Rosie.
‘Rosie! Ik heb vanmiddag een meeting, wil je op tijd een taxi laten komen?’ Ik was nog maar net binnen toen Benjamin alweer met zijn enorme lijst aan opdrachten aan kwam zetten. Hij dacht vast dat ik na één dagje rustig aan doen, meteen weer een dubbele hoeveelheid werd aankon. Gelukkig had ik die nacht heerlijk geslapen. In mijn oude kamer, met het zachte geruis van de zee op de achtergrond, viel ik altijd moeiteloos in slaap. Ik noteerde de afspraak in Ben zijn agenda en dacht terug aan de voorgaande middag. Flore en ik hadden nog uren gepraat en toen we honger kregen waren we samen begonnen met koken. Voor het eerst sinds tijden hadden we samen als gezin gegeten, zonder dat het moeilijk was of er iemand boos werd. Uiteindelijk besloot ik vroeg naar bed te gaan, omdat ik niet wist wanneer ik weer de kans zou hebben om eens op een normaal tijdstip te gaan slapen en deze ochtend was ik met mijn vader meegereden naar de stad. Hij was weer eens ontzettend vrolijk geweest en zong onderweg keihard mee met de meest verschrikkelijke liedjes.
Ik wilde net mijn laptop openklappen, toen Lotte op mijn bureau kwam zitten. ‘Lot! Wat doe je? Ga van mijn bureau af, straks ziet Ben je!’ Ze lachte en keek om het hoekje. ‘Nope, Ben zit met Noah en een aantal klanten in de vergaderruimte. He heb je het al gehoord? Ga je ook naar het feest?’ Bij de naam Noah voelde ik een rilling door mijn rug gaan, maar ik probeerde het te negeren en me te focussen op wat ze zei. ‘Feest? Welk feest bedoel je?’ Ze trok een sip gezicht en zuchtte: ‘Ah ben jij ook niet uitgenodigd? Ik dacht dat ze jou wel zouden uitnodigen omdat je Ben zijn assistent bent en dan kon ik mooi je plus één zijn.’ ‘Waar heb je het over? Sorry ik heb echt geen idee waar je het over hebt.’ Ze lachte en duwde me aan de kant, waarna ze iets intypte op mijn laptop. Ze typte ‘Nieland Marcus gala’ in en meteen begon het scherm vol te stromen met foto’s van de meest luxe feesten die ik ooit gezien had. Vrouwen in galajurken, rode lopers, limousines, het leek rechtstreeks uit een film te komen.
‘Elk jaar organiseren Ben en zijn zakenpartner Rutger Nieland een liefdadigheidsevenement waarmee ze geld ophalen voor goede doelen. Vorig jaar doneerden ze aan een organisatie die scholen bouwt in ontwikkelingslanden en dit jaar gaat het volgens mij naar een stichting die wensen vervuld voor ongeneeslijk zieke kinderen. De tafels worden van te voren geveild en kosten zo rond de vijf tot tienduizend euro per stuk. Daarnaast worden er dingen geveild zoals een week vakantie in het vakantiehuis van Benjamin, dure wijnen en ze hadden ook een keer een auto die eens in een James Bond film was gebruikt.’ Ik zag dat ze aan het zwijmelen was en lachte: ‘Oké, maar daar hebben wij toch niets te zoeken? Wij zijn gewoon kantoorpersoneel en kunnen nooit zo’n tafel betalen.’ Ze zuchtte dromerig en schudde haar hoofd. ‘Nee klopt, maar Ben nodigt vaak een aantal mensen van zijn personeel uit om het bedrijf te vertegenwoordigen. Vorig jaar was één van de te veilen dingen een date met Noah en hij had zijn werknemers geld gegeven om die prijs omhoog te krijgen. Niet dat dat nodig was, want hij haalde het meeste geld op van de avond.’ Ik voelde dat ik een glimlach rond mijn lippen kreeg en keek snel weg.
‘Maar helaas! Nou, ik zal weer aan het werk! Tot straks!’ Ik zwaaide naar Lotte en scrolde nog wat door de foto’s, tot ik bij een foto kwam waar Noah op stond. Hij had een blauw pak aan dat perfect bij zijn ogen paste en stond op een podium waar hij duidelijk geveild werd. Ik vroeg me af wie hem uiteindelijk gekocht had en met wie hij op date was geweest.
‘Voor je gaat bieden, ik doe dit jaar niet mee.’ Met een noodgang klapte ik mijn laptop dicht en draaide ik me om, waar ik Noah tegen de deurpost zag leunen. ‘Ik ehh, Lotte zei dat jij.. en ik..’ Hij lachte en schudde zijn hoofd. ‘Ik maakte maar een grapje. Zolang je die foto niet als screensaver doet is er niets aan de hand.’ Ik trok een pruillip: ‘Ahh mag dat echt niet? Ik wilde hem net opslaan.’ Hij grinnikte en keek om het hoekje of niemand hem kon zien. ‘Ik heb wat voor je, misschien vind je het helemaal niet leuk hoor en in dat geval moet je gewoon eerlijk zijn, maar ik zou het ontzettend leuk vinden als je met me mee zou willen gaan.’
Ik stond op en liep naar hem toe. Hij leek een beetje zenuwachtig en hij gaf me een kaartje met een roze roos eraan. Vol verbazing keek ik hem aan, waarna ik mijn ogen over de letters op het kaartje liet gaan.
Beste mevrouw Vreugdenhil,
Hierbij bent u uitgenodigd voor het vijftiende
Nieland Marcus Liefdadigheidsgala.
Het gala zal gehouden worden in vijfsterren hotel ‘Het Bastion’.
‘Meen je dit nu? Maar.. Waarom ik?’ Hij kwam iets dichterbij me staan en lachte voorzichtig. ‘Rosie, waarom denk je dat ik altijd tot diep in de avond aan het werk ben? Ik word hier altijd gezien als zoon van de baas en iedereen wil altijd iets van me. Jij bent gewoon jezelf, je behandeld me niet als speciaal en ik zou het ontzettend leuk vinden als je met me mee zou willen gaan. Mijn vader wilde je zelf vragen, maar ik zei dat ik nog iets van je tegoed had en dat ik het je zou vragen.’
Zijn ogen keken diep in de mijne en zachtjes knikte ik. ‘Natuurlijk wil ik met je mee. Heel erg graag zelfs!’ Hij lachte verlegen en streek heel kort met zijn duim over mijn hand.
‘Ohja, de roos heb ik voor je gekocht. Ik dacht Rosie.. Rozen.. Nouja.. Ik hoop dat je het niet cheesy vindt.’ Om eerlijk te zijn had ik dit van iedere andere man absoluut heel erg slijmerig gevonden, maar van Noah niet. Ik vond het echt ontzettend lief. ‘Hij is prachtig, dank je.’ Hij lachte nog een keer, waarna hij mijn hokje weer uitliep en ik me met een zucht in mijn stoel liet ploffen. Niet alleen ging ik naar het tofste feest van het jaar, ik had ook de meest geweldige date ooit.
