Rosie.
Ik keek naar Noah die met open mond naar mijn verhaal zat te luisteren. Ik had het nog nooit aan iemand verteld, Lou was de enige vriendin die ervan wist en dat was alleen maar omdat ze destijds ook al mijn vriendin was geweest. Ik weet ook niet waarom ik het aan hem vertelde, ik kende hem amper en hij schoot er helemaal niets mee op om dit over me te weten, maar het luchtte wel heel erg op om erover te praten na al die jaren. Het was doodstil in de auto en ik keek hem afwachtend aan, in de hoop dat hij wat zou zeggen. Hij ademde diep in en uit en keek me aan. ‘Wat een verhaal, jeetje.. Ik snap heel erg goed dat je er nog steeds boos over bent. En dat die jongen jou dat heeft aangedaan.. Daar zijn gewoon geen woorden voor. Het spijt me heel erg dat je dat moest meemaken, voel jezelf alsjeblieft niet schuldig over wat hij gedaan heeft. Het is verschrikkelijk dat hij op zo’n manier gebruik van je heeft gemaakt. Ik glimlachte en keek hem aan. ‘Dank je. Je hebt geen idee hoeveel het met me doet om dat te horen. Al die jaren werd ik nageroepen dat het mijn eigen schuld was en hij werd behandeld alsof hij een prijs had gewonnen met sporten ofzo.’ Hij kwam wat dichterbij me zitten. ‘Mag ik?’ Vroeg hij zachtjes en toen ik knikte, sloeg hij zijn armen om me heen. Het voelde enorm goed om hem tegen me aan te voelen en het was alsof al mijn zorgden ineens een stuk minder waren.
Hij liet me langzaam los, maar bleef wel dichtbij me zitten. Zachtjes streek hij over mijn wang terwijl hij voorzichtig glimlachte. ‘Je bent veel te mooi om zo verdrietig te zijn.’ Hij boog zijn hoofd iets naar mij toe en even dacht ik dat hij me zou gaan zoenen, maar de auto kwam tot stilstand en de chauffeur zei dat we er waren. ‘Hmm’ mompelde hij. Hij pakte mijn hand vast en toen de chauffeur de deur opende, zag ik dat er druk geflitst werd buiten de auto. ‘Wat zijn dat?’ Vroeg ik verbaasd. ‘Fotografen, maar maak je niet druk, ze weten dat ik ze aanklaag als ze foto’s van mij publiceren, dus ze laten het wel uit hun hoofd.’ Ik lachte en volgde hem uit de auto, waar we meteen in een hele storm van geklik en geroep terechtkwamen.
‘Noah Marcus, wil je commentaar geven op de daden van je broer?’
‘Noah? Heb jij te maken met het ongeluk van Natalia?’
‘Noah? Is dat je nieuwe vriendin?’
‘Deel je haar weer met Logan?’
Ik zag hoe Noah zijn gezicht betrok en er een adertje bij zijn slaap begon te kloppen. Zijn kaak spande zich samen en even dacht ik dat hij de journalist een dreun zou gaan verkopen, maar hij zuchtte en liep snel naar binnen, met mij aan zijn hand. Binnen werden we meteen verwelkomd door een vrouw die ik kende van kantoor. Ze liep met ons mee naar twee grote houten deuren en opende ze.
Ik was nog nooit op een gala geweest, maar dit was zonder twijfel het mooiste en chiqueste gala waar ik in mijn hele leven naartoe zou gaan. Het gala vond plaats in een oud museum dat verbouwd was tot hotel en de eerste paar seconden dat ik binnen was, verwonderde ik me over de prachtige hoge beschilderde plafonds en de grote kristallen kroonluchters die uit de sierlijke rozetten naar beneden kwamen. Pas daarna viel mijn oog op alle mensen in de zaal. De vrouwen waren stuk voor stuk gekleed in de prachtigste kleurrijkste jurken, met hun haren opgestoken en compleet behangen met de mooiste sierraden. Er klonk pianomuziek en er gingen obers rond met kleine hapjes op zilveren schalen. Eentje gaf me een glas champagne aan en toen ik een klein slokje nam, voelde ik het tintelen in mijn mond. ‘Jij moet Rosie zijn.’ hoorde ik ineens iemand naast me zeggen. Ik verslikte me en kuchte terwijl ik naast me keek. Naast me stond een vrouw van in de zestig die dezelfde blauwe ogen als Noah had. Terwijl ik hoestte, pakte Noah mijn glas van me aan en zette het op een tafeltje achter me, waarna hij op mijn rug klopte. ‘Sorry!” piepte ik, terwijl ik me realiseerde dat ik me nog nooit zo erg geschaamd had als op dat moment. ‘Geen probleem, hier neem een slokje water.’ zei hij, terwijl hij me een glas aan gaf dat hij ergens vandaan getoverd had. Ik nam een slokje en voelde de vervelende kriebel uit mijn keel wegtrekken. ‘Sorry, maar kennen wij elkaar? Ik geloof niet dat ik u ooit eerder heb gezien.’ vroeg ik terwijl ik haar zo nonchalant mogelijk probeerde aan te kijken. Ze lachte en wendde zich tot Noah, die stond te grinniken. ‘Hé zoon, stel me eens voor aan deze knappe dame?’ Hij lachte en legde een hand op mijn rug. ‘Moeder, dit is Rosie. Rosie, dit is mijn moeder.’ Ze lachte en boog zich naar me toe om me een kus op mijn wang te geven. ‘Hoe wist je nou weer hoe ze heette?’ Vroeg hij en schudde zijn hoofd. ‘Je vader vertelde dat hij een nieuwe assistente had en dat ze heel erg knap was. Aangezien zij hier de enige dame onder de veertig is, kon het niet anders dan dat zij het was. Naast dat ze samen met jou naar binnen kwam lopen natuurlijk. Lukte het een beetje met de journalisten?’ Hij haalde een hand door zijn blonde haren en wilde wat zeggen, toen we ineens een bekende stem hoorden.
‘Oh mooi, jullie hebben elkaar al gevonden!’ Ik keek op en zag dat Benjamin naast ons was komen staan, samen met nog een hele knappe blondine, die ook als twee druppels water op Noah leek. Ze bekeek me van top tot teen en rolde met haar ogen. ‘Noah, je zei dat ze knap was, ze ziet er nogal gewoontjes uit als je het mij vraagt.’ Ze kauwde met open mond op haar kauwgom en keek me nogal verveeld aan. Benjamin zuchtte. ‘Rosie, dit is mijn dochter Marielle, ze is echt heel goed opgevoed, alleen laat ze dat niet zo graag merken.’ Ik stak mijn hand uit om me voor te stellen, Marielle keek ernaar, trok haar neus op en mompelde zachtjes ‘whatever.’ voordat ze weer weg liep, op de voet gevolgd door Benjamin en hun moeder. ‘Excuses voor mijn zus, ze heeft nogal een gebruiksaanwijzing.’ zei Noah terwijl hij zijn zus na keek.
Ik nam een slokje champagne en voor ik het wist floepte ik er een vraag uit. ‘Logan is toch ook jullie broer? Waarom is hij hier eigenlijk niet?’ De woorden waren eruit voordat ik het door had en ik zag Noah fronzen. ‘Logan is niet welkom hier. Onze vader en hij… Het is een lastig verhaal. Ik zal je er niet mee vermoeien. Zullen we alvast onze tafel zoeken?’ Ik knikte en liep aan zijn hand mee aan een rode tafel waarop net allerlei kleine hapjes uitgestald werden.
Al snel kwam er een beveiliger naar Noah toe die kortaf zei dat het geregeld was en Noah bedankte hem. ‘Fucking journalisten.’ Mompelde hij.
Ik was stiekem wel benieuwd waarom hij zo uit de publiciteit wilde blijven, maar voordat ik het kon vragen, hoorde ik het gepiep van een microfoon en een groot applaus. Benjamin stond op het podium samen met een man die ik vaag herkende, maar ik wist niet zo goed meer waarvan. Ik kon er ook niet teveel over nadenken, want Benjamin begon aan zijn toespraak en heette iedereen welkom.
Na zijn toespraak, waarin hij uitlegde wat er zou gebeuren met het geld van de avond, wenste hij iedereen een fijne avond en kondigde hij de eerste zangeres aan.
Meteen de eerste noot die ze zong was zo mooi, dat ik niets anders kon dan naar haar luisteren. Ademloos genoot ik van de muziek en ik was er zelfs zo mee bezig, dat het me niet eens opviel dat Noah zijn ogen op mij gefixeerd waren.
Meteen verder lezen? Je koopt het boek hier!
