De grote verhuizing | 4 | wachten, wachten en de sleutel!

Eigenlijk was ik van plan om gewoon één blog over dit onderwerp te schrijven, maar ik merk gewoon echt dat ik het kwijt moet. Al maanden ben ik dit alles aan het opkroppen en het moet er gewoon even uit. Dit alles heeft niet normaal veel stress opgeleverd en ik ben echt heel erg veel grijze haren rijker. Ik snap ook niet waarom mensen soms zo makkelijk doen over verhuizen, want echt.. Ik denk dat we hier nooit meer weggaan! Haha! In deze laatste blog vertel ik jullie wat over de periode tot aan het krijgen van de sleutel en wat we nog allemaal moeten gaan doen aan het huis!

De financiering.

Toen we dus ruim een jaar geleden met dat andere huis bezig waren, zijn we naar een hypotheekadviseur geweest om te kijken wat er mogelijk was. Nu ben ik ondernemer en haal ik best een netjes inkomen uit mijn bedrijf, dus dat wilden we graag meenemen voor de nieuwe hypotheek. Alleen het was echt heel erg lastig, omdat de adviseurs die we spraken, veelal niet snapten wat ik nou precies deed en hoe daar geld mee te verdienen was. Daarom voelde het ook als een hele erge opluchting dat onze huidige hypotheekadviseur er met een positieve blik naar keek en zelfs een compliment gaf omdat hij het zo knap vond dat het zo allemaal lukte. Nu moet ik ook zeggen dat we een hele fijne adviseur hebben hoor. We konden altijd terecht met al onze vragen en hij belde zelfs af en toe om even te vragen of er nog een update was. Hij dacht altijd mee en had gewoon echt verstand van zijn beroep, dat was duidelijk! Dus we besloten de aanvraag in te dienen en toen brak het grote wachten aan.

Toch zonder huis?

Ondertussen werd ons eigen huis definitief verkocht en dat voelde best wel eng. Want stel er zou iets niet goed gaan met de hypotheek, dan hadden we geen huis meer en geen huis om naar uit te kijken. Tja, ik ben een ontzettende stresskip en ik merkte het ook aan mijn hele lichaam. Ik had last van een frozen shoulder, de kilo’s vlogen eraan ( in de afgelopen maanden sinds dat gedoe met het huis begonnen is) en ik was zo verschrikkelijk moe. Het was ook de reden dat er amper blogs van mijn hand online kwamen, ik was zo gestresst dat er gewoon niets uit mijn vingers kwam. Een aantal spannende weken volgden, waarin er heel wat heen en weer gebeld werd, er een heleboel gegevens aangeleverd moesten worden en waarin het heeel erg spannend zou worden of we de deadline nou wel of niet zouden halen.

Vrijdag 4 september had ik het niet meer van de zenuwen. Alles was aangeleverd, dus waarom was die hypotheek nou nog niet rond? Op 7 september zouden onze ontbindende voorwaarden aflopen, dus het moest gewoon rond zijn. Dus ik belde de adviseur.. En we belden nog eens.. En uiteindelijk, net iets voor het einde van de middag, kwam dat verlossende telefoontje.

Gefeliciteerd! Jullie hypotheek is rond!

Wat gaan we nog doen in het huis?

Zoals ik al vertelde, is het huis heel erg goed onderhouden. Alles zit goed in de verf en in principe zou je er zo in kunnen. Toch kiezen we ervoor om eerst een heleboel aan te pakken voordat we gaan verhuizen. Zo ligt er overal vloerbedekking dat we graag willen vervangen voor parket of laminaat en moet alles geverfd worden. Volgend jaar willen we het oude dakterras ombouwen tot balkon en ook willen we dan de badkamer aanpakken. Beneden willen we graag visgraat parket of misschien de oude houten vloer opknappen en datzelfde willen we ook in de rest van het huis voor zover dat mogelijk is. Toch hopen we Sinterklaas en Kerstmis in ons nieuwe huis te kunnen vieren!

Eindelijk.. En wat was het het wachten waard.

Vijf jaar zijn er voorbij gevlogen en ik kan jullie niet vertellen hoe blij ik ben dat we nu eindelijk een huis gevonden hebben. De waarheid is dat ik gewoon heel erg ongelukkig werd van ons oude huis. Het is geen klein huis, maar wel te klein voor zes personen en daardoor werd het al snel heel erg rommelig en krap. Ik merkte steeds vaker dat ik het gewoon echt niet meer fijn vond in het huis en dat ik gewoon zo ontzettend graag weg wilde. Zo graag zelfs dat ik zelfs een aantal keren geopperd heb om maar tijdelijk in een huurwoning te gaan wonen, zodat we maar van dit huis af waren.

Tegelijkertijd voelt het afscheid ook wel een beetje dubbel. Hoewel ik het wonen hier niet meer fijn vond, heb ik zo ontzettend veel fijne herinneringen aan dit huis. Dit was het huis waar de kinderen opgroeiden tijdens de eerst jaren van hun leven. We brachten ze hier allemaal thuis vanuit het ziekenhuis en Saar is hier zelfs geboren. Ze zetten hier hun eerste stapjes en het voelde gewoon echt als thuis. Maar toch kijk ik ernaar uit om ons nieuwe huis ons nieuwe thuis te maken!

In de komende tijd ga ik jullie nog heel veel vertellen over ons nieuwe huis! Helaas kan ik nu nog geen foto’s plaatsen omdat het nog bewoond wordt en ik dat niet zo netjes vind, maar zodat ik de sleutels heb ga ik me rot spammen! Ik kan niet wachten!