Rosie.
‘Pap? Wat doe je hier?’ Vroeg ik vol verbazing aan mijn vader die ineens in Lou haar woonkamer stond. ‘Nouja begroet je je vader zo? Geef me eens een knuffel!’ Ik zag de pretlichtjes in mijn vader zijn ogen en schudde lachend mijn hoofd, waarna ik hem een knuffel gaf. ‘Sorry, ik dacht gewoon dat je pas vanmiddag zou komen.’ Hij tikte op zijn horloge: ‘Ehh Roos, het is drie uur in de middag, de middag is al bijna om.’ ‘Oeps.’ Zei ik met een rood hoofd: ‘Ik geloof dat ik een beetje lang heb geslapen.’ Hij lachte en sloeg zijn armen over elkaar. ‘Nou ik ben blij om te horen dat je in ieder geval geslapen hebt, want als ik jou over ‘waanzinnig knappe mannen’ hoor praten, dan betekend dat meestal iets heel anders.’ Beschaamd keek ik naar Lou, die ontzettend haar best deed om haar lach in te houden. ‘Ik hoopte dat we even konden praten, wil je misschien een stukje lopen?’ Ik keek naar buiten waar het keihard regende en trok een vies gezicht. ‘Blijven jullie maar hier! Ik moet toch nog boodschappen doen!’ Riep Lou, waarna ze snel haar jas aantrok. We gingen op de bank zitten en toen we de deur hoorden sluiten, begon hij te praten.
‘Hoe is het met je Roos? Waarom ben je gisteren nou weer zo boos weggegaan?’ Ik trok mijn benen op in kleermakerszit en zuchtte: ‘Ik weet het niet pap, ze waren weer met zijn tweetjes over mij aan het roddelen, over hoe ik altijd alles fout doe en dat ik weer van school gestuurd ben.’ ‘Ja maar dat is toch ook zo? Ik bedoel, gisteren was wel echt je eigen schuld. Je weet dat als je zulke dingen doet dat het consequenties heeft.’ Ik knikte: ‘Dat weet ik ook wel, ik weet ook niet waarom ik het gedaan heb, hij was niet eens echt leuk of knap ofzo.’ Mijn vader lachte en legde een hand op mijn schouder. ‘Ik weet wel waarom je het gedaan hebt, je wilt je moeder ermee kwetsen, zorgen dat ze boos op je wordt. Je hebt het gedaan om dezelfde reden als waarom je al die andere dingen hebt gedaan.’ ‘Welke andere dingen bedoel je?’ Hij trok een wenkbrauw op, alsof ik naar de bekende weg vroeg. ‘Uhm, waar zal ik beginnen? Weglopen, winkeldiefstal, vandalisme, drugs gebruiken, met veel oudere jongens het bed induiken.. Moet ik nog even doorgaan?’ Ik schudde mijn hoofd en keek snel weg. ‘Ik weet wat je moeder heeft gedaan en dat had ze nooit mogen doen. Het was een fout die jij gemaakt had en waar jij van moest leren. Ze had goede intenties, maar ze heeft het gewoon ontzettend dom aangepakt. Maar Roos, je kunt niet je hele leven boos op haar blijven. Het is al vier jaar geleden en het maakt haar kapot dat jullie band zo verslechterd is.’
‘Het is haar eigen schuld.’ Bromde ik. ‘Ja Roos, dat is zo. Maar goed, ik ben hier niet om het over je moeder te hebben en ik kom je ook niet overhalen om naar huis te komen. Je bent twintig jaar en ik denk dat je volwassen genoeg bent om dat zelf te bepalen.’
‘Waarom ben je hier dan?’
‘Omdat ik iets voor je heb dat je misschien leuk vindt. Je kent Arnoud toch nog wel?’ Ik knikte, Arnoud was de beste vriend van mijn vader die ons altijd souvenirs uit allerlei landen stuurde en de beste barbecues gaf. ‘Arnoud heeft een vriend met een groot bedrijf en die vriend heeft een assistente nodig. Iemand die slim is en dingen kan regelen voor hem. Nu weet ik dat je niet echt je best hebt gedaan op school de laatste tijd, maar slim ben je zeer zeker wel. Dus we hadden het idee dat die functie misschien wel wat voor jou zou kunnen zijn.’ Met ogen die groot waren van verbazing keek ik hem aan. ‘Huh? Een baan? Voor mij? Maar ik heb helemaal geen opleiding daarvoor gedaan?’
Hij lachte: ‘Nee, dat zei ik ook en dat is absoluut geen probleem. Het enige wat je moet doen is zorgen dat zijn afspraken goed in de agenda staan, dat hij overal op tijd komt en nog wat van dat soort klusjes. Ze betalen je goed en als je je best doet kun je er een interne opleiding volgen.’ Ik lachte en sloeg mijn armen om hem heen. ‘Pap! Wauw dat is geweldig! Natuurlijk wil ik dat wel doen! Wanneer moet ik beginnen?’ ‘Nou, Arnoud moest het even overleggen, maar ze hebben behoorlijke haast om iemand te vinden, dus ze gingen er vanuit dat je komende week dat op gesprek mag en als je wordt aangenomen kun je aan het werk.’ Ik kreeg een enorme glimlach om mijn mond en kon niet stoppen met lachen. ‘Dank je wel pap! Dat is echt een geweldige kans!’ Hij knikte: ‘Ja, dat lijkt me ook! Maar ehh twee dingen. Je gaat nu zo snel als je kunt de stad in om wat geschikte kleding te kopen en twee, het is daar op kantoor verboden om een relatie met een collega te beginnen, dus niet doen. Arnoud waarschuwde me al dat het heel erg streng gecontroleerd wordt, dus alsjeblieft, doe het gewoon niet.’
Ik knikte en knuffelde hem nogmaals. ‘Dank je wel pap.’ ‘Je moet het zelf doen meisje, ik hoop echt dat dit iets is dat je goed ligt en waar je die intelligentie van je eens in kwijt kan. Want het is zo zonde dat je niets met je hersens doet.’
Ik bedankte hem nogmaals en net op dat moment kwam Lou binnen gelopen. ‘Wat is er aan de hand? Is het knuffeldag vandaag?’ Vroeg ze. Ik schudde lachend mijn hoofd en vertelde het verhaal aan haar.
‘Ohhh! Nou trek je schoenen aan dan, dan gaan we shoppen!’
Meteen verder lezen? Je hoopt het boek hier!
