De eerste dag van de herfst | Hoofdstuk 11.

by Tamara

Rosie.

‘Wie denk je wel niet dat je bent? Je beschuldigd mij ervan dat ik je stalk en ondertussen loop je de hele tijd naar mij te loeren? Wat ben jij voor een arrogante klootzak?’ Een paar seconden leek hij me verbaasd aan te kijken, voordat zijn blik omsloeg in woede, maar voordat hij iets kon zeggen, stroomden de woorden alweer ongecontroleerd uit mijn mond. ‘Je denkt dat je zo ontzettend knap bent he? Dat je alle vrouwen van de wereld kunt krijgen en dat ze allemaal aan je voeten vallen en meteen hun kleren uittrekken. Nou ik ben niet zo, ik wil NIETS van je!’ De blondine naast hem keek me verbijsterd aan en met een zucht stond Logan op en pakte hij mijn arm vast. Nog voordat ik doorhad wat er gebeurde, nam hij me mee naar de gang waar we net op elkaar waren gebotst en daar drukte hij me tegen de muur. ‘Wie denk je wel niet dat je bent? Waarom neem je me mee naar de gang? Ik wil hier helemaal niet….’ Nog voor ik mijn zin af kon maken, boog hij zich naar me toe en voelde ik zijn lippen op de mijne. Ze waren warm en zijn mond smaakte naar een combinatie van wodka en mint. De stoppels van zijn kin schuurden zachtjes over mijn huid. Hij legde zijn handen om mijn gezicht en liet langzaam één hand door mijn haren naar mijn achterhoofd gaan, waarna hij me iets dichter tegen zich aantrok. Onze zoen werd iets dieper en het voelde alsof hij alle controle had. Ik was nog nooit op deze manier gezoend en het was geweldig.

Ik stopte om even op adem te komen en te voorkomen dat ik hem mee zou sleuren naar de wc, toen hij zijn voorhoofd tegen het mijne liet rusten en lachte. ‘Nee, je bent echt heel anders dan al die anderen hoor, ik merk heel goed dat je me niet wil.’ Met een keiharde zet tegen zijn borst duwde ik hem weg en keek hem boos aan. ‘Rot op! Je kunt me niet zomaar zoenen!’ Zijn gezicht dat ik tot nu toe alleen nog maar chagrijnig had gezien veranderde in een ondeugende grijns, die hem alleen maar nog knapper maakte. ‘Ik voelde je niet protesteren hoor.’ Grinnikte hij. ‘Arrrrghhhh!!!’ Zei ik boos en met gebalde vuisten liet ik zo snel mogelijk bij hem weg, terwijl ik hem heel hard hoorde lachen. Ik pakte Lou bij haar hand en liep rechtstreeks met haar naar de uitgang. ‘Roos! Wat doe je nou? Ik wil nog helemaal niet weg!’ Zonder iets terug te zeggen liep ik naar buiten, waar ze al snel achter me aan kwam. Buiten was het koud en gek genoeg voelde ik me meteen een stuk nuchterder. ‘Wat is er gebeurd Roos? Wat ging je met hem doen? Je hebt hem toch niet besprongen in de wc he?’

‘Hij zoende me zomaar! En ik wilde dat helemaal niet!’ Lou keek me een paar seconden verbaasd aan, waarnaast uitproestte van het lachen. ‘Nee natuurlijk wilde je dat niet. Het is ook verschrikkelijk als een man waar je zo over loopt te zwijmelen je ineens zoent he?’ Ik rolde met mijn ogen en begon richting haar appartement te lopen. ‘Rosie wacht nou even! We moeten onze jassen nog hebben!’ Ze draaide zich om en liep weer naar binnen, terwijl ik tegen de muur ging staan en in mijn tas zocht naar een pakte sigaretten, maar ineens herinnerde ik me dat ik die bij mijn ouders had laten liggen omdat ik wilde stoppen. Met een zucht sloeg ik mijn armen om me heen en keek een beetje naar alle mensen die de club uit kwamen lopen. Net toen ik wilde kijken waar Lou bleef, zag ik Logan naar buiten komen, samen met het blonde meisje. Ik verstopte me een beetje achter de muur in de hoop dat hij me niet zou zien staan. Het blonde meisje was nogal ordinair gekleed en ergens irriteerde het me dat ze steeds zo aan hem zat, terwijl hij net mij nog zoende. Ze ging net op haar tenen staan om hem te zoenen, toen ik een stem mijn naam hoorde roepen. Een stem die zo hard was dat de rest van de straat hem ook gehoord moest hebben. ‘ROSIE! Waar zit je nou? Ben je je aan het verstoppen?’ Ik stapte achter de muur weg en zag Logan meteen mijn kant opkijken, waarna hij weer die irritante grijns op zijn gezicht kreeg. Het meisje keek hem boos aan en wilde zijn gezicht beetpakken, maar hij duwde haar handen naar beneden en nam afstand. Ik trok snel mijn jas aan en hoewel het me de grootste moeite kostte, lukte het me om zonder hem aan te kijken langs hem te lopen. Tenminste totdat ik een ‘Tot ziens Rosie.’ Achter me hoorde, gevolgd door een boze stem van het blonde meisje.

‘Ik snap niet wat je met haar moet Lo, ze is nog maar een kind! Wij zijn toch samen?’ Boos draaide ik me om en liep naar haar toe. ‘Sorry hoor? Maar wie noem jij een kind? Hoe oud ben je zelf?’ Arrogant keek ze me aan: ‘Ik ben vijfentwintig, dus een stuk ouder dan jij bent!’ Ik rolde met mijn ogen en keek naar de schaarse kleding die ze aan had. ‘Als je vijfentwintig bent, kleed je dan ook zo.’ Haar ogen vormden zich tot woedende speeltjes en met haar dikke lange kunstnagel prikte ze op mijn borst. ‘Laat mijn vriend met rust, hij wil niets van je! Hij valt niet op meisjes van jouw leeftijd.’ Ik lachte en keek Logan aan, die het kennelijk nogal grappig vond allemaal.

‘Oh echt? Ik denk dat jullie dan een gesprek moeten hebben, want toen hij me net daar op de gang zoende kreeg ik toch echt een heel ander idee.’ Ik zag Logans gezicht betrekken en met een grijns op mijn gezicht draaide ik me om.

Samen met Lou liep ik de straat uit, maar net voordat we bij de hoek waren keek ik nog even om. Haar hysterische geschreeuw was inmiddels over gegaan in gehuil en hij stond met zijn armen over elkaar naar haar te luisteren, waarna hij een taxi aanhield en haar erin zette. Ik hoorde haar nog net wat roepen toen hij de deur dichtgooide en kon het niet laten om te lachen.

Ineens zag ik dat hij naar mij keek en meteen liepen we de hoek om. Dat was wel genoeg drama voor één avond.

 

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.