De laatste dag van de zomer | Hoofdstuk 12

by Tamara

Lexie.

Een paar dagen geleden.

‘Ssst, kijk volgens mij komt ze weer bij. Zie je dat?’ hoorde ik een man zeggen.

Ik gluurde tussen mijn wimpers door en zag een man in een lange witte doktersjas praten met een wat oudere vrouw met rood haar. Ik herkende beide niet, maar zo te horen kenden ze mij wel, want ze waren over mij aan het praten. Veel kon ik er niet van verstaan en nog voor ik precies doorhad wat ze nou over me zeiden, zakte ik weer weg in een droomloze slaap.  Dat overkwam me nog een paar keer en hoewel ik de mensen niet herkende, zat er altijd wel iemand naast mijn bed. Één keer was het een wat oudere man, dan een jongere man met zwart haar en nog een vrouw met rood haar. Die laatste was het het vaakste en ze las me altijd voor uit allerlei boeken. Ze had een hele rustgevende stem, dus ik vond het fijn dat ze er was.

Een paar dagen gingen voorbij, of nouja.. dat dacht ik tenminste, want ik was het besef van tijd helemaal kwijt. In de kamer waar ik lag was het eigenlijk altijd licht en meestal had ik dus geen idee of het nu dag of nacht was. Het enige dat ik wist was dat ik alleen op een kamer lag en dat er af en toe mensen bij me kwamen. Een heel enkele keer dacht ik een klein meisje te horen, maar dat wist ik niet zeker. Al die keren was ik half wakker, ik kon wel dingen zien, maar ik kon niet praten, niet bewegen. Maar op die ene dag was alles anders. Ik droomde heel erg vaag over iets met veel geschreeuw en een harde knal, waarna ik ineens wakker schrok en een hap lucht nam, net alsof ik lang onder water had gezwommen. De kamer waar ik lag was verlaten, maar ik hoorde wel wat stemmen op de gang. Ik ging zitten en voelde een scherpe pijn in mijn zij en in mijn onderbuik. Toen ik voorzichtig mijn shirt omhoogtrok, zag ik een lang litteken net boven mijn bikinilijn en in mijn zij zat nog een lange wond met daarin een hechting. Hoe kwam ik aan die verwondingen? En wat deed ik hier? Ik hoorde voetstappen dichterbij komen en zag de vrouw met het rode haar weer binnenkomen. Ze kwam me vaag bekend voor, maar ik kon niet helemaal plaatsen hoe ik haar nou precies kende. Ze was aan het bellen en had niet door dat ik wakker was.

‘Nee Joost, nog steeds geen verbetering. Ze is af en toe even wakker, maar ze kijkt me aan alsof ik een vreemde ben.’

De vrouw was even stil en zuchtte.

‘Ik denk dat het beter is als Rosie haar voorlopig niet ziet. Het nieuws over de baby was al zwaar genoeg. Misschien dat als ze weer thuis is… Ja daar heb je gelijk in.. Oké werkse lieverd.’

Ze zette haar tas neer en keek me aan. Zo te zien schrok er ze heel erg van dat ik zat en dat ik wakker was. 

‘Lexie! Je bent wakker! Hoe voel je je?’ vroeg ze.

Huh? Lexie? Wie was dat? Ik keek om me heen of ze het wel tegen mij had en toen ik me realiseerde dat ik de enige persoon in de kamer was, keek ik haar weer aan.

‘Lexie… meisje? Gaat het een beetje?’ vroeg ze.

Ze kwam naast me zitten en pakte mijn hand vast, die ik zachtjes weer wegtrok. ’Jawel.. Sorry Lexie zeg je? Heet ik zo? En wie ben jij?’ Niet begrijpend keek ze me aan.

‘Huh Lex? Maak je een grapje? Ik ben het.. Je moeder? Florine?’

Ik keek haar aan en op de één of andere manier kwamen er wat herinneringen terug.

‘Huh mam?  Maar hoe kan het dat je er ineens zo oud uitziet? Waar is pap?’

Het was alsof  ze probeerde te achterhalen of ik een grapje maakte of niet en keek me een beetje argwanend aan.

‘Papa is aan het werk. Maar oud uitzie? Dat valt wel mee toch? Ik bedoel ik heb afgelopen maand veel tijd hier doorgebracht en me heel veel zorgen gemaakt, maar dat maakt me niet ineens tien jaar ouder.’

Haar telefoon piepte en ze keek erop.

‘Mam? Wat is dat voor gekke telefoon? Heb je die nieuw?’ In haar hand hield ze een telefoon zoals ik nog niet eerder gezien had. Superdun en helemaal met een touchscreen. Ze stopte hem snel in haar tas en kwam naast me staan.

‘Lex? Gaat het wel? Je doet vreemd.’

Ze gaf me de telefoon en ik liet mijn vingers over het gladde scherm gaan. ‘Hoe moet je hiermee typen? Ik zie geen toetsen?’ zei ik. Ze ontgrendelde het scherm en liet zien dat er op het scherm toetsen stonden, in iets dat ze een app noemde. ‘Je hebt zelfs precies dezelfde he?’ zei ze en ze pakte een telefoon uit een gehavende, duur uitziende tas die bij de deur stond. Ik pakte de telefoon van haar aan en toen ik met mijn nagel op het scherm tikte, verscheen er een foto van mezelf en een man in trouwkleding. Meteen kwamen er een heleboel vragen op in mijn hoofd. Hoe kwam ik aan deze telefoon? Wie was die man op mijn scherm en waarom had ik een trouwjurk aan en jeetje.. Naar welke salon ging ik? Mijn nagels zagen er supermooi uit!

Ik tikte wat op het scherm en ineens ontgrendelde de camera aan de voorkant van de telefoon. Ik schrok ontzettend en gooide mijn telefoon op bed.

‘Mam?? Wat is er met me gebeurd? Waarom zie ik er zo verschrikkelijk uit? Ik heb gewoon een rimpel??’

Ze wist overduidelijk niet wat ze moest zeggen en pakte nogmaals mijn hand beet.

‘Lexie, ik ga even iemand erbij halen goed? Die kan antwoord geven op al je vragen. Ze verliet de kamer en kwam even later terug met een wat oudere arts die wat kleine onderzoekjes deed. Hij scheen met een lampje in mijn ogen en testte mijn bloeddruk, maar hij kon niets geks vinden. Mijn moeder vertelde wat over de dingen die ik gezegd had en meteen ging hij op mijn bed zitten.

‘Lexie? Heb je toevallig een idee hoe oud je bent?’

Ik knikte: ‘Ja, ik ben negentien jaar.’

‘Goed, en kun je iets vertellen over je leven? Heb je veel vriendinnen? Waar ga je naar school?’

Ik keek mijn moeder aan en antwoordde op de vraag.

‘Ik heb één beste vriendin en ze heet Maud. Afgelopen jaar heb ik in het visrestaurant bij ons in het dorp gewerkt en gespaard voor school, want na de vakantie ga ik samen met Maud in een appartement in de stad wonen! Zo leuk!’

De arts schreef wat op in zijn notitieboek en wendde zich daarna tot mij.

‘Lexie? Misschien en hele domme vraag hoor. Maar heb je enig idee welk jaar het is?’

Ik keek hem boos aan en telde snel terug in welke maand we zaten.

‘Het is 2013 nu. Vlak voor de zomervakantie.’

 

Meteen verder lezen? Je koopt het boek hier!

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.