Een uurtje later zat ik in de auto helemaal verliefd naar de echofoto te staren. Nadat de baby helemaal nagekeken was en we een aantal mooie foto’s hadden gekregen, ging Lars onze familie halen en met zijn allen keken we naar het dansende kindje in mijn buik. De echoscopist was een vriend van Lars en hij nam extra lang de tijd om ons te laten kijken naar de baby. Het was heel mooi om te zien hoe het ons allen een beetje verbond. Mijn vader en die van Lars gaven elkaar een hand en onze moeders stonden samen te huilen van blijdschap. Toen het kwart voor twee was, realiseerde ik me dat ik Rosie moest gaan halen en liep ik snel terug naar de auto. Daarin stond ik nu voor Rosies school te wachten tot ze vrij was en ondertussen keek ik naar de foto van het kindje in mijn buik. Het voelde zo gek dat ik dit weer mocht meemaken. Dat het kleine babytje op deze foto echt in mijn buik zat en nu heel erg hard aan het groeien was. De baby was tegelijkertijd zo ver weg, maar ook zo dichtbij. Het was raar dat er iets in mijn buik gebeurde, wat ik alleen op foto’s en een scherm kon zien. Want afgezien van de misselijkheid en een buik die een beetje opgezet was, voelde ik me eigenlijk prima. Ik kon niet wachten tot ik de baby zou voelen en alles wat echter zou worden.
Ik hoorde de bel gaan en stapte uit de auto. Rosie rende aan de hand van de juf naar me toe en knuffelde me.
‘Waar is papa Ralph nou? Kon hij niet komen?’
Ik lachte. ‘Nee, papa Ralph moet ook af en toe werken. Anders kan hij niet al die cadeautjes voor je kopen he?’
Ze mopperde wat en ik aaide over haar haartjes. Het was ook ongelofelijk dat ik gewoon nu al ingeruild was door hem. Ik wilde me net omdraaien, toen ik mijn naam hoorde.
‘Lexie! Kan ik even iets met je bespreken?’
Ik draaide me weer om en zag Rosies juf naar me toe lopen, Rosie rukte meteen haar hand los en ging weer spelen.
‘Ja tuurlijk! Wat is er aan de hand?’
Ik zag haar hoofd rood worden en ik vermoedde meteen waar het over ging.
‘Ja, nou.. Het is misschien is het heel ongepast om te vragen hoor. Maar ik was nogal onder de indruk van de vader van Rosie vanmorgen en ik vroeg me af of hij misschien vrijgezel is?’
Ik zuchtte, jeetje waarom moest ze nou zoiets aan mij vragen?
‘Ja, dat is hij.’ glimlachte ik een beetje ongemakkelijk.
‘Oh! Dat hoopte ik al. Zou ik eh.. Misschien zijn nummer mogen hebben? Als hij hier net woont kan ik hem misschien eens het dorp laten zien ofzo. Puur vriendschappelijk natuurlijk.’
Ik trok mijn wenkbrauw op en pakte mijn telefoon.
‘Ja hoor. Maar het zou bij vrienden blijven. Want Ralph valt op mannen.’ Ze keek me verbaasd aan.
‘He? Echt? Maar jullie hebben toch.. He?’
Ik lachte: ‘Tja, dat was precies de reden waarom het stuk liep tussen ons. Maar vraag hem er maar niet naar. Hij is nog niet zo heel erg lang uit de kast en hij wil het nog niet aan de grote klok hangen.’
Ze stopte haar telefoon weer in haar zak en knikte.
‘Nee, natuurlijk. Ehh.. Dank je voor zijn nummer. Ik ehh.. Ga weer naar binnen.’
Ik riep Rosie en liep met een grote grijns op mijn gezicht naar de auto toe. Ohhh het was super kinderachtig dat ik dit gedaan had, maar ik weigerde een aanspreekpunt voor zijn dates te zijn. Of misschien kon ik het wel gewoon niet hebben dat hij er überhaupt met een andere vrouw vandoor zou gaan.
Thuis belde ik mijn moeder of we dit weekend nog wat gingen doen voor mijn vaders verjaardag. Hij zou zestig jaar worden en hoewel hij ons had verboden een groot feest voor hem te organiseren, wilden we die verjaardag niet zomaar voorbij laten gaan.
‘Is het misschien een idee om een barbecue te organiseren ofzo? Bij jullie? Alleen met ons tweetjes, Lars en jij?’ vroeg mijn moeder.
‘Is dat niet een beetje klein? Hij wordt wel zestig hoor.’
Ik hoorde mijn moeder lachen.
‘Roep dat nou niet te hard, hij vind het vreselijk haha. Maar ze organiseren op het werk ook al een hele avond voor hem, dus ik denk dat dit prima is. Oh, en vergeet Ralph niet uit te nodigen! Ik heb hem al veel te lang niet gezien.’
Ik zuchtte. ‘Mam, je ziet hem letterlijk elke week en ik heb ook over jullie koffiedates gehoord. Dus stel je niet zo aan. Bovendien vind ik het raar om hem ook uit te nodigen. Hij zegt toch nee.’
‘Lex, hij hoort bij de familie, of je het nu leuk vindt of niet. We hebben al zo weinig familie, dus elk nieuw lid is van harte welkom. En Ik vind het gewoon gezellig om met Ralph te praten. Hij is wel de vader van mijn kleindochter hoor.’
‘Oh, dus je gaat binnenkort ook gezellig met Lars koffiedrinken dan?’ grinnikte ik.
‘Wat zeg je? Ik versta je niet Lex? Oké nou doei he?’
Met een lach op mijn gezicht hing ik op. Mijn moeder stak nog steeds niet onder stoelen of banken dat ze team Ralph was en af en toe vond ik dat het er een beetje te dik bovenop lag. Maar aan de andere kant vond ik het wel fijn dat ze zo’n goede band hadden. Als zij niet naar hem op zoek was gegaan, had Rosie nooit haar vader gekend.
Ik tikte Ralph zijn naam aan en stuurde hem een berichtje.
He arme leraar! Mijn moeder organiseert zaterdag een barbecue voor mijn vaders verjaardag en ik moest je ook uitnodigen.
Hij las mijn berichtje meteen en begon direct te typen.
He vrouw van een rijke man. Je moeder had me al uitgenodigd, ik sta nu eenmaal bekend om mijn uitzonderlijke barbecue talent. Je mag ook wel eerlijk zeggen dat je me graag wilt zien.
Ik voelde mijn gezicht rood worden en zuchtte. Wat een ontzettend vervelende vent was het ook dat hij zo met mijn gevoelens speelde. Ik besloot hem terug te pakken.
Uiteraard. Zal ik juf Irma ook uitnodigen? Die vroeg vandaag naar je nummer!
Oh, ik vroeg me al af hoe ze aan mijn nummer kwam. Zeg, weet jij waarom ze me verteld dat ze een hele leuke broer heeft die op mannen valt?
Ik proestte mijn slok water uit van het lachen en typte wat terug.
Nee, geen idee. Ik heb niet gesuggereerd dat jij op mannen valt hoor. Dat zou ik nooit doen.
Jij kleine heks. Wacht maar, ik pak je wel een keer terug.
Ik lachte en legde mijn telefoon weer neer. Het kwam nog in me op om te sturen dat ik niet kon wachten tot hij dat zou doen, maar toen ik mijn telefoon wilde pakken en ik de diamanten ring aan mijn vinger zag, realiseerde ik me dat ik dat echt niet kon maken. Ik speelde nu al behoorlijk met vuur.
Ik pakte de echo foto uit mijn tas en stopte het envelopje tussen de andere foto’s in een la. Ik moest even een fotoalbum kopen om hem in te plakken, zodat hij mooi zou blijven. Daarna ging ik op internet op zoek naar een catering bedrijf. Tijd om een barbecue te organiseren.. En om zo afleiding te zoeken, zodat ik niet steeds aan dingen dacht waar ik niet aan mocht denken. Zeker nu niet meer.
Meteen verder lezen? Je koopt het boek ( en alle 14 delen die erop volgen) hier!
1 comment
Haha een grote glimlach hier! Heerlijk die spanning..