De laatste dag van de zomer | hoofdstuk 22

by Tamara

Ralph.

Ik parkeerde de auto bij het huis van Lexie en vanaf daar liepen we de strandweg op. Lexie woonde op een prachtige plek en kon vanuit haar tuin zo de duinen inlopen. In de tijd dat Lexie op huwelijksreis was en daarna in het ziekenhuis lag, had ik heel veel tijd met Rosie hier op het stand doorgebracht. Ik vond het altijd wel grappig om me te bedenken dat er in dit dorp zo ontzettend veel gebeurd was. Ik had Lexie hier ontmoet, ze had hier gewerkt, ze was hier zwanger geraakt en uiteindelijk hadden we elkaar hier weer ontmoet. Toen ik na mijn reis weer terug naar Nederland verhuisde, had ik er even over nagedacht om weer in de stad te gaan wonen, maar ik was zo ontzettend blij dat ik dat niet gedaan had.

Het was een prachtige warme dag en het was vrijwel windstil. Het strand was nagenoeg verlaten en zodra ze de zee zag, rende Rosie meteen het strand op om in de branding te gaan spelen. Ik spreidde de handdoek die ik had meegenomen een beetje uit over het zand, waarna we erop gingen liggen. Ik keek naar Lexie die zichtbaar genoot van de zon op haar gezicht en het beeld van Rosie die heerlijk aan het spelen was. Ineens voelde ik me zo blij dat ze er nog gewoon was. Toen ik haar na het ongeluk voor het eerst weer sprak, vond ik het heel erg moeilijk dat ze alles vergeten was en dat ze mij zich niet meer herinnerde. Maar in de laatste dagen was ik me steeds meer gaan realiseren dat ik blij moest zijn dat ze er gewoon nog was. Dat ze nog leefde en dat ik niet de enige ouder was die Rosie nog over had. Ze was erg veranderd door het ongeluk, maar toch herkende ik haar nog. Ze maakte nog dezelfde grapjes, lachte om dezelfde dingen en ergens wist ik dat ze nog steeds dezelfde gevoelens moest hebben. Toen ze me zonet in de auto aansprak met mijn achternaam, voelde het weer even zoals vroeger. Alleen was ik de enige die me dat herinnerde.

‘Je wilde het ergens over hebben toch?’ zei ze ineens.

‘Ja dat klopt. Ik had het er met je moeder over, dat het misschien goed voor je is om er heel even uit te zijn. Even niet meer die druk van allemaal mensen die denken dat je gewoon nog de oude bent en niet snappen waarom je geen huilende weduwe bent.’

Door die laatste woorden gniffelde ze even en ik snapte ineens hoe fout dat klonk. ‘Sorry, dat had ik niet zo moeten zeggen.’

Ze haalde haar schouders op.

‘Geeft niets, het is natuurlijk ook wel gek, ik ben net mijn man verloren, maar ik heb nog geen traan om hem gelaten.’

Ik lachte: ‘Tja, daar heb je gelijk in. Maar wat ik wilde vertellen. Één van mijn leerlingen kwam met best wel een slim idee. Hij zei dat het misschien wel een goed idee was om je mee te nemen naar een plek waar we echt verliefd op elkaar werden.’

Ze lachte: ‘Nou dat is makkelijk toch? Dat is in die bar waar Maud werkte.’

Bij de naam Maud ging er een kriebel over mijn rug heen. Ik herinnerde me nog wat er tussen ons gebeurd was en realiseerde me heel erg goed dat ik Lexie weer kwijt kon raken als ze daar ooit achter zou komen. Florine had haar alleen verteld dat ze geen vrienden meer was met Maud door een ruzie en verder niet waarom dat dan precies was, dus ze had er nog niet naar gevraagd, al wist ik dat ze er wel mee zat dat haar beste vriendin ineens weg was.

‘Haha, nee dat is de plek waar we elkaar ontmoet hebben inderdaad. Je vriendin trok je de bar op, riep naar iedereen dat je op zoek was naar een man en de rest van de avond was je alleen maar mannen aan het wegsturen.’

Ze gniffelde en keek me aan.

‘Maar hoe hebben wij elkaar dan ontmoet? Liet jij je niet wegsturen?’

‘Nee, ik ben gewoon naast je gaan staan en het eerste wat je zei was dat je niet op zoek was naar een man. Dus toen besloot ik je een drankje aan te bieden. We kletsen even wat, jij dacht dat ik het nummer van Maud wilde vragen en liep boos weg, ik ging achter je aan en toen ik je bij de deur tegenhield, zoende je me ineens en trok je me mee naar de kleedkamers.’

Ik zag dat de rood werd en snel de andere kant op keek.

‘Oké, grapje. Ik zoende jou, maar jij was wel degene die me meesleurde.’

Ze lachte en keek of Rosie ons niet kon horen, maar die was nog druk aan het spelen.

‘Dat wilde ik je nog vragen. Het is misschien een beetje een gekke vraag maar.. Ehm.. Ja nou ik herinner me dus niet dat ik het ooit met iemand gedaan had. Voor zover ik weet en heb ik zelfs nog nooit met iemand gezoend.. Behalve vanmorgen dan. En ja ik snap best wel dat ik het minstens één keer met zowel Lars als met jou gedaan moet hebben aangezien jullie beide potentiële vaders van Rosie waren, maar eh.. ‘

Ik lachte en knikte:

‘Ja Lex, jouw eerste keer was met mij, in de kleedkamers van de Zeester. Heel erg romantisch of niet?’

‘Nou zeg dat’ zuchtte ze.

‘Ik wist niet dat het je eerste keer was, anders had ik het nooit gedaan. Maar je was nogal overtuigend.’

Ik zag dat ze bloosde en pakte haar hand.

‘Goed, maar wat ik dus wilde vertellen… We zijn met de klas op reis naar Zwitserland geweest en daar realiseerden we ons pas hoeveel we van elkaar hielden en dat we ondanks alles echt niet zonder elkaar konden. Dus ik dacht… Misschien is het een goed idee om daar samen naartoe te gaan? Als het niet werkt dan maakt het alsnog niet uit, want dan heb je in ieder geval een mooie vakantie gehad en ben je er heel even uit geweest.’

‘Maar is dat niet raar voor Rosie? Ik ben al zo lang bij haar weg geweest en dan ga ik weer weg.’

‘Nee, ik denk het niet. Natuurlijk is het niet leuk voor haar, maar het zijn maar een paar dagen en je moeder neemt dan vrij zodat ze bij haar kan blijven. Ik denk dat je nu best wel egoïstisch mag zijn. Je moet aan je eigen herstel denken en ik denk dat een paar dagen weg heel goed voor je kan zijn. Maar het is jouw beslissing, dus als jij het niet wil dan gaan we niet.’

Ze zuchtte en keek naar de zee, die rustig aan het kabbelen was.

‘Nee, het lijkt me wel een goed idee.. Laten we gaan!’

 

Meteen verder lezen? je koopt alle boeken hier!

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.