De eerste dag van de herfst | Hoofdstuk 1

Rosie.

‘Weet je zeker dat niemand ons hier kan vinden?’ hijgde hij in mijn oor.

‘Ja, iedereen is al naar huis. Maak je niet zo druk.’

Ik zoende hem terwijl ik zijn overhemd lostrok uit zijn broek en mijn handen liet afdalen naar zijn broek. Moeiteloos maakte ik de gesp van zijn riem los, terwijl hij aan het stuntelen was met de rits van mijn rok.

‘Rosie, ik weet niet of.. Dit kan me mijn baan kosten he?’

Ik drukte mezelf omhoog op zijn bureau en trok met een vloeiende beweging mijn ondergoed uit. Ik zag hem slikken terwijl hij toekeek hoe ik mijn rok omhoog stroopte en wist dat hij zich nu niet langer meer zou kunnen inhouden.

‘Oh, dus u zegt hier nee tegen meneer Wilson?’

Ik liet de kanten string voor hem op de grond vallen en keek hem met een beteuterd gezicht aan. Met ingehouden adem bekeek hij me en direct kwam hij op zijn doel af. Hij stortte zich bovenop me en drukte me met zijn nog grotendeels aangeklede bovenlichaam op zijn bureau.

‘Oh Rosie, wat doe je me aan.’ hijgde hij in mijn oor.

‘Je… Je bent zo prachtig en jong.. En.. ohh! Ik zou dit niet moeten doen..’

Maar voordat hij wat met zijn twijfel kon doen, sloeg ik mijn benen om hem heen en snoerde ik hem de mond door hem te zoenen.

Maandenlang flirten, uitdagen en plagen hadden tot dit moment geleid. Vanaf het moment dat ik hem voor het eerst voor de klas had zien staan, wist ik dat hij mijn nieuwe project zou worden. Hij was maar iets ouder dan ik, misschien een jaar of tien. Hij had langer blond haar, dat naar achteren gekamd zat met net iets teveel gel en een bril die hij zelfs op dit moment niet afzette. Hij was niet bijzonder knap of leuk, maar dat maakte me ook niet uit. Hij was iets waar ik mijn zinnen op had gezet en ik moest en zou hem krijgen.

Hij had zo goed volgehouden dat hij geen interesse in me had, omdat ik zijn leerling was, maar dat maakte het spelletje alleen maar leuker.  Zijn lichaam had elke keer als ik hem aanraakte verraden waar hij aan dacht. Keer op keer testte ik uit hoe ver ik kon gaan, op welke manieren ik hem uit de tent zou kunnen lokken en bovenal, hoe ik hem om mijn vinger zou kunnen winden zodat hij alles zou doen wat ik wilde.

Het ergste was nog dat ik wist dat hij verliefd op me was, dat terwijl hij getrouwd was en zelfs kinderen had. In tegenstelling tot mij, want ik voelde helemaal niets voor hem. Ik was een verveelde student die op zoek was naar een uitdaging en hij leek een lastige verovering, iets wat in de praktijk nogal mee bleek te vallen.

Vier maanden, twee weken en drie dagen.

Zolang had het geduurd voordat ik hem in mijn zak had en hij het risico durfde te nemen om zijn baan te verliezen, alleen maar voor één keer met mij. Ik voelde hoe hij versnelde en het bijna niet meer volhield.

Ik sloot mijn ogen en wachtte op het moment waarvan ik dacht dat het snel zou komen, toen we ineens werden opgeschrikt door een deur die open zwaaide. ‘Wilson! Waar ben je in godsnaam mee bezig?’

Ik voelde hoe hij meteen van me af sprong en haastig zijn gulp probeerde dicht te ritsen, iets dat moeilijker ging dan normaal, aangezien er iets in de weg zat. In één keer trok hij zijn rits naar boven en kermde van de pijn, toen er een stukje huid tussen kwam.

Ik rolde met mijn ogen en met een verveelde zucht sprong ik van het bureau af, waarna en ik mijn rokje wat naar beneden trok. In de deuropening stond mevrouw Rozendaal, de decaan van de afdeling. Zo te zien was ze in alle staten, haar geel geblondeerde haar stond alle kanten op en haar gezicht was nog roder dan anders.

‘Is dat.. Is dat Rosie Vreugdenhil!!?? schreeuwde ze.

‘Het kon ook moeilijk iemand anders zijn he? Jij bent de enige die voor zulke moeilijkheden kan zorgen hier op school jongedame.’

Ondertussen was hij nog steeds druk bezig zijn zaakje los te krijgen uit zijn rits en ik kon het niet laten om te lachen.

‘Walgelijk, walgelijk, walgelijk.’ schreeuwde ze.

‘Het spijt me mevrouw, ik kon er niets aan doen.. Het gebeurde gewoon. Alsjeblieft ontsla me niet.’ Smeekte hij.

Haar toch al dunne rode lippen trokken samen tot een rechte streep, terwijl ze ons kwaad aan keek. ‘Dat zien we later wel Wilson. Ik weet waar deze dame toe in staat is, maar dat neemt niet weg dat je haar leraar bent en beter zou moeten weten.’

Ik zuchtte en zette mijn handen in mijn zij. ‘Oh dat is mooi? Dus ik krijg hiervan de schuld?’

Ze negeerde mijn vraag en ging onverstoord verder met schreeuwen.

’Jullie twee, fris jezelf op en kom meteen naar mijn kantoor!’ brulde ze, waarna ze op haar twee maten te kleine pumps weg waggelde. Ik rolde met mijn ogen en draaide me om naar mijn leraar.

‘Jammer hoor, het begon net gezellig te worden.’ knipoogde ik naar hem.

Eindelijk was het hem gelukt om het hele geval los te krijgen en in zijn broek te stoppen. Hij keek me verbaasd aan en schudde zijn hoofd: ‘Is dit een grapje voor jou? Dit vergeeft ze me nooit. Ik ben mijn baan kwijt. Ik zal nooit meer lesgeven. Hoe moet dat nou met mijn vrouw en kinderen?’

Ik haalde mijn schouders op: ‘Tja, dat had u zich van te voren moeten bedenken meneer Wilson. Ik geloof niet dat dit soort onderonsjes in mijn vakkenpakket zitten.’

Verward keek hij om zich heen waar hij zijn tas gelaten had en bukte naast het bureau om hem te pakken.

‘Rosie Vreugdenhil, jij zorgt echt alleen maar voor moeilijkheden he?’ zuchtte hij. Ik glimlachte op mijn allerliefst naar hem en pakte mijn string van de grond af. Langzaam liep ik naar hem toe en duwde ik het kanten stukje stof in zijn borstzakje. ‘Nu heb je iets om je aan mij te herinneren.’ zei ik met een zwoele stem, terwijl ik hem diep in zijn ogen keek.

Hij slikte en aan zijn blik te zien had ik mijn doel bereikt. Hij was als een blok voor me gevallen en zou me nooit vergeten. Met een lach op mijn gezicht draaide ik me om, gooide mijn leren jasje over mijn schouder en liep het lokaal uit. Ik voelde die arme man zijn ogen in mijn rug prikken en ik wist dat hij er spijt van had wat hij gedaan had. Maar het kon me niet nog minder schelen.

Ik liep de toiletten in waar ik met wat water mijn grote bos donkere haren temde en een nieuwe laag donkerrode lippenstift op deed. Ik gaf mezelf een luchtkus in de spiegel en met een lach op mijn gezicht liep ik naar het kantoor van de decaan, waar ik haar net mijn ouders hoorde bellen.

Mooi, dit kon nog interessant worden..

Meteen verder lezen? Met code ‘blaadjes’ krijg je deze week nog 20% korting op alledrie de boeken van de herfstreeks! Je koopt de boeken hier!