De eerste dag van de herfst | Hoofdstuk 23

by Tamara

Rosie.

Na dat gezegd te hebben, liep hij mijn kantoor uit en sloot hij de deur achter zich. Verbijsterd bleef ik achter terwijl ik zijn woorden herhaalde. Logan was degene die hier gisteren ingebroken had? Maar waarom? Wat had hij hier te zoeken en waarom had hij een map meegenomen? Ik keek of niemand me kon zien en tikte Logan zijn naam in op internet. Het was voor het eerst sinds weken dat ik zijn gezicht weer zag en meteen gingen mijn gedachten terug naar die zoen in de gang bij Scepter. Mijn lippen tintelden bij die gedachte en ik klemde mijn lippen op elkaar in een poging niet als een idioot te glimlachen.

Zo te zien had Logan het de afgelopen tijd behoorlijk druk gehad, hij was een aantal keren gespot met een Frans fotomodel, stond in de roddelrubriek omdat hij de oorzaak zou zijn van de breuk tussen datzelfde fotomodel en haar verloofde, die een Franse politicus was en er was een foto van hem terwijl hij in zijn zwembroek op een tropisch eiland aan het strand lag met naast hem een knappe brunette. Ik rolde met mijn ogen en ging terug naar het zoekscherm, dit was helemaal niet de informatie waar ik naar op zoek was, al was het geen straf om naar Logan in zijn zwembroek te kijken.

Ik typte ‘Logan Marcus familieruzie’ in en kreeg meteen een aantal titels van artikelen te zien.

Logan Marcus neemt het op tegen Benjamin Marcus in rechtszaak Natalia Palermo.

Was ongeluk model Natalia Palermo opzet?

Familie Marcus verdeeld na ruzie tijdens rechtszaak. Wie is de schuldige?

Ik wilde eigenlijk nog verder zoeken, maar ik herinnerde me ineens dat ik moest zorgen dat Benjamin op tijd bij een afspraak kwam en liep naar zijn kantoor, waar hij driftig zat te telefoneren met zijn rug naar me toe.

‘Je zorgt maar dat die map terugkomt! Ben je nou helemaal gek geworden? Een beetje nachts door mijn kantoor sluipen? Wat denk je te vinden? Bewijs dat ik je vriendinnetje iets aan heb gedaan? Ik zou willen dat ik de schuldige was! Dat mens heeft ons gezin kapotgemaakt.’ Hij wachtte even terwijl er een gedempt geschreeuw te horen was en net toen Ben wat terug wilde zeggen, was er kennelijk al opgehangen. Boos smeet hij zijn telefoon op zijn bureau en draaide zich om. Hij schrok overduidelijk van mijn aanwezigheid en hij stond meteen op. ‘Wat heb je allemaal gehoord van mijn gesprek? Je stond me toch niet af te luisteren he?’

Hij kwam heel dicht bij me staan en keek me kwaad aan. ‘Nee, ik heb niets gehoord! Ik kwam net binnen om u aan uw afspraak te herinneren.’ Stamelde ik.

Hij zuchtte diep en legde een zware hand op mijn schouder. ‘Excuses, mijn andere zoon.. Hij doet… Lastig. Staat de taxi al voor?’ Ik knikte en hij gaf me een schouderklopje, waarna hij meteen zijn kantoor uitliep. Ik ademde uit en voelde tranen in mijn ogen prikken. Ik schrok verschrikkelijk van zijn uitval en snapte niet waarom hij zo boos op me was geworden. Ik had toch niets verkeerd gedaan?

Ik besloot maar was afleiding te zoeken in mijn werk en uiteindelijk lukte het me om mijn gedachten wat te verzetten. De volgende dag waren er maar een paar mensen op kantoor en mocht iedereen die naar het feest ging eerder naar huis om zich voor te bereiden. Lotte bracht me de verstelde jurk en na een korte passessie om er zeker van te zijn dat hij goed paste, nam ik hem mee naar huis.

Ik stond net op mijn kamer mijn jurk aan te trekken, toen ik iemand op de deur hoorde kloppen. Ik had mijn moeder in de afgelopen weken niet veel gezien, wat er voor gezorgd had dat er weer een behoorlijke afstand tussen ons was. Ik wist dat we ooit eens moesten praten, maar ik wist niet zo goed hoe ik daarmee moest beginnen. ‘Rosie? Mag ik binnenkomen?’ Vroeg ze zachtjes. Ik knikte en meteen kwam ze naar me toe gelopen. Ze zag hoe ik worstelde met een krultang en ze gebaarde me te gaan zitten zodat ze me kon helpen. ‘Dat is een prachtige jurk die je aanhebt, heeft je date die voor je gekocht?’ Ik schudde mijn hoofd: ‘Nee, mijn collega Lotte heeft hem voor me gekocht, ik had zelf geen tijd om te gaan kijken en zij is er erg goed in.’ Ze draaide mijn haren om de krultang heen en glimlachte. ‘Wie is geheimzinnige man waarmee je een afspraak hebt?’ Ik zuchtte en keek naar mijn handen, ik wist dat als ik zou zeggen met wie ik een afspraak had, ze meteen boos zou worden omdat ik beloofd had niets met één van de zoons van de baas te beginnen. Maar ik besloot maar gewoon eerlijk te zijn. ‘Noah Marcus.’ Ik zag haar ogen groot worden en meteen begon ik mezelf te verdedigen. ‘Hij heeft me gewoon meegevraagd, we hebben niets met elkaar en ik ben onze afspraak niet vergeten.’ Ze liet de krul over mijn rug vallen en pakte een andere pluk haar. ‘Rosie, ik wil me er niet mee bemoeien maar..’ ‘Doe dat dan ook niet.’ Zei ik boos. ‘Ik wil alleen het beste voor je en ik ben bang dat je hart weer gebroken wordt. Is hij niet veel ouder dan jij? Wat moet hij met zo’n jong meisje?’ Ik rolde met mijn ogen en pakte de krultang van haar aan om de laatste pluk zelf te doen. ‘Moet jij zeggen, pap is dertien jaar ouder dan jij bent.’ Ze zette boos haar armen in haar zij: ‘Vergelijk jezelf niet altijd met mij, heb je enig idee hoe lastig het voor mij was om een relatie te beginnen met een man die veel ouder dan ik was? Hoe vaak ik heb gewenst dat hij jonger was, of ik ouder? Zodat het niet zo’n probleem zou zijn?’

Ik rolde met mijn ogen en liet de pluk los, waarna ik hem losjes opstak achterop mijn hoofd. Ze zuchtte en kwam dichterbij, maar toen ze mijn arm wilde vastpakken, trok ik hem weg. ‘Rosie, ik wil alleen maar dat je gelukkig bent. Dat je niet van die domme keuzes maakt zoals ik en dat je niet gekwetst wordt.’ ‘Maak je geen zorgen mam, er is geen man die mij zo erg kan kwetsen als dat jij hebt gedaan.’

‘En daar blijf je me nog jaren aan herinneren? Wordt het niet eens tijd dat we daarover heen stappen en je het me vergeeft? Ik weet dat het dom van me was, maar ik kan dit zo niet meer Rosie. Het is net alsof we vreemden voor elkaar zijn en elke keer als jij thuis bent, heb ik het gevoel dat ik op eierschalen moet lopen omdat jij zomaar uit het niets boos kunt worden om iets dat VIER JAAR geleden gebeurd is!’ Haar uitbarsting verbaasde me nogal en ik beet op mijn lip zodat ik niet zou gaan huilen en mijn make-up zou verpesten. ‘Ga weg mam.’ Zei ik zachtjes. Ik zag dat ze tranen in haar ogen kreeg en haar hoofd schudde. Ze liep naar me toe om mijn hand te pakken, maar ik trok hem weg en draaide me naar haar toe. ‘Het is te laat mam, ik kan je wat je gedaan hebt niet vergeven, niet zolang jij niet snapt dat het jouw fout was en niet de mijne. Maar je was duidelijk, zolang ik hier ben, voel jij je niet op je gemak. Dus ik zal komende week meteen op zoek gaan naar eigen woonruimte, zodat ik je niet meer tot last ben.’ ‘Nee, nee Rosie, dat bedoelde ik helemaal niet. Alsjeblieft blijf…’ ‘Nee, ik ga weg. En laat me nu met rust, voordat je deze avond ook nog voor me verpest!’

Ze liep zachtjes de kamer uit en snel pakte ik een tissue om mijn tranen mee weg te deppen. Ik ademde een paar keer in en uit en stond toen op. Afgezien van de verdrietige blik in mijn ogen, had ik er nog nooit zo mooi uitgezien. En dat was maar goed ook, want ik hoorde een auto op de oprit parkeren en mijn vader roepen dat ik beneden moest komen. Snel spoot ik nog wat parfum op en liep naar beneden.

 

Je krijgt alleen vandaag nog 20% korting op alle boeken met code SCHOENTJE. Je koopt de hele reeks hier!

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.