De eerste dag van de herfst | Hoofdstuk 39

by Tamara

Rosie.

‘Ga weg, het is nog donker.’ Mompelde ik terwijl ik de dekens over mijn hoofd heen trok. ‘Klopt, maar ik dacht dat je het misschien wel leuk zou vinden om samen te ontbijten voordat je naar je ouders moet om kleding te halen?’ Ik voelde dat er iets zwaars op de dekens ging liggen en kreunde. ‘Ga eens van me af, je plet me!’ Ik hoorde gelach, gevolgd door een hand die onder de deken kwam en me begon te kietelen. ‘NEEEE stop!!! Oké ik kom er al uit!’ Snel gooide ik de dekens van me af en vluchtte het bed uit, maar nog voor ik bij de badkamer was, had hij me alweer gevangen. Verbaasd keek ik hem aan. ‘Het is net zes uur, waarom ben je al helemaal aangekleed?’ Hij haalde lachend zijn schouders op. ‘Zoals ik je al vertelde begin ik graag vroeg, zodat ik de rest van de afdeling een beetje kan ontlopen en het nog rustig is. Als ik op een normaal tijdstip begin, net als de rest, kan ik niet door het kantoor lopen zonder dat ik steeds allemaal vragen krijg.’ Ik schudde mijn hoofd en liep de badkamer in waar ik de douche aanzette. ‘Maar dat is toch raar? Waarom laten ze je niet gewoon met rust?’ Hij leunde tegen de deur van de badkamer en lachte naar me, terwijl hij daar een beetje knap stond te zijn. Ik rolde met mijn ogen, ‘Oké, laat maar. Ik snap het al! Ga je nu weg? Ik wil graag douchen zonder toeschouwers.’ Hij trok een pruillip en liep de badkamer weer uit, waarna ik me snel uitkleedde en onder de douche sprong.

Als iemand me had verteld dat Noah normaal over de gang kon lopen zonder dat hij steeds aangeklampt werd door allerlei vrouwen had ik het nooit geloofd. Maar ik zag hoe de op hem reageerden, ik had gezien hoe Lotte amper nog uit haar woorden kwam als hij ergens was en ik wist zeker dat de regel die Benjamin had ingevoerd er niet voor niets was.

Ik waste snel mijn haren en daarna trok ik mijn panty en het overhemd van Noah weer aan. Oké, ik had wel eens iets beters gedragen, maar het was of dit, of in mijn blootje naar huis rijden. Ik liep naar de keuken waar hij al druk aan het bellen was. Hij wees me een stoel aan en zette een bord met kwark en fruit voor me neer, samen met een glas sap en een kop koffie. Het gesprek dat hij voerde was in het Engels en ging zo te horen over die zaak waar hij afgelopen week in IJsland mee bezig was geweest. Hij gaf me een kus op mijn wang en mompelde dat hij zo terug zou zijn, waarna hij zijn kantoor in liep.

Ondertussen begon ik aan mijn ontbijt en wachtte geduldig af tot hij terug zou komen, maar hij kwam maar niet en het werd steeds later. Uiteindelijk zette ik mijn kommetje en glas maar in de vaatwasser en liep ik naar zijn kantoor om hem gedag te zeggen. Vlug gaf hij me een kus en zei dat hij me straks op kantoor zou zien, waarna ik snel de deur weer sloot en de voordeur uit liep.

Ik had geen zin om helemaal naar het dorp te rijden en dus besloot ik maar een jurk van Lou te lenen. Ze was zo te zien bij haar scharrel blijven slapen, want ze was niet thuis en stiekem vond ik dat niet zo erg, want ik was nu al aan de late kant.

Om vijf over acht rende ik het kantoor binnen, waar een beetje een rare sfeer hing. Ik kreeg een paar rare blikken toegeworpen en ik zag dat een paar collega’s wat tegen elkaar fluisterden en elkaar aanstootten toen ik langs liep.  Niet-begrijpend liep ik naar mijn hokje, waar ik mijn laptop opstartte. Ik pakte een spiegeltje uit mijn tas en keek of ik misschien tandpasta op mijn gezicht had zitten, maar ik kon niets ontdekken. Om half negen hield ik het niet meer en liep ik naar Lotte haar kantoor om te kijken of zij misschien wel wist wat er aan de hand was.

‘Hé! Weet jij misschien wat er aan de hand is? Iedereen doet zo raar ineens.’ Ze keek me verbaasd aan, alsof ze niet snapte waarom ik niet wist wat er aan de hand was. ‘Je maakt zeker een grapje? Je had toch kunnen weten dat dit gevolgen zou hebben? Zeker met hém.’ Ik voelde dat ik rood werd, hoe konden ze nou weten wat er tussen mij en Noah gebeurd was? Wie had het ze verteld? Ik kon me niet voorstellen dat Noah het aan iemand had verteld en het kon niet zijn dat iemand ons gezien had. ‘Maar.. Hoe… Hoe weet iedereen het?’ Stamelde ik. ‘Ehh ja, het stond nogal groot op internet gisteravond..’

Nu snapte ik er helemaal niets meer van. Hoe kon iets dat tussen Noah en mij gebeurd was, gisteravond al op het internet staan? Wat was dat nou voor iets geks?’ Lotte zuchtte en gebaarde me aan de kant te gaan, terwijl ze op haar computer naar een nieuwssite ging en de roddelrubriek aantikte.

Daar zag ik het ineens, een foto van Logan en mij. Hij was voor het huis van Lou gemaakt, net op het moment dat ik bij hem van de motor stapte. Het was geen hele duidelijke foto, maar iedereen die mij kende, kon makkelijk uit de foto halen dat ik het was.

De tekst die erbij stond loog er niet om.

‘Logan Marcus gespot met nieuwe liefde, zal deze dan wel zijn hart kunnen winnen?’

Ik haalde een hand door mijn haren en zuchtte. Lotte klikte de site weer weg en leunde tegen mijn bureau. ‘Nou, ga je me nog vertellen wat er aan de hand is? Het ene moment zoen je met Noah in zijn kantoor en het volgende moment zit je bij zijn broer op de motor?’ Ik schudde mijn hoofd: ‘Ik heb niet met Noah gez…’ ‘Tuurlijk Rosie, ik zag jullie samen en ik ben niet gek. Ik snap alleen werkelijk niet waarom je dat op het spel zou zetten voor die kwal.’

Ik wilde reageren dat ik dat ook niet van plan was, maar we werden opgeschrikt door een enorm kabaal  uit een kantoor aan de andere kant van de afdeling. Het geluid kwam uit het kantoor van Benjamin. Het klonk alsof er iets door de ruimte gegooid werd en daarna hoorde ik dat de ruzie die er gaande was behoorlijk escaleerde. Ik zag al wat collega’s die kant op lopen om te gaan kijken wat er nu weer aan de hand was en ik wilde er net naartoe lopen toen ik ineens mijn naam hoorde.

‘… Rosie is niet Natalia, het is al erg genoeg dat Noah nu gevoelens voor haar heeft, ik zit niet te wachten op een herhaling van vorig jaar!’

‘ Je weet er helemaal niets van! Was je erbij? Ik kende haar eerder!’

Alle ogen waren op mij gefocust terwijl ik naar het kantoor beende. Het was al vreselijk genoeg dat ze alledrie ruzie met elkaar hadden, ik weigerde de reden te zijn dat die ruzie nog erger werd. Boos duwde ik de deur van het kantoor open, waar ik net zag dat Benjamin Logan aanvloog. Logan schrok en keek mijn kant op, terwijl ik zag dat Benjamin naar hem uithaalde. Zo snel als ik kon rende ik ernaartoe en ging ervoor staan.

Met resultaat, Benjamin zijn vuist kwam keihard tegen mijn slaap, wat ervoor zorgde dat ik mijn evenwicht verloor en met mijn hoofd tegen de kast aanviel. Het laatste wat ik hoorde was de stem van Noah, die geschrokken mijn naam riep.

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.