De eerste dag van de herfst | Hoofdstuk 36

by Tamara

Rosie.

De zoen bracht me terug naar al die weken geleden. Hij overviel me en dat zorgde ervoor dat het leek alsof ik al mijn zelfbeheersing in één klap kwijt was. Ik voelde geen schuldgevoelens dat ik dit deed, het enige dat ik voelde was hoe ontzettend graag ik dit wilde. Hij trok me tegen zich aan en liet zijn handen over mijn rug en door mijn haren gaan. Zachtjes ritste hij mijn jas open en liet zijn handen onder mijn trui over mijn huid heen glijden. Ik had gehoopt dat mijn verstand me een halt toe zou roepen, maar dat deed het niet, het zorgde er alleen maar voor dat ik nog meer naar hem verlangde. Ik kwam overeind en zonder onze zoen te verbreken, sloeg ik mijn been over hem heen en ging ik bovenop hem zitten. Meteen greep hij mijn billen vast en trok hij me dichter tegen zich aan, zodat ik kon voelen hoe graag hij dit wilde. Zijn mond ging van mijn lippen naar mijn hals en richting de bovenkant van mijn borst. Hij liet zijn handen vanaf mijn heupen naar boven gaan, waarbij hij alle rondingen van mijn lichaam verkende. Beide wisten we wat er zou gaan gebeurden en we lieten ons niet tegenhouden, totdat hij iets zei dat me weer bij zinnen bracht. Net toen hij zijn handen onder mijn beha liet gaan, hapte ik naar adem en zoende ik hem opnieuw. ‘Oh Rosie.’ Mompelde hij zachtjes en meteen bracht dat me terug in het kantoor van Noah, die mijn naam precies op die manier gezegd had.

Meteen stopte ik en sprong ik van zijn schoot af. Ik trok mijn trui naar beneden en sloeg een hand voor mijn mond. ‘Nee.. Nee.. wat heb ik gedaan?’ Fluisterde ik. Alsof het al niet erg genoeg was dat ik met Logan had afgesproken, had ik dit ook nog laten gebeuren. Hij stond op en liep naar me toe, terwijl ik achteruit deinsde. ‘Rosie, wat is er?’ Zei hij bezorgd. ‘Alsjeblieft niet doen.. Ik kan dit niet. Ik ben háár niet. Ik wil niet tussen jullie in staan.’ Hij knikte en liet zijn schouders zakken: ‘Je hebt gelijk. Sorry ik had je niet mogen zoenen.’ Ik schudde mijn hoofd en ritste mijn jas dicht, terwijl de tranen in mijn ogen sprongen. ‘Ik had je nooit mogen bellen, het is mijn schuld. Ik ben een verschrikkelijk mens.’ Hij kwam naar me toe lopen, maar ik deed een stapje achteruit. ‘Nee, je mag me niet meer aanraken. Sorry.. Wil je me naar huis brengen?’ Hij knikte en gaf me een helm aan, die ik meteen opzette. Hij startte de motor en ik klom bij hem achterop, terwijl ik zo goed mogelijk mijn best deed om mijn tranen in te houden.

Bij het appartement van Lou aangekomen stopte hij en hij wilde nog wat zeggen, maar zonder dat ik hem liet praten drukte ik de helm in zijn handen en rende ik zonder afscheid te nemen naar de deur. Nog voordat ik binnen was hoorde ik hem al wegrijden en zo snel als ik kon rende ik naar boven. Ik zag Lou en de jongen op de bank zitten en ik mompelde snel dat ik ging douchen. Onder de douche liet ik mijn tranen lopen, net zolang tot ik niet meer kon. Ik voelde me verschrikkelijk, hoe kon ik Noah dit aandoen? Ik had zo hard volgehouden dat ik niet zoals hun ex was, maar ik was even erg. Misschien nog wel erger, omdat ik ze allebei tegelijk aan het lijntje hield.

Ik sloeg een handdoek om me heen en hoorde Lou op de deur kloppen. ‘Gaat het een beetje Roos?’ Ik snoot mijn neus en zuchtte. ‘Ja het gaat wel, er is iets gebeurd op mijn werk.’ ‘Oké, wij gaan nog even uit, wil je mee?’ ‘Nee dank je, ik ben heel erg moe en wil graag naar bed.’ Ik hoorde de jongen wat mompelen. ‘Oh, we slapen bij Jesse thuis, dus pak jij mijn bed maar. Tot morgen!’ Ik wenste haar veel plezier en terwijl ik de voordeur dicht hoorde gaan, liet ik me tegen de deur zakken, waar ik mijn hoofd op mijn armen liet rusten. Na nog een hele poos tegen de deur te hebben gezeten, besloot ik maar naar bed te gaan. Ik trok een oud shirt van één van Lou’s voormalige vriendjes uit de kast en kroop in het bed, waar ik mezelf in slaap huilde.

De volgende ochtend werd ik wakker met ogen die zo opgezet waren dat ze ontzettend veel zeer deden. Ik haalde wat ijs uit de koelkast, dat ik tegen de gezwollen huid hield, maar dat hielp niet echt. Noah zou morgen weer thuis komen en dan zou ik hem moeten vertellen wat er was gebeurd. En alsof het niet moeilijk genoeg was dat ik hem over één zoen met zijn broer moest vertellen, was het nu nog een tweede keer gebeurd en het was niet bij een onschuldige zoen gebleven.

Ik kleedde me snel aan en pakte mijn autosleutels van de plank, waarna ik terug naar het dorp reed. Ik wilde alleen nog maar thuis zijn, weg van al het gedoe en alle mannen in de stad.

Het was nog vroeg en ik had gehoopt dat iedereen nog zou slapen, maar niets was minder waar. Ik was net in mijn bed tussen de dekens gekropen, toen mijn vader de kamer binnenkwam. ‘Hé vreemdeling, ik dacht al dat we een inbreker hadden.’ Ik probeerde te lachen maar het lukte niet en meteen kwam hij naar me toe. ‘Rosie, wat is er gebeurd? Heeft die Noah iets bij je gedaan?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee, het is mijn schuld.. Ik heb het verschrikkelijk verpest.’ Hij gebaarde dat ik even een stukje aan de kant moest gaan en hij ging naast me op bed liggen, terwijl hij me knuffelde. ‘Wat is er gebeurd meisje? Waarom ben je zo overstuur.’

Ik vertelde mijn vader alles, over Noah, over het gedoe met zijn broer en over wat er met Logan was gebeurd. Op het laatst kwam ik door alle tranen niet meer uit mijn woorden en hij hield me net zo lang vast tot ik een beetje gekalmeerd was.

‘Rosie, je kent vast het verhaal wel van wat er is gebeurd tussen je stiefvader Lars en mij. Je moeder hield van ons beide, wij hielden van haar en uiteindelijk kregen we jou. Die situatie was slopend voor ons allemaal, maar het enige wat ons er doorheen hielp was de liefde voor je moeder en het feit dat ze altijd eerlijk tegen ons was, hoe lastig dat ook voor haar was.’ Ik knikte: ‘Ja, dat klopt, maar wat heeft dat met mij te maken?’ Hij lachte en drukte een kus op mijn haren. ‘Wat ik wil zeggen is dat je een fout gemaakt hebt, je vindt hun overduidelijk allebei leuk, maar je kunt ze niet allebei hebben. Het enige wat je kunt doen is eerlijk zijn tegen ze over je gevoelens en een keuze maken met wie jij het liefste verder zou gaan.’

Ik slikte: ‘Maar ik weet helemaal niet wat ik wil, als ik met de ene verder ga dan raak ik de ander kwijt.’ ‘Ja, dat klopt, ik zei ook niet dat het een makkelijke keuze zou worden, maar je zult hem wel moeten maken. Je wilt hun beide niet teleurstellen, maar als je niet eerlijk tegen ze bent, maar je meer kapot dan wanneer ze gewoon weten waar ze aan toe zijn.’

Ik veegde de tranen van mijn wangen en ik keek hem aan. ‘Ja, dat ga ik doen. Ik ga het gewoon eerlijk vertellen en dan hopen dat hij het begrijpt. Dank je wel pap.’

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.