Hij was zo dronken dat hij niet meer in een rechte lijn kon lopen en struikelde een aantal keren bijna over stoelen, tafels en zijn eigen voeten.
‘Nu komt het.’ zuchtte Ralph en hij liet me los.
Uiteindelijk lukte het hem om bij ons te komen staan en meteen schaamde ik me kapot. Hij stonk verschrikkelijk naar alcohol en had nog saus op zijn kin zitten van iets dat hij net gegeten had.
‘Zullen we dit niet hier doen?’ vroeg Ralph.
‘Kom, we gaan wel even naar buiten, dan kun je even een frisse neus halen en kunnen we rustig praten.’
‘Ik wil niet met jou praten.’ sputterde hij.
‘Je je moet mijn v-vrouw eens met rust laten.’
Ralph zuchtte en sloeg zijn armen over elkaar heen. ‘Ik doe niets met je vrouw, we dansen alleen maar, iets wat jij zou moeten doen, aangezien jij haar man bent.’
‘Je bent een g-g-gore klootzak. Ik weet wel dat je loopt te geilen op mijn vrouw.’
Ik pakte zijn arm. ‘Lars? Kom, zullen we naar huis gaan? Geef me de sleutels maar, dan rij ik wel.’
Hij rukte mijn arm los en keek me boos aan. ‘Bemoei je er niet m-mee. Jij wil h-hem gewoon he? W-waaaarom dans je anders met hem?’
Ineens knapte er iets bij me.
‘Omdat ik me voor je schaam Lars. Je staat hier dronken te worden aan de bar en laat mij alleen. Ik deed niets, we dansen alleen maar.’
Ik zag in zijn ogen dat hij nog bozer werd en deed een stapje achteruit.
‘Dat zal wel. Heb je soms weer gevoelens voor hem? Is die baby wel eens van mij? Of heb je weer met hem geneukt? Zijn jullie daarom zo klef met elkaar?’
Ik hoorde een golf van schok door de zaal gaan en realiseerde me dat iedereen naar ons keek. Gelukkig kwam mijn vader me redden.
‘Kom Lars, we lopen even naar de gang, dan kun je daar rustig worden en dan brengen we je naar huis.’
Ik voelde de ogen van iedereen in mijn rug prikken terwijl ik achter mijn vader en Lars aan de zaal uitliep en ik was blij dat Ralph ook mee liep. Mijn vader liep met Lars naar buiten, terwijl Ralph mij mee nam naar een verlaten gang, waar hij me een beetje probeerde te kalmeren.
‘Waarom doet hij nu zo tegen me Ralph? Wat heb ik verkeerd gedaan?’
‘Jij hebt helemaal niets verkeerd gedaan Lex, het is gewoon een dronken zuiplap. Dit is niet de eerste keer dat hij zo doet als hij dronken is.’
Ik veegde snel mijn tranen weg en wachtte tot er een aantal mensen weg waren gelopen.
‘Ik weet niet waarom jij zo aardig tegen me doet Ralph. Je bent altijd zo lief tegen me en ik houd je alleen maar op afstand.’
Hij streek een pluk haar die uit mijn knot los was geschoten achter mijn oor en zuchtte.
‘Hoe vaak wil je nog dat ik het tegen je zeg Lexie? Ik hou van je. En zolang als ik weet dat jij hetzelfde voor mij voelt, blijf ik voor je vechten en zal ik er altijd voor je zijn.’
Ineens dacht ik weer terug aan mijn trouwdag, aan de woorden die ik tegen hem had gezegd. Ik wilde dat ik die woorden terug kon nemen en dat ik nooit met Lars getrouwd was. Het voelde verschrikkelijk om toe te geven, maar trouwen met Lars voelde als de grootste fout van mijn leven. Waarom had ik in godsnaam voor hem gekozen, terwijl hij me zo behandelde? Alleen omdat ik zwanger van hem was? Ik had zo ontzettend veel spijt van mijn keuze. Ik keek Ralph aan en het was alsof hij mijn gedachten kon lezen.
‘Ralph ik..’
‘Ik weet het Lexie.. Het komt allemaal goed. Ik ga je helpen.’
Ik knikte en voelde me ineens opgelucht. Alles zou goed komen. Eindelijk zou er een einde aan deze ellende komen. Ik hoefde me niet meer te schamen en ik zou eindelijk weer opgelucht adem kunnen halen.
‘Ik moet naar huis.. De oppas is bij Rosie en ik moet haar aflossen. Maar ik bel je morgen.. Goed?’
Hij knikte en drukte een kus op mijn voorhoofd.
’Lex? Kom je?’ hoorde ik mijn vader zeggen Ik knikte en zei Ralph gedag, waarna ik de gang weer uitliep.
‘Hij is weer een beetje rustig, maar ik denk dat het het beste is als jullie naar huis gaan, zodat hij zijn roes wat kan uitslapen. Morgen kom ik langs om te praten goed?’
Ik knikte en gaf mijn vader een knuffel.
‘Dat is goed. Dank je wel pap. Tot morgen.’
Hij zwaaide en ik snelde me snel naar de auto, waar Lars al achter het stuur zat. ‘Lars, je kunt zo niet rijden. Laat mij maar rijden, dan zijn we er sneller.’
Hij negeerde me en met tegenzin stapte ik aan de passagierskant in. Het was niet zo ver rijden naar huis en ik had geen zin in nog meer ruzie.
Het was ontzettend donker op de weg en zelfs met de lampen aan zag je amper wat.
‘Wil je alsjeblieft wat zachter rijden? De hobbels doen pijn aan mijn buik.’ vroeg ik zachtjes.
Hij bromde wat en ik legde beschermend een arm om mijn buik heen. Hij trok zich er niets van aan en trapte het gaspedaal nog wat dieper in. Ik zuchtte en keek naar buiten waar ik niets zag, behalve donkere bomen en reflectoren aan de zijkant van de weg. Ik had nooit met hem in de auto moeten stappen. Hij had veel te veel gedronken om nog te rijden en dat hij al boos op me was door wat er gebeurd was hielp ook niet mee.
‘Alsjeblieft? Wil je iets zachter rijden? Je rijdt veel te hard en dat is gevaarlijk nu het zo donker is.’
‘Vertel me niet altijd wat ik moet doen Lexie. Doe niet altijd alsof je alles beter weet.’
Ik zuchtte en pakte mijn telefoon uit mijn tas, waarna ik mijn moeder een berichtje stuurde dat we onderweg naar huis waren. Mijn gezicht vertrok van de pijn toen hij weer over een hobbel heen vloog en ik keek hem boos aan.
‘Waarom luister je nou niet? Kun je alsjeblieft wat zachter rijden?’
Hij mompelde iets dat ik niet kon verstaan en ik besloot hem maar te negeren. Mijn telefoon trilde en ik zag dat mijn moeder een berichtje terugstuurde met dat het glad was en dat we moesten uitkijken op de weg.
Ik stopte mijn telefoon weer in mijn tas en keek door het voorraam naar buiten, waar ik ineens een hert op de weg zag gaan.
‘KIJK UIT!’ gilde ik.
Hij schrok en keek me verbaasd aan, waarna hij een ruk aan het stuur gaf. De klap was oorverdovend en ik voelde mijn lichaam aan alle kanten geraakt worden door rondslingerende objecten in de auto terwijl de auto van de helling afrolde.
Met een enorme knal stonden we ineens stil..
En vanaf daar werd alles zwart…
Meteen verder lezen? Je koopt het boek en alle vervolgen hier!
