De ideale bevalling!

Nu ik bijna uitgerekend ben, gaan mijn gedachten natuurlijk heel vaak naar mijn aanstaande bevalling! Zal het net zo verschrikkelijk worden als bij Maxim? Of toch redelijk makkelijk net zoals bij Floris? De ideale bevalling, bestaat die wel? Hier hoe ik zou bevallen als ik het allemaal zelf mocht uitstippelen! ( met een knipoog natuurlijk!)

Na een geweldige klachtvrije zwangerschap haal ik nog eens een hand door mijn weelderige haardos, mijn volume lijkt wel verdriedubbeld en qua lengte en glans is mijn haar nog nooit zo perfect geweest! Ik loop naar de babykamer en vang een glimp van mezelf op in de spiegel. Behalve die prachtig ronde ( in designerjurk gehulde)  streeploze buik, kun je niet zien dat ik zwanger ben, of mijn prachtige ‘glow’ moet me al verraden. Nee zwangerschaps acne en spataders, daar doen we niet aan hoor!

Onderweg zet ik mijn stiletto’s die ik de hele dag heb gedragen tijdens het shoppen in de kast en pak de veelkleurige tasjes van bekende babydesignzaken op die ik vandaag verzameld heb op. Ik zet ze in de prachtige babykamer waar in de afgelopen maanden keihard aan is gewerkt en haal mijn hand langs 1 van de vele knuffels als ik een zacht krampje in mijn buik voel. Ik ben vandaag precies 40 weken en natuurlijk valt die precies op zo’n bijzondere datum zodat mijn spruit altijd van iedereen te horen zal krijgen wat een prachtige geboortedatum hij/zij heeft.

Na een paar minuten voel ik nog een krampje en na op het toilet een perfect symmetrisch streepje bloed te zijn verloren besluit ik toch manlief in te lichten en de verloskundige te bellen.

De krampjes houden aan en wanneer de verloskundige aankomt en tussen het nippen van haar door mijn man versgezette expresso even voelt of ik al ontsluiting heb ( yay! 3 cm) bevestigd ze dat de bevalling begonnen is en ons engeltje eraan komt.

Omdat mijn krampjes wel wat heftiger worden  ( vergelijkbaar met wat ‘lucht’ dat dwars zit, we gaan voor pijnloos natuurlijk!) besluiten we meteen maar naar het hypermoderne geboorte hotel te gaan waar ik zal bevallen. Terwijl ik een snoezig huispakje aantrek en nog een laagje lipgloss aanbreng, plus een vleugje chanel ( halloo wie bevalt er nou zonder geurtje op?) zet mijn man mijn koffer, ( met diverse outfits ( perfect op elkaar afgestemd natuurlijk) en de koffer van de baby ( met 6 outfits, het arme kind moet toch ook wat te kiezen hebben?) in de auto. Ondertussen zucht ik zachtjes een krampje weg en onderweg zijn we!

In het geboortehotel komt een ontzettend knappe ober op ons afgelopen met een zilveren dienblad met glazen vers sap en wanneer hij ziet dat ik weer een krampje wegzucht laat hij meteen een rolstoel aanrukken. Nippend van mijn drankje word ik naar mijn kamer gereden, waar ik mijn pakje verruil voor mijn bevaloutfit. Ook poeder ik nog snel even mijn neus bij. Hebben we dat vastgehad voor de foto. Een ontzettend knappe arts stelt wat vragen en constateert dat ik 6 cm heb. Ohh nou mooi ! Dat schiet al op! Hij besluit mijn vliezen te breken en in een keurig stroompje loopt het vruchtwater weg. ( Nee rommel daar doen we niet aan!)

Mijn man en ik krijgen een ‘ menukaart’ er zijn in het hotel namelijk verschillende bevalruimtes ingericht. Van roze glitterparadijs, tot hammanbevalkamer ( schuimbad tijdens je weeen, een goede tweede keuze wat mij betreft) en zelfs een bloemenweide met kabbelend beekje kamer.

We gaan uiteraard voor die laatste en worden naar een soort privetuin gebracht met fladderende vlindertjes en allerlei soorten wilde bloemen. Voor deze gelegenheid besluit in mijn lange kanten bevaloutfit aan te doen. Als ik in mijn weelderige lange witte jurk gehuld ben, komen er 2 vogeltjes aanvliegen die een bloemenkrans op mijn hoofd leggen. Daarna laat ik me op een heerlijk zacht ligbed zakken terwijl ik met mijn voeten, pootje baad in het beekje.

Ik voel inmiddels wat druk van onder en piep de verloskundige op. Die constateert 10 cm en ik mag beginnen met persen! Zachtjes pers ik en voel ik de baby zakken. Dan kriebelt er wat in mijn neus en terwijl ik nies, zet ik druk en vangt mijn man de baby op! Wat een prachtig kind! Helemaal niet bebloed of kreukelig, zoals ze je wijsmaken! Puh!

Natuurlijk gaat de rest ook voorspoedig zonder hechtingen en vieze bloederige rommel en na me heerlijk opgeknapt in een leuke outfit gestoken te hebben, flaneer ik het geboortecentrum uit op mijn hakken en met mijn perfecte gezin, onder het geluid van de vele ‘oooohs’ en ‘aaaaahs’ als mensen ons perfecte prachtige kindje zien en 2 verpleegsters die rozenblaadjes en glitters voor ons uitstrooien.

Wat nou bevallen doet pijn! Eitje!