‘Het kan me niet schelen wat dat joch wil, als ik zeg dat hij hier moet komen, dan moet hij gewoon komen! Hij heeft gewoon naar me te luisteren!’ ik liep de gang in naar het kantoor van Benjamin en ik had bij de lift het geschreeuw al gehoord. Ik wist niet tegen wie hij het had, maar diegene had het zo te horen flink verpest. Ik besloot maar even op de gang te blijven wachten totdat het telefoongesprek voorbij was en zag dat ik in de rij mocht aansluiten achter nog een aantal mensen die hem nodig hadden. ‘Los het gewoon op! Ik kan niet nog meer slechte publiciteit gebruiken!’ zei hij, ditmaal op een iets zachtere toon. Ik hoorde hem de telefoon op zijn bureau gooien en zuchten. Hij liep naar buiten en keek ons allemaal boos aan. ‘Jullie hebben vast allemaal wel iemand anders die je even lastig kunt gaan vallen, ik heb geen tijd voor jullie onzin. Rosie, kom jij deze kant op?’ De rest van de medewerkers knikten en liepen terug naar hun plek, terwijl ik het kantoor binnenliep.
‘Goedemorgen meneer Marcus.’ zei ik terwijl ik plaatsnam op de stoel die hij aanwees. ‘Zeg alsjeblieft gewoon Ben. We gaan in de komende tijd nauw samenwerken, dus ik wil niet dat er teveel afstand tussen ons is.’ Ik knikte: ‘Natuurlijk meneer.. Ehm.. Ben.’ Hij zuchtte en ging verder met zijn verhaal. ‘Goed, ik was dus op zoek naar een nieuwe assistente omdat de vorige de domme fout maakte om verliefd te worden op mijn zoon en hem te stalken. Maak jij die fout alsjeblieft niet.’ Ik voelde dat mijn wangen rood werden en schudde snel mijn hoofd. Hij moest eens weten dat ik al met één van zijn zoons had gezoend. Hij grinnikte: ‘Het is niet dat ik mijn zoon geen leuke vrouw gun, het is meer dat ik niet zit te wachten op gedoe als het niet lekker loopt en jullie uit elkaar gaan, we hebben nu al een paar keer dat gedoe gehad en ik zit niet te wachten op al die drama hier op kantoor.’ Ik knikte en keek een beetje beschaamd naar mijn handen. Wat een opmerking om meteen al op de eerste dag te krijgen, wat voor beeld moest hij wel niet van me hebben dat hij zoiets tegen me zei?
‘Pieeeeeeepppp!!’ Ik schrok op van een hard geluid en zag Ben met zijn ogen rollen. Hij drukte op een knop en ik hoorde iemand opnemen. ‘Lotte! Wil je eens wat aan die ringtone doen! Ik schrik me elke keer het apezuur als hij afgaat.’ ‘Natuurlijk meneer.’ hoorde ik aan de andere kant van de lijn. ‘Goed, wil je dan nu hier komen? Ik wil dat je Rosie een rondleiding geeft en haar haar plek laat zien.’ Lotte zei dat ze eraan kwam en binnen een paar seconden stond ze bij de deur. Benjamin stond op, gaf me een hand en wuifde dat we weg moesten gaan, waarna hij zijn telefoon oppakte. ‘Is hij altijd zo?’ vroeg ik zachtjes aan Lotte terwijl we over de gang liepen. Ze lachte en knikte: ‘Ja! Geloof mij, het is echt een hele aardige man, maar hij is nogal direct. Je moet hem een beetje leren kennen.’ Lotte liet me de hele afdeling zien, stelde me voor aan een aantal mensen en liet me zien waar je de beste koffie kon halen. We gingen even zitten en ik kon het niet laten om haar wat dingen te vragen. ‘Wat is er gebeurd met de vorige assistente? Benjamin zei dat ze ontslagen was omdat ze een relatie had met zijn zoon?’
Lotte zuchtte dromerig en knikte. ‘Klopt, ze zei dat ze een relatie met Noah, de jongste zoon van Benjamin had.’ Ik zag dat ze rood werd bij het noemen van zijn naam en ik trok een wenkbrauw omhoog. ‘Oh Rosie! Echt, je zult het vast zelf wel een keer zien als hij hier weer eens is, maar geloof me. Als er een definitie van de perfecte man bestaat is hij het wel. Hij is advocaat, ontzettend lief, doet veel vrijwilligerswerk en is ook nog eens bloedmooi.’ Ik kon haar gedachten bijna lezen zoals ze keek en ik grinnikte. ‘Oké, maar waarom was ze dan ontslagen?’ ‘Oh! Ohja, nou ehm. Ze was verliefd op hem en elke keer als hij hier was hing ze om hem heen en vroeg ze hem steeds mee uit enzo. Hij wees haar steeds af, maar ze deed dus alsof hij ook verliefd op haar was, maar het niet openbaar wilde laten zien. Anyhow…. Ze deed alsof ze een relatie hadden, met als toppunt dat ze vorige maand een diamanten ring om had en deed alsof ze verloofd waren. Benjamin ving het nieuws op, belde zijn zoon, die alles ontkende en vervolgens ontsloeg hij haar.’
Ik keek haar verbijsterd aan: ‘Oh wauw, hoe kom je erop om zoiets te verzinnen?’ Ze lachte: ‘Geen idee, maar we waren allemaal stinkend jaloers op haar hahaha!’ Ze dronk snel haar kopje leeg en stond op. ‘Kom, ik zal je je werkplek laten zien!’ Ik nam snel nog een slokje van de hete koffie en zette de mok weer weg. Ik snapte niet hoe ze zo snel kon lopen op die enorme hakken, maar ik kon haar bijna niet bijhouden. We liepen langs het kantoor van Benjamin een gang in en daar wees ze naar een deur ‘Dat is mijn kantoor, dus als je ooit iets nodig hebt kun je gewoon daarheen lopen.’ We liepen een stukje terug, tot we weer bij Benjamin zijn kantoor aankwamen. Hij was weg en stiekem was ik daar best wel opgelucht over na ons ongemakkelijke gesprek van die ochtend. Ze liep door naar een plekje achterin zijn kantoor en achter een matglazen wand. ‘Kijk dit is jouw plek! Je hoeft niet door Ben zijn kantoor heen te lopen, want je hebt je eigen deur. Het was eerst een heel groot kantoor, maar omdat hij het handiger vond om zijn assistente dichtbij te hebben, heeft hij hier een hokje laten maken.’ Ik keek naar het rommelige bureau en de kasten die nog allemaal open stonden. ‘ Zoals je ziet is Merel nogal overhaast vertrokken. Ze heeft volgens mij best veel laten liggen, dus als je persoonlijke spulletjes van haar tegenkomt, gooi ze maar in die doos daar, dan zeg ik dat ze het op moet komen halen.’ Ze keek op haar horloge en zuchtte: ‘Goed, ik heb nu een afspraak. Maar als je nog vragen hebt, je kunt me een berichtje sturen via de computer. Ik heb hem vanmorgen al voor je ingesteld.’ Ze gaf me een papiertje met daarop een wachtwoord en een gebruikersnaam en liep snel door de zijingang weer weg. Ik ging in de stoel zitten en glimlachte. Ik was zo zenuwachtig geweest voor vandaag, maar nu ik wat meer wist over het bedrijf en een beetje rondgekeken had, was ik gerustgesteld en was ik vastbesloten er echt wat van te gaan maken. Maar dan moest ik eerst wat aan de rommel doen die mijn voorganger die dus kennelijk Merel heette, had achtergelaten.
Het kostte me twee uur om het kleine hokje weer wat op orde te krijgen. La na la zat helemaal volgepropt met snoep en lege wikkels van chocoladerepen. Alles zat helemaal volgeplakt met hartjestickers en als je me had verteld dat dit het bureau van een zestienjarige geweest was, had ik je ook geloofd.
Uiteindelijk vond ik inderdaad een heleboel spulletjes van haar terug. Van een flesje parfum tot een pak kauwgomballen en van een enorme verzameling glittergelpennen tot een elektrische tandenborstel met een nogal vreemd opzetstuk. Ik gooide alles in de doos en liep naar de toiletten om mijn handen te wassen. Ik weet niet wat ze achter dat bureau had gedaan, maar alles was vies en plakkerig geweest.
Toen ik terugkwam, startte ik mijn computer op en logde in met mijn gebruikersnaam en wachtwoord. Ik zag een envelopje met een 1 op het scherm staan en klikte erop. Het was een mailtje van Lotte waarin ze me een hele fijne eerste dag wenste, namens de hele afdeling.
Ik lachte en stuurde een bedankje terug. Wat een geluk dat ik deze baan gekregen had!
Meteen verder lezen? je koopt het boek hier!
