De laatste dag van de zomer | hoofdstuk 18

by Tamara

Met die gedachte viel ik in slaap en toen ik de volgende ochtend wakker werd, kostte het me eerst een paar seconden voordat ik me herinnerde waar ik was. Ik hoorde beneden wat gerommel en stapte uit bed, waarna ik een dunne zijden ochtendjas aandeed, die aan het haakje bij de badkamer hing. Zachtjes liep ik de trap af, terwijl ik luisterde naar was Ralph aan het doen was. Ik spitste mijn oren en hoorde dat hij aan het bellen was.

‘Ik weet niet of dit gaat lukken Florine, ik doe echt mijn best, maar het lukt me gewoon niet om haar iets te laten herinneren. Alle gevoelens van mijn kant zijn er nog, maar ze kijkt me aan alsof ik een vreemde voor haar ben.’

Ik bleef achter de deur staan zodat ik kon meeluisteren en hij me niet zou zien. ‘Nee, ik snap wel dat ik ook echt een vreemde voor haar ben.. heb je nog met Maud gesproken?… Oh, ze wil het niet eens proberen? …..Nee ik snap het wel, maar ik had verwacht dat ze zich daar wel overheen zou zetten om Lexie te helpen..’

Hij keek ernstig en zuchtte terwijl hij een hand door zijn haren haalde en naar mijn moeder luisterde. Ik vond het heel lastig om ze zo over me te horen praten. Ik snapte dat ze het goed bedoelden, maar het voelde alsof ik op deze manier niet goed genoeg was voor ze, alsof ze de oude Lexie leuker vonden. Hij knikte en begon weer te praten.

‘Ik denk ook dat je gelijk hebt. Misschien is het maar beter dat ze niet alles weet. Zeker die laatste avond, de dingen die Lars gezegd heeft’

Hij wachtte even en vervolgde zijn verhaal.

‘Nee ik snap het, de kans is heel erg klein dat ze haar herinneringen weer terugkrijgt. Maar ik vind het gewoon heel moeilijk om haar zo te zien. Het is alsof ze Lexie niet meer is.’

Ik weet niet waarom, maar die woorden maakten me heel erg boos.

‘Dus jij vindt het moeilijk dat ik mijn geheugen kwijt ben? Hoe denk je dat het voor mij is?’

Hij keek me geschrokken aan en drukte mijn moeder zonder gedag te zeggen weg.

‘Hoelang sta je daar al?’

‘Lang genoeg…’ zei ik.

Hij kwam naar me toe en wilde mijn hand pakken, maar ik trok hem weg.

‘Hoe moeilijk denk je dat dit voor mij is? Ik word wakker en er wordt me verteld dat ik zes jaar van mijn leven kwijt ben. ZES JAAR waarin de belangrijkste en mooiste dingen uit mijn leven gebeurden! En jij zeurt dat het moeilijk is voor jou?’

‘Lex, nee.. Natuurlijk snap ik dat. Maar..’

‘Nee niets maar. Ik word wakker en ik ben ineens moeder. Ik ben getrouwd met iemand die ik me niet eens herinner en ik heb kennelijk een baby verloren. Waarom verteld niemand me wat er echt aan de hand is? Wat is er op die avond gebeurd dat zo erg is dat ik het niet mag weten? Hoe heb ik een ongeluk gekregen? Hoe kan het dat mijn man dood is en waarom ben ik de baby verloren?’

Ik voelde de tranen over mijn wangen lopen terwijl ik mijn frustraties eruit gooide. Ik had verwacht dat hij me zou kalmeren, maar dat deed hij niet.

‘Lexie.. We vertellen je niet alles omdat we je willen beschermen. De avond van je ongeluk…. Was verschrikkelijk… Net zoals al die weken ervoor. Je was niet gelukkig en hoe stom het ook klinkt, nu al die lasten van je schouders zijn gevallen lijk je een stuk gelukkiger.’

Ik weet dat het vast lief bedoeld was, maar het maakte me alleen maar bozer.

‘Het is mijn leven Ralph. MIJN leven. Ik wil gewoon weten wat er gebeurd is. Wat doe je hier eigenlijk? Ga gewoon weg als je het zo zwaar hebt.’

Hij schrok zichtbaar van mijn woorden en ik zag dat er iets bij hem knapte.

‘Jezus Lex. Ik snap het oké? Ik snap het echt. Maar hoe denk je dat het voor iedereen om je heen is? Je ouders waren je bijna kwijt, je vader heeft je geopereerd toen je binnenkwam en heeft je godzijdank kunnen redden. Toen bleek dat de baby het niet overleefd had en moesten zij afscheid nemen van het kindje dat jij  nooit zou kennen. Het heeft ze verscheurd, ze vonden het verschrikkelijk dat ze dit belangrijke moment van je af hadden genomen. Daarnaast hebben we nog Rosie, die niet alleen haar vader, maar ook haar broertje is verloren. En in zekere zin is ze jou ook kwijt, want je herinnert je haar niet meer. En ja sorry. Ik vind het ook ontzettend kut dat je alle herinneringen over ons kwijt bent, zeker omdat we op die laatste avond hadden afgesproken dat je bij hem weg zou gaan en dat we eindelijk een leven samen zouden kunnen opbouwen met Rosie en jouw baby. We vinden het allemaal heel erg voor jou, maar onderschat niet hoe ontzettend zwaar dit ook voor ons is.’

Ik keek hem met open mond aan en voelde de tranen prikken in mijn ogen. Ik had er nooit bij stil gestaan hoe het voor hun moest zijn en had alleen aan mezelf gedacht.

‘Het spijt me Ralph. Ik snap dat wat wij hadden heel erg bijzonder was en dat we echt heel erg veel van elkaar hielden. Maar wat er tussen ons was bestaat niet meer. Ik zou het zo graag anders willen, maar ik herinner me je gewoon niet meer.. Ik weet niet wie je bent.’

Ik draaide me om en wilde weglopen, toen hij mijn arm pakte en me tegen zich aantrok. Ik weet niet precies wat er gebeurde en waardoor het kwam, maar heel kort, als in een flits, zag ik ons tweetjes voor me. Het was alsof ik op een afstandje stond te kijken naar iets wat gebeurd was. Het voelde als een herinnering, maar ik kon het niet helemaal plaatsen. Ik stond in mijn ouders hun slaapkamer, met mijn trouwjurk aan. Ralph stond tegenover me en hield mijn handen vast. Ik hoorde mezelf praten:

Het spijt me, ik kan het je niet vertellen. Ik kan het gewoon niet.. Ik zou willen dat het anders was, maar dat is niet zo.. Het spijt me echt heel erg.’

Ik zag hoe ik zijn handen los liet en naar het raam liep, maar hij pakte mijn hand vast en trok me naar zich toe. Net zoals hij net een paar seconden geleden had gedaan. Hij pakte mijn gezicht met zijn beide handen vast en kuste me.

Ik keek in het verbaasde gezicht van Ralph.

‘Lex.. Wat is er? Herinner je je iets?’

Ik knikte en besloot het erop te wagen. Als er iets was dat mijn herinneringen terug moest brengen was het dit wel toch? Ik legde mijn handen om zijn hals, trok zijn gezicht naar beneden en kuste hem.

 

Meteen verder lezen? Je koopt het boek hier!

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.