Rosie.
‘Wat ben jij een vuile liegpeuk!’ Ik zat net in een verslag te lezen tot iemand boos mijn hokje binnenkwam. Verschrikt draaide ik me om en zag dat Lotte naast me stond. Toen ze zag dat ik schrok van haar boze gezicht, barstte ze in lachen uit. ‘Jeetje Lot, ik schrik me kapot! Wat is er aan de hand?’ Ze keek snel of niemand ons kon horen en glipte mijn hokje in. ’Ik zag Noah net uit je hokje komen, ik dacht dat je hem niet kende?’ Ik probeerde nonchalant mijn schouders op te halen, maar ik voelde mijn wangen al rood worden en keek snel weg. ‘Ik wist het! Ohhh je bent er zo bij! Wat deed hij hier? Hebben jullie iets? Je weet dat Ben heel boos wordt als hij hierachter komt he?’ Ik stond op en sloot de deur zodat niemand ons kon horen. ‘Lot, doe even rustig. We hebben niets met elkaar. Ik heb hem laatst ontmoet toen we hier in de avond samen aan het werk waren. En gisterennacht was ik in slaap gevallen boven mijn bureau en kwam hij me in de ochtend wakker maken. Hij beloofde niets tegen zijn vader te zeggen en dus had hij wat van me tegoed. Dus als tegenprestatie vroeg hij me net mee naar het feest.’
Lotte haar ogen werden groot toen ik haar de uitnodiging liet zien. ‘Ohhh ik ben zo ontzettend jaloers! Je gaat niet alleen naar een geweldig feest, je gaat ook nog met Noah Marcus.’ Met een zucht liet ze zich op de stoel naast me vallen en lachte. ‘Hij is knap he? Vind je hem ook zo knap? Het is maar goed dat we hem niet teveel zien hier, dan kwam niemand meer aan zijn werk toe.’ Ik lachte en snapte ineens was Noah had bedoeld met dat iedereen hem anders behandelde. Lotte was al bijna niet eens aanspreekbaar als ze aan hem dacht, laat staan als hij hier naast ons zou staan. Maar wat ze zei klopte wel. Die ochtend had het me enorm veel moeite gekost om me te focussen op wat hij zei in plaats van naar zijn ogen te staren en me af te vragen of ik ooit ogen had gezien die blauwer waren dan die van hem. ‘Joehoe, luister je wel?’ Lotte gaf me een duw en haalde me uit mijn dagdroom. ‘Huh nee? Wat zei je?’ Ze rolde met haar ogen en lachte: ‘Ik vroeg je of je al weet wat je aantrekt?’
Ik sloeg een hand voor mijn mond. ‘Shit, daar heb ik nog helemaal niet aan gedacht! En het is al over twee dagen! Hoe moet ik nou op tijd een jurk vinden?’ Lotte lachte ‘Het komt goed, ik help je zoeken! Maar ik moet nu eerst aan het werk!’ Ze glipte mijn hokje weer uit en ik probeerde me weer te focussen op het verslag, maar mijn gedachten dwaalden een beetje af. Ik vroeg me af of Logan ook op het feest zou zijn. Noah en Logan waren broers, dus dat zou wel moeten toch? Ik keek naar de roos die naast mijn laptop stond en rook er even aan. Het grappige was dat ik ik wel zeker wist dat Logan nooit zoiets zou doen. Ze mochten dan wel broers zijn, ze verschilden als dag en nacht van elkaar. Niet alleen qua uiterlijk, maar voor zover ik gemerkt had ook qua innerlijk. Noah was lief en geïnteresseerd, Logan afstandelijk, bot en arrogant. ‘Maar dat maakt hem wel ontzettend sexy’ hoorde ik een stemmetje in mijn hoofd zeggen. Ik schudde mijn hoofd en legde de roos weer terug. Het was al erg genoeg dat ik zo over de dacht, maar nog erger dat ik er gewoon niets mee mocht en kon doen.
Nog voor ik er verder over kon nadenken, hoorde ik Benjamin roepen vanuit zijn kantoor en meteen liep ik naar hem toe. ‘Goedemiddag meneer Marcus.’ Hij trok een wenkbrauw op en ik lachte: ‘Sorry, goedemiddag Benjamin. Ik heb de taxi gebeld, over een half uur staat hij beneden.’ Zijn gezicht klaarde wat op en hij bedankte me. ‘Ik hoorde van mijn zoon dat hij je mee heeft gevraagd naar het Nieland Marcus gala en ik moet zeggen dat ik heel blij bent dat je mee komt. Heb je er zin in?’ Ik knikte: ‘Ja ik heb er ontzettend veel zin in, al heb ik nog niet echt een idee wat ik ervan moet verwachten.. En ik weet niet zo goed wat ik aan moet trekken. Ik ben nog nooit naar zo’n feest geweest.’Hij lachte en drukte meteen op een knopje op zijn toetsenbord. ‘Lotte! Ben je daar? Je moet een jurk voor Rosie kopen voor het feest. Neem drie keuzes mee zodat ze kan kiezen en zorg dat ze hier morgen uiterlijk om twee uur zijn.’ Ik hoorde Lotte zeggen dat het geen probleem was en dat ze het zou regelen.
Ik wenste Ben succes bij zijn afspraak en ging weer in mijn hokje zitten waar ik de rest van de dag mijn best deed om niet meer afgeleid te raken. Iets wat best lastig was aangezien Lotte me steeds berichtjes aan het sturen was.
Als je deze jurk aantrekt, hoe lang zal het dan duren voordat Noah hem weer bij je uittrekt?
Ze stuurde een foto van een nauwsluitende donkerrode jurk en ik gniffelde.
Waarschijnlijk heel erg lang, want we kennen elkaar amper. En dat is niet het doel van de avond. 😉
Uhuh, natuurlijk niet, ik zal ook even sexy lingerie voor je meenemen, het is toch op kosten van de baas!
Ik lachte en schudde mijn hoofd. Het was al gek genoeg dat Noah me had meegevraagd, maar dat zijn vader het kennelijk belangrijk vond dat ik er mooi uitzag was stiekem nog vreemder. Uiteindelijk stuurde Lotte dat ze een perfecte jurk had gevonden en dat ze hem morgen mee zou nemen. Stiekem voelde ik me opgelucht, Lotte had een ontzettend goede smaak, dus ik vertrouwde erop dat ze iets moois voor me had uitgezocht. Al had ik ook niet veel keuze, aangezien ik zelf geen tijd meer had om een andere te zoeken.
Toen ik zag dat het buiten allang donker was en mijn klok op negen uur stond, besloot ik naar huis te gaan. Ik knipte net het licht uit, toen ik iets dacht te horen dat op voetstappen leek. Maar nadat ik een paar seconden gewacht had om te luisteren, hoorde ik niets. Ik stapte in de lift en net toen ik beneden uitstapte, ging mijn telefoon.
‘Rosie? Met Benjamin. Ik ben mijn agenda en mijn laptop in mijn kantoor vergeten. Ben jij er nog? En zo ja, zou je ze misschien langs kunnen brengen?’ Ik zuchtte en zei dat ik het zou doen. Meteen stapte ik weer in de lift en ging naar de bovenste verdieping, waar ik uitstapte. Ik liep rechtstreeks naar Benjamins kantoor, waar ik zijn laptop en agenda pakte en in mijn tas stopte. Toen ik weg wilde lopen hoorde ik weer een geluid, het klonk als voetstappen en ze kwamen steeds dichterbij.
Stilletjes verschuilde ik me achter de deur, terwijl de voetstappen ineens bij de deur stopten. De persoon liep Benjamins kantoor binnen en trok een laatje open. Het was duidelijk te zien dat het een man was, maar het was donker en hij droeg een pet, dus ik zag niet wie het was.
Langzaam haalde hij een map uit de la en begon erin te bladeren, alsof hij naar iets op zoek was. ‘Aha’ zei de man zachtjes en even dacht ik dat ik de stem herkende, maar ik wist niet waarvan. Ineens hoorde ik naast me een zacht getril en ik zag dat mijn telefoon oplichtte in mijn tas. Verschrikt keek ik naar de man, die mijn kant opkeek. Mijn hart klopte in mijn keel en ik hield mijn adem in.
Shit! Nee! Hij had me ontdekt! Wat moest ik nu doen?
Meteen verder lezen? Je koopt het boek hier!
