Rosie.
Toen we die avond thuiskwamen, keken mijn vader en zusje verbaasd op. We hadden die avond zo gelachen en zo heerlijk gekletst dat het leek alsof alle jaren tussen ons weggevallen waren. We hadden veel te veel besteld en hadden alles wat over was mee naar huis genomen, dus mijn vader drukte de oven waar hij net een diepvriespizza in wilde gooien maar uit en met zijn viertjes aten we van het vele eten dat er nog over was. Na het eten zetten we een film op en gingen we met zijn viertjes in de woonkamer zitten alsof het in de afgelopen vier jaar niet anders was geweest. Uiteindelijk merkte ik dat ik begon te knikkebollen en dat was voor mij het teken dat het tijd was om naar bed te gaan.
Ik wilde net mijn wekker zetten, toen er weer een berichtje binnenkwam.
Hé lastpak, heb je alweer kleren aan?
Ik wilde een berichtje terugsturen maar drukte per ongeluk op het groene bel knopje. En toen ik het gesprek wilde weg klikken floepte mijn telefoon uit mijn handen en viel hij op de dekens van mijn bed. Snel pakte ik hem op en ik zag dat hij niet alleen aan het bellen was, maar dat ik kennelijk ook nog op videobellen had gedrukt. Hij keek heel teleurgesteld en zuchtte. ‘Ahh verdikkie, ik dacht dat je me wilde laten zien dat je geen kleren aanhad.’ ‘Het was helemaal niet de bedoeling om je te bellen, ik was me net aan het uitkleden om naar bed te gaan.’ Ik ging in kleermakerszit op mijn bed zitten en lachte om zijn gepruil. ‘Had je me niet wat later kunnen bellen dan?’ ‘Nee! Want dan ga je weer zitten mopperen dat je het door mij te moeilijk vind om je aan de regels te houden.’ Hij zuchtte en schudde zijn hoofd. ‘Dat is ook al moeilijk genoeg als je gewoon kleren aanhebt hoor. Vooral als je van die strakke rokjes aanhebt zoals op kantoo…’ ‘Ssst!’ Gebaarde ik. ‘Mijn ouders kunnen me horen.’ Ik voelde dat ik rood werd en was blij dat ik in het halfdonker zat en hij het niet kon zien.
‘Oké, oké… Ik stop al. Als jij dan je shirt een klein beetje omhoog trekt, want dit leidt nogal af.’ Ik keek naar beneden en zag dat ik wel heel erg veel inkijk had. Maar in plaats van mijn shirt omhoog te trekken, liet ik hem aan één kant van mijn schouder afglijden. Hij sloeg een hand voor zijn ogen. ‘Shit.. Nee ik kijk niet.. Echt niet! Wil je nou serieus beweren dat je niet snapt waarom ik je een lastpakje noem?’ Ik lachte en schudde mijn hoofd. ‘Nee ik snap er echt helemaal niets van.’ ‘Was je etentje leuk? Hebben jullie nu alles uitgepraat?’ Ik knikte: ‘Ja, nogmaals bedankt daarvoor, ik weet niet hoeveel jaar het anders nog had geduurd voordat we weer normaal met elkaar zouden kunnen omgaan. Het is heel erg fijn om haar weer terug te hebben. En om je eerste vraag te beantwoorden, ja we hebben heerlijk gegeten. We zijn naar Nico’s geweest.’ Hij grinnikte en ik vroeg me af wat voor flauwe grap hij nu weer had bedacht. ‘Ah, dat verklaard de knoflooklucht! Ik vroeg me al af wat hier lag te rotten, maar kennelijk heeft mijn telefoon tegenwoordig een geur functie.’ Ik zuchtte: ‘Je noemt mij een lastpak, maar zelf ben je een enorme etterbak weet je dat?’
Ik hoorde bij hem iemand op de achtergrond praten en hij gebaarde dat hij er zo aan zou komen. ‘Waar ben je nu? Je bent niet thuis of wel?’ Hij schudde zijn hoofd, ‘Nee, ik ben nog op kantoor. Mijn vader gaat net weg, we waren aan het kijken naar wat Logan meegenomen had, mijn vader wil hem aanklagen voor diefstal.’
Ik slikte: ‘Is dat niet een beetje extreem? Ik weet niet waarom jullie ruzie hebben, maar aanklagen? Is dat niet een beetje gek? Het is wel zijn zoon.’ Noah schudde zijn hoofd en keek goed of zijn vader al weg was. ‘Nee, dat is één van de problemen die ze samen hebben. Logan is niet de zoon van mijn vader, hij is van een andere man..’ Ik voelde al het bloed uit mijn gezicht wegtrekken bij het besef dat ik gelijk had gehad. Mijn vermoeden was juist geweest en het verklaarde waarom Noah en Logan amper op elkaar leken. Noah zuchtte: ‘Sorry, ik wil jou gewoon ook helemaal niet met al dat gedoe vermoeien, maar ik wil het gewoon heel graag kwijt. Er is zoveel gebeurd en mijn vader wil het perse binnen de familie houden, dus ik kan het aan niemand vertellen.’
‘Je mag het wel aan mij vertellen..’ Zei ik zachtjes. ‘Ja, dat ga ik doen. Maar niet via de telefoon oké? Kom je maandag naar mijn kantoor? Dan vertel ik je alles.’ Ik knikte en wenste hem welterusten, waarna ik ophing.
Gek genoeg lukte het me nu wel om in slaap te vallen en de volgende ochtend werd ik voor de wekker aan al wakker. Ik besloot mijn sportkleren aan te trekken en een rondje langs het strand te gaan hardlopen, zoals ik vroeger ook altijd deed.
Tijdens het rennen lukte het om mijn hoofd leeg te maken en toen ik even later met brandende benen onder de douche stond, voelde ik me ontzettend voldaan omdat ik dit toch weer eens had gedaan.
De hele zondag besloot ik met mijn familie door te brengen en ik stuurde niet teveel naar Noah, behalve een welterusten en dat ik hem de volgende dag weer zou zien.
De volgende dag ging ik al vroeg naar mijn werk en het was zelfs zo vroeg dat er nog niemand op de afdeling te bekennen was. Snel ging ik in mijn hokje zitten en startte mijn computer op. Ik wist dat Noah die ochtend een aantal meetings had samen met Benjamin en dat ze er de hele ochtend niet zouden zijn, maar we hadden afgesproken dat ik na de lunch naar hem toe zou komen zodat hij alles kon vertellen.
Iets voor twaalven liep ik naar Benjamin zijn kantoor toe om iets in zijn agenda te schrijven, toen ik ineens een hoop lawaai hoorde. Voordat ik het wist zwaaide met een grote knal de deur van het kantoor open en er kwam iemand binnen die helemaal in het zwart gekleed was.
‘Verdomme! Waar is die gore klootzak! Denkt hij nou echt dat hij hiermee wegkomt? Waar is die eikel!!?’ Hij liep naar het bureau en sloeg er zo hard op dat ik bang was dat hij hem door midden zou slaan. Ik keek geschrokken op en deinsde achteruit. Verbaasd keek hij me aan en ik keek recht in de donkere ogen die ik al die weken geleden van wel heel dichtbij had gezien.
Geschrokken deed hij een stapje achteruit.
‘Hè? Rosie?’
