Rosie.
En zo stond ik een dag later in één van de enige kantoorruimtes die wel dicht waren om een jurk te passen. Lotte had haar best gedaan en ze had een jurk uitgezocht die ik zelf nooit had uitgekozen, maar die prachtig was. Hij was champagne kleurig, had een iets uitlopende tule rok en een lijfje dat helemaal met steentjes bezet was. Pas toen ik hem aantrok, zag ik dat hij wel een heel diep decolleté had. ‘Lot! Dit kan ik toch niet aandoen? Straks denkt hij dat ik hem het bed in probeer te krijgen.’ Lotte gebaarde me te gaan zitten op een stoel en lachte. ‘Alsof je dat niet probeert! Stiekem wil je dat best wel!’ Ik zuchtte en vertelde haar vertelde haar over de ruzie van gisteravond en dat ik niet wist of hij überhaupt wel wilde dat ik mee zou gaan. Ze knielde voor me op de grond en gebaarde dat ik moest gaan staan, terwijl ze wat spelden in een te lang stukje van de jurk drukte. ‘Rosie, oké, ik loop nu het risico dat ik enorm wanhopig overkom, maar ik neem het risico maar. Ik werk hier al vijf jaar en al vijf jaar doe ik mijn best om zijn aandacht te trekken. Jij werkt hier net een maand en hij vraagt je al mee naar het feest van het jaar. Noah is…’ Ze dacht even na en kreeg een glimlach op haar gezicht. ‘Hij is heel erg op zichzelf en vertrouwd niet snel mensen. Jou kennelijk wel. Dus wees maar niet bang dat hij je om een domme woordenwisseling ineens niet meer mee zou willen nemen. Ik bedoel hallo? Kijk hoe je eruit ziet?’ Ik keek naar mezelf in de spiegel die ze tegen de deur had gezicht en lachte. Ik had zelf in mijn hoofd gehad om een simpele, veilige zwarte jurk te kopen en een jurk als deze had ik zeker weten laten hangen. Maar nu ik mezelf er zo in zag, was het duidelijk dat er geen jurk was die perfecter zou staan dan deze. Wat ik in de spiegel zag was geen onzeker meisje dat haar gevoelens probeerde te verbergen door domme daden en een grote mond. In de spiegel zag ik een prachtige jonge vrouw die eruit zag alsof ze naar de date van haar leven ging.
Terwijl ze honderduit vertelde over allerlei dingen, ging ze door met het afspelden van mijn jurk zodat hij de perfecte lengte had. Ze vertelde over de voorgaande feesten en hoe iedereen het altijd nog maanden lang over het feest had als het voorbij was. Het was één van de enige feesten waar Benjamins dochter Marielle voor terugvloog naar Nederland. Ik had nog niets over haar gehoord en dat was met een reden, in het buitenland scheen ze nogal bekend te zijn, maar net als Noah wilde ze hier graag uit de media blijven.
Ineens was ik wel benieuwd of Logan ook zou komen en aangezien Lotte overal van op de hoogte leek te zijn, besloot ik het haar maar gewoon te vragen. ‘Weet jij wie van zijn kinderen er allemaal komen?’ Ze knikte: ‘Ja, Noah komt dus en zijn dochter dus.’ Ik streek een plooitje van mijn rok glad en flapte de vraag eruit. :’ Zeg, ik heb eens opgevangen dat Benjamin drie kinderen heeft, wat is er met de derde gebeurd?’ Ze trok een vies gezicht en zuchtte. ‘Oh ja, hij heeft nog een zoon, Logan, maar die komt toch niet. Ze hebben ruzie en ik denk niet dat het ooit nog goed komt tussen die twee.’ Ik plukte een pluisje van mijn jurk en draaide rond voor de spiegel. ‘Oh jammer, ik was wel benieuwd.’ zei ik, ik hoopte dat ik niet te doorzichtig was, ze mocht niet weten dat ik Logan al eens ontmoet had en dat er wat tussen ons gebeurd was. Ze kwam voor me staan en legde een hand op mijn arm. ‘Nee Rosie, echt. Geloof me maar, Logan wil je niet ontmoeten. Hij is verschrikkelijk. Zuipt de hele dagen, veroorzaakt continue allerlei gevechten, zit alleen maar achter de vrouwen aan. En alle vrouwen vallen nog met bosjes voor hem ook. Ik weet niet wat ze in hem zien.’ Ik voelde dat ik rood werd en keek snel de andere kant op, maar het was al te laat, ze had het al gezien.
‘Aan je blik zie ik dat je weet over wie ik het heb. Mijn advies? Blijf bij hem uit de buurt. Die man laat een spoor van gebroken harten achter. Hij is compleet het tegenovergestelde van Noah.’ Ik keek naar de blik in Lotte’s ogen en ineens vermoedde ik dat er wel eens meer aan de hand kon zijn dan alleen een beetje ergernis naar Logan toe. Maar ik had geen tijd om ernaar te vragen want Lotte moest de jurk wegbrengen om hem te laten vermaken en ik moest nog een heleboel werk doen.
Ik liep mijn hokje weer binnen en ging weer aan de slag met wat ik die dag moest doen. Nog steeds verbaasde het me hoeveel werk het was om Benjamin zijn assistente te zijn en ik vroeg me af hoe mijn voorganger het allemaal had gedaan. Ik wilde net koffie gaan halen, toen ik Noah ineens binnen zag komen. Hij keek snel of niemand hem had gezien en sloot de deur achter zich.
‘He.’ Zei hij zachtjes. Geïrriteerd sloeg ik mijn armen over elkaar heen. ‘Wat kom je doen? Kom je me weer vertellen dat ik me nergens mee mag bemoeien? En waarom kijk je zo goed of niemand je ziet? Schaam je je voor mij ofzo?’ Zijn ogen werden groot en snel schudde hij zijn hoofd. ‘Nee, ben je gek. Natuurlijk schaam ik me niet voor je? Waarom zou ik dat doen? Ik wil alleen niet dat er weer van die gekke roddels ontstaan.’ Ik zuchtte en wees hem een stoel aan die naast die van mij stond, waar hij meteen op ging zitten.
‘Waarom ben je hier dan?’ Vroeg ik zachtjes. ‘Ik wil mijn excuses voor gisteren aanbieden. Ik had juist dankbaar moeten zijn dat je het allemaal kwam brengen en dat je achter hem bent aangegaan. Dus het spijt me dat ik zo reageerde.’
Ik zuchtte en haalde mijn handen door mijn haren. ‘Ik was echt heel erg bang gisteren, ik dacht dat het een inbreker was en dat hij me wat aan zou doen ofzo.’ Hij lachte zachtjes. ‘Ik snap je wel, ik had het ook raar gevonden en we hadden je moeten waarschuwen. Maar je hoefde niet bang te zijn, hij doet niets.’ ‘Ik snap het gewoon niet, wat deed die man hier? En wat moest hij met die mappen?’ Verbaasd keek hij me aan. ‘Mappen? Heeft hij iets meegenomen?’ Ik knikte en leunde naar achteren in mijn stoel. ‘Hij pakte een map uit de la en nam hem mee.’ Noah vloekte binnensmonds en ademde diep in. ‘Goed dat je het me verteld hebt, ik zal controleren wat er weg is.’ Hij gaf een klopje op mijn been en stond op. ‘Noah? Ik snap het als je het niet wil vertellen, maar ik zie dat je er mee zit. Wie was die man gisteren? En wat deed hij hier?’
Hij liep richting de deur en pakte de deurklink vast. Hij leek heel even te aarzelen, maar uiteindelijk draaide hij zich om en ik zag aan zijn ogen dat het hem heel veel pijn deed om dit te zeggen.
‘Die man die hier gisteren was, was mijn oudere broer. Misschien heb je wel eens over hem gehoord, zijn naam is Logan Marcus.’
Meteen verder lezen? Je krijgt nu 20% korting op alle boeken met code SCHOENTJE. Je koopt de boeken hier!
