Rosie.
Iets over twaalf uur was ik thuis en zonder mijn make-up eraf te halen, ging ik op de slaapbank liggen waar ik meteen in slaap viel. De volgende ochtend werd ik wakker van een hard geroep en toen ik mijn ogen opende, zag ik dat het Lou was. ‘Roos! Je moet aan het werk! Word wakker!’ Ik keek haar verbaasd aan en keek op mijn horloge dat ik nog om had. Shit! Het is al acht uur! Ik had er al moeten zijn!
Snel rende ik in de douche waar ik mijn oude make-up eraf waste en daarna droogde ik me zo snel als ik kon af. Ik deed snel wat make-up op, terwijl Lou kleren voor me klaarlegde en toen ik aangekleed was, rende ik de deur uit. Ik schopte mijn pumps uit en reed op blote voeten naar mijn werk. Nog steeds snapte ik niet hoe er vrouwen waren die op enorme hakken konden autorijden. Lopen ging me prima af, maar rijden lukte echt niet. Ineens was ik zo blij dat ik de dag ervoor al mijn haren had gewassen, als ik had nu weer had moeten doen, was ik nu als een verzopen poedel op mijn werk aangekomen.
Snel parkeerde ik de auto in de parkeergarage en rende de trappen op naar boven. Ik hoopte dat Benjamin zoals anders weer laat zou komen, maar toen ik mijn kantoor binnenliep, bleek dat niet zo te zijn. ‘Mevrouw Vreugdenhil, mogen we u eraan herinneren dat we hier om acht uur beginnen?’ Vroeg hij chagrijnig. Ik knikte: ‘Het spijt me meneer Marcus, ik was hier gisteren om kwart voor twaalf nog om uw kosten in te boeken omdat ik het zo graag af wilde maken, dus ik heb me verslapen.’ Hij keek me verbaasd aan : ‘Je bedoeld dat je gisteren al alles hebt ingeboekt? Maar dat was ontzettend veel werk!’ Ik knikte en haalde mijn schouders op. ‘Ja, maar ik wilde het gewoon graag afmaken zodat het naar de boekhouders kon.’ Hij kreeg een glimlach op zijn gezicht en gaf me een klopje op mijn schouder. ‘Excuses, ik had niet zo moeten reageren. Ik vind het gewoon vreselijk als mensen te laat komen, maar je had een goede reden.’ Ik knikte en vroeg aan hem of hij vandaag nog ergens hulp bij nodig had. ‘Nou, als je het niet erg vindt. Mijn urenregistratie moet ook nog ingeboekt worden. Maar het hoeft echt niet vandaag af hoor, als het maar ergens deze week klaar is.’ Ik pakte een nog grotere stapel van hem aan en probeerde mijn ergernis voor me te houden. Hoe moest ik dit nou allemaal afkrijgen deze week en ook nog mijn andere wek blijven doen? Want naast het inboeken van de papieren die hij me net gaf, moest ik ook nog al mijn andere werkzaamheden bijhouden.
Met een zucht legde ik de stapel op mijn bureau en ging aan de slag. Rond één uur zei Ben dat hij ging lunchen en dat ik vrij was om even een pauze te nemen als ik dat wilde. Meteen kwam ik achter mijn bureau weg en rekte me even uit. Ik wilde iets doen wat ik al heel lang niet meer had gedaan en ik hoopte maar dat ze tijd had.
Ik pakte mijn telefoon en tikte het nummer van mijn moeder in. ‘Rosie! Lieverd! Gaat alles goed met je?’ Ik glimlachte voorzichtig, hoewel onze band echt enorm slecht was, vond ik het altijd wel fijn om haar stem te horen. ‘Hoi Mam, ja alles is goed. Ik heb zo even pauze, ik vroeg me af of je zin hebt om samen te lunchen? Zodat we even kunnen praten?’ Ik hoorde haar zuchten en de moed zonk me meteen weer in de schoenen. Het was een slecht idee geweest om haar te bellen. ‘Lieverd, heel erg graag, maar ik ben aan het werk en ik heb al met Flore afgesproken zo.’ ‘En je hebt geen zin zeker? Je kunt wel elke dag met Flore lunchen, maar als ik één keer je aandacht vraag is het lastig. Laat maar oké?’ Met die woorden hing ik op en pakte een broodje uit mijn tas dat Lou vanmorgen had gesmeerd. Met een zucht haalde ik de augurken eraf en nam een hap van het kleffe brood.
Nog voor ik hem door kon slikken, belde mijn vader. ‘Roos! He! Ik..’ ‘Laat me raden, je hebt met mam gesproken en vind dat ik een trut ben en het goed moet maken?’ Ik hoorde een diepe zucht. ‘Ja, nee.. Oké, misschien wel. Maar ik wilde je vooral vragen of je misschien met mij wilde lunchen? Ik ben vrij vandaag en ben vlakbij je. Het lijkt me wel leuk om eens bij te praten met mijn dochter nu ze een keiharde zakenvrouw is.’ Ik lachte, hij moest eens weten. Ik werkte wel heel hard, maar ik was alles behalve een zakenvrouw. We spraken af bij een koffietentje om de hoek en ik kieperde meteen mijn broodje de prullenbak in.
Toen ik bij het koffietentje naar binnen liep, zat mijn vader aan een tafeltje te wachten. Ik zag net een aantal vrouwen naar hem kijken, toen ik besloot de pret voor ze te bederven. ‘He pap!’ Ze keken op naar mij en toen weer naar hem, waarna ze snel verder gingen waarmee ze bezig waren.
‘He Roos! Hoe is het met je? Wat zie je er goed uit!’ Ik lachte en gaf mijn vader een kus waarna ik ging zitten. Hij plukte de menukaart uit mijn handen en bestelde voor ons allebei. ‘He! Ik wilde nog kijken!’ Mopperde ik. ‘Ach muts, je besteld al je hele leven hetzelfde. Een broodje gezond zonder ei en een grote beker verse jus.’ Oké, daar had hij gelijk in, mijn bestellingen waren niet zo verrassend.
‘Dus, hoe ging het met mama na ons telefoontje?’ Vroeg ik. ‘Roos, echt. Ze belde me huilend op. Kun je nou niet heel af en toe een beetje aardiger tegen haar doen?’ ‘Hallo, ik belde haar op om samen te gaan lunchen zodat we wat konden praten. Maar zij vindt haar jongste dochter belangrijker dan mij.’ Hij legde een hand op mijn arm en schudde zijn hoofd. ‘ Je weet zelf ook wel dat dat niet zo is. Maar ik had een vraag. Lijkt het je misschien wat om door de week weer thuis te komen wonen? Ik kom langs je werk op weg naar de school, dus ik kan je elke dag om kwart voor acht afzetten. In de weekenden kun je natuurlijk gewoon bij Lou gaan slapen als je dat wil.’ Ik knikte, misschien was dat wel een goed idee. Ik miste mijn oude kamer en op deze manier zou ik nooit meer te laat komen. ‘Oké, dat is goed. Maar vandaag heb ik het druk, dus ik denk vanaf morgen dan oké?’ Hij knikte en we namen afscheid, waarbij ik beloofde iets aardiger tegen mijn moeder te doen.
Eenmaal weer achter mijn bureau ging ik weer druk aan de slag, maar het uren inboeken was toch een stuk meer werk dan de bonnetjes en de kosten van gisteren. Voor ik het wist was het weer laat in de avond en ik liep met mijn instructiebriefje van Lotte naar het koffiezetapparaat. Onbewust maakte ik wat lawaai in de hoop dat Noah zou komen, maar hij kwam niet en op weg terug naar mijn kantoor, zag ik dat het licht in zijn kantoor al uit was.
Ik besloot maar snel mijn koffie op te drinken en daarna naar huis te gaan. Er was nog genoeg te doen en dat kreeg ik toch vandaag niet af. Dus morgen weer een dag.
Meteen verder lezen? Je koopt het boek hier!
