wakker? Oké en ze is gewoon op haar kamer? Kan ze gasten ontvangen? … Oké, dan komen we er zo aan.’ Hij stopte zijn telefoon weer in zijn zak en zuchtte. Ze wordt naar beneden gebracht. Nemen jullie maar plaats in de woonkamer.’
We volgden hem naar de woonkamer waar we op de bank gingen zitten. Ergens maakte ik me wel zorgen. Wat kon er met Sandra aan de hand zijn dat ze zo beschermd werd? Wat was er gebeurd dat ze zo in de gaten gehouden moest worden en dat al haar doen en laten gevolgd werd? Ik hoorde boven aan de trap een gekraak en daarna zag ik een klein meisje van de trap lopen. Op het eerste gezicht leek ze een jaar of veertien. Ze had een smal ingevallen gezichtje met grote wallen en haar zwarte haar hing dof en slap langs haar gezicht. Ze werd begeleid door een man in een pak, die wachtte tot ze op de bank zat en vervolgens wat afstand nam. Ze keek eerst naar haar handen, tot haar vader zei dat ze zich moest voorstellen. Ze keek ons aan en even dacht ik een beetje angst in haar ogen te zien. Snel mompelde ze haar naam, waarna ze haar hoofd weer liet hangen.
Toen viel mijn oog ineens op iets heel geks. Op de plek waar nu toch wel een dikke buik zou moeten zitten, zat helemaal niets. Toen ze zag dat we naar haar buik keken, sloeg ze snel haar armen om haar buik, waarbij haar lange mouw iets verschoof. Pas toen zag ik iets waar ik ontzettend van schrok. Om beide polsen had ze een dik verband zitten met daarin enkele kleine doorgelekte bloedvlekjes.
Wat had Thomas haar in godsnaam aangedaan?
Meteen verder lezen? Je koopt het ebook hier.
