Lexie.
Geachte Alexandra Hazelaar.
Middels deze brief willen wij u oproepen om op 4 September a.s. in de rechtbank te verschijnen om het testament over de verdeling van de inboedel behorende aan de heer L.S.K. van Leeuwen aan te horen. Enkele zaken die onder de te verdelen bezittingen vallen zijn o.a. Nieuwbouwvilla met strandzicht, zeiljacht, diverse auto’s en sieraden.
De aanvraag hiervoor is gedaan door mevrouw M.H. Van Leeuwen, moeder van bovenstaande overledene.
Wij hopen u hiermee van voldoende informatie te hebben voorzien.
Hoogachtend.
Was ze nou HELEMAAL gek geworden? Met een enorme zwaai beukte ik met mijn vuist tegen de muur en kromp ineen van de pijn die die klap veroorzaakte. Dacht ze nou echt dat ze aanspraak kon maken op het huis en de helft van onze spullen? Lars en ik waren in gemeenschap van goederen getrouwd en ondanks dat hij het geld binnenbracht omdat ik nog studeerde, hadden we wel altijd alles als ‘van ons’ beschouwd.
In een vlaag van blinde woede stormde ik naar boven waar ik de rest van Lars zijn spullen uit de kasten begon te halen en van de trap gooide. Als ze zijn spullen wilde hebben kon ze ze krijgen, maar ik liep me niet mijn huis uit zetten.
Het kostte me slechts een half uur om de rest van de spullen in te pakken en alles in de auto te proppen. Ik reed de straat uit en reed richting de stad, waar zijn ouders kort geleden een huis hadden gekocht. Terwijl ik de straat in reed, voelde ik mijn hart tekeer gaan en klemden mijn handen zich zo hard om het stuur, dat mijn knokkels wit werden. Ik reed de oprit van het huis op en terwijl ik de motor liet lopen, begon ik alle spullen van Lars, op de oprit te gooien.
‘WAAAR BEN JE MEE BEZIG??’ hoorde ik ineens achter me.
Ik keek richting waar het geluid vandaan kwam en zag Lars zijn moeder kwaad uit het huis stormen.
‘Je wilde toch de spullen van je zoon terug hebben? Nou, hier heb je alles! Veel geluk ermee!’
Boos kwam ze voor me staan en ze prikte met haar lange nagels tegen mijn borst. ‘Ben je helemaal gek geworden!!?? Denk je dat het me om die kleren te doen is? Ik wil dat jij uit ZIJN huis gaat en dat je die auto die jij je zo te zien toegeëigend hebt, inlevert.’
Ik sloeg mijn armen over elkaar heen en keek haar boos aan.
‘Zijn huis? Meen je dat nou echt? Voor zover ik weet waren we getrouwd en staat het huis nu op mijn naam.’
Ik begon de rest van de spullen uit de auto te trekken en duwde een doos met kleding van hem in haar handen.
‘Wat wil je hiermee bereiken Lexie? Denk je nou echt dat als je wat kleding teruggeeft dat je de rest mag houden? Ik weet wel dat je alleen om het geld bij Lars was, maar dat je het zo duidelijk laat merken had ik nooit verwacht.’
Ik rolde met mijn ogen en ging verder waar ik mee bezig was, terwijl ik me niets van haar probeerde aan te trekken. Al was dat een stuk lastiger dan verwacht.
‘Wat denk je nou? Dat ik jou samen met je bastaardkind en die leraar van je in het huis van mijn zoon laat wonen? Het kostte je niet veel tijd om over Lars heen te komen he? Na hoeveel dagen dook je alweer met die pedo het bed in?’
Witheet van woede draaide ik me om. Dat ze het over mij had? Oké! En over Ralph? Nou vooruit.. Maar over mijn dochter? Een meisje dat helemaal niets fout had gedaan en alleen maar slachtoffer was in deze situatie? Dat ging me veel te ver.
‘Nou moet je eens goed luisteren Mariette. Ik wilde dit op een normale en volwassen manier oplossen, ondanks dat je me laat opdraven in de rechtbank om mijn thuis af te pakken. Jij weet HELEMAAL NIETS van de relatie tussen mij en Lars! Waar was je toen hij mij dronken uit stond te schelden? Of als hij weer eens teveel gezopen had om normaal te doen op een ouderavond? Waar was je toen hij me ten overstaan van AL zijn collega’s belachelijk maakte en uitschold? Maar bovenal, waar was je terwijl hij met zijn dronken kop van de weg af vloog en ervoor zorgde dat niet alleen hij zelf, maar ook onze zoon dood ging? Weet je wat zijn laatste woorden waren voordat hij EXPRES een ongeluk veroorzaakte?
‘Als je dit niet overleefd, zul je nooit van hem zijn.’
Ik zag dat mijn woorden hun uitwerking niet gemist hadden. Ze sloeg een hand voor haar mond en ik zag in haar ogen dat ze spijt had van wat ze had gezegd, maar ik was nog niet klaar.
‘Luister Mariette, ik weet dat je me nooit gemogen hebt en dat je me altijd te min vond voor je zoon. Maar er zit ook een andere kant aan het verhaal en dat weet je nu. Je zoon is niet die heilige perfecte man waar iedereen hem voor aanzag. Ik snap dat jullie ook je zoon verloren zijn en dat is verschrikkelijk. Ondanks alles hield ik wel van Lars.. Ik wil dat je dat weet. Maar wat hij gedaan heeft kan ik hem nooit vergeven. Dus ik wil het hier graag bij laten. Ik ga er vanuit dat je de rechtszaak afblaast en me verder met rust zal laten….’
Ik tilde nog een allerlaatste doos uit de auto en zette hem voor haar voeten neer, waarna ik weer instapte en weg reed. Ik had alles kunnen zeggen wat ik wilde en ergens voelde ik een vlaag van opluchting. Alsof ik dit kwijt moest om verder te kunnen.
