De dingen die ik jullie niet laat zien.

‘Ik heb het gevoel dat ik jou ken en alles van je weet, terwijl jij geen idee hebt wie ik ben.’ hoorde ik laatst van een volger. Om eerlijk te zijn denk ik daar de laatste tijd steeds meer over na. Als mensen mijn social media en mijn site bezoeken, wat voor beeld hebben ze dan van mij? Denken ze dat ik een leuke moeder ben die haar best doet? Of denken ze dat ik luie donder ben die teert op de zak van haar vent? En dan laten we nog maar even buiten beschouwing wat ze van mijn kinderen moeten denken. Welke dingen ik bewust niet laat zien en of ik online nou heel anders ben dan offline? Dat vertel ik jullie in dit artikel!

Waar ik wel over schrijf.

Ik ben (vind ik) best wel heel erg open over mezelf op mijn site. Zo schreef ik al meerdere keren over mijn bevallingen, over mijn twijfels rond de vierde zwangerschap en over het overlijden van mijn moeder. Ik vind het namelijk niet zo erg als mensen dit soort persoonlijke dingen over mij weten. Ook vertel ik het gewoon eerlijk als het een tijdje niet zo goed gaat.

Naast over mezelf schrijf ik heel erg veel over mijn kinderen en ook best wel persoonlijke dingen. Zo schreef ik al eens over het onderzoekstraject van de jongens, over de moeilijke fases van Lauren en ook over de slechte nachten van de jongste drie.

Ik vind het heel erg belangrijk dat ik gewoon eerlijk kan zijn. Het hoeft van mij niet allemaal leuk en een grote roze wolk te zijn, al probeer ik wel voor het grootste gedeelte een positieve ondertoon door te voeren op mijn site. Niemand zit te wachten op een blogger die alleen maar loopt te zeuren over hoe zwaar ze het heeft natuurlijk. Ik heb zelf al diverse bloggers ontvolgt die alleen maar negatief aan het doen waren en ik neem aan dat mijn volgers daar ook niet op zitten te wachten! Haha!

Waar ik niet over schrijf en wat ik niet laat zien.

Nu zullen jullie wel denken: ‘Nou, klaar! Je schrijft dus gewoon over alles?’ Maar dat is absoluut niet zo! Wat ik jullie laat zien, is een heel klein deel van mijn leven. Een gedeelte waarvan ik heel bewust heb gekozen om het te laten zien. Want hoewel ik wel eens vertelde dat het niet zo heel goed ging, schreef ik niet over wat er dan precies met mij aan de hand was.  Ik schreef niet over de dagen dat ik eigenlijk alleen maar verdrietig was en dat ik me de slechtste moeder ter wereld voelde omdat ik niet blij kon zijn met een nieuwe zwangerschap. Ik schreef niet over de dagen dat ik alleen voor de kinderen uit bed kwam en een lach op mijn gezicht zette, terwijl ik alleen maar in bed wilde blijven liggen.

Ik laat bewust nooit zo heel veel van mijn huis zien. Niet omdat ik niet trots ben op ons huis of het niet mooi vind, maar wel omdat het hier gewoon nooooooit netjes is. Altijd ligt er wel speelgoed of zitten er vieze vlekken op het raam van de kinderen. Nu kan ik de hele dag wel gaan opruimen en schoonmaken zodat ik wel vaker binnen foto’s kan maken. Maar om eerlijk te zijn, ruim ik al de hele dag op en heb ik geen zin om daar nog meer tijd aan te besteden. Aan de andere kant vind ik het ook gewoon niet mooi om rommelige plaatjes te plaatsen en daarom plaats ik niet zo vaak binnen foto’s.

Wat betreft mijn kinderen. Ik krijg heel erg vaak de opmerking dat mensen vinden dat ik teveel over mijn zoons deel. Ik heb natuurlijk vertelt dat ze op het speciaal onderwijs zitten en dat ze allebei een vorm van ASS hebben en veel mensen vinden dat iets persoonlijks waar ik niet over moet praten. Maar, ik ben dus van mening dat dat niet iets is waar ze zich voor hoeven te schamen. Ze zitten daar op school omdat ze vanwege de drukte in een gewone klas op een gewone school niet mee kunnen komen. Het zijn twee jongens met ontzettend veel talent op vele vlakken ( Maxim kan bijvoorbeeld ontzettend mooi en goed tekenen en Floris is heel erg goed in oplossingen verzinnen voor de gekste dingen) en dat ze hierbij wat extra ondersteuning nodig hebben? Tja, dat is gewoon zo. Niet iets om je voor te schamen, want we hebben allemaal dingen die we minder goed kunnen.

Wat ik niet vertel is welke dingen er wel moeilijk zijn aan het hebben van kinderen met ASS. Dingen die we minder snel zullen doen of dingen waar we tegenaan lopen, die wat lastiger gaan. Ik zou hier best over willen schrijven, juist omdat ik wel benieuwd ben of andere moeders dit ook hebben, maar ik kies ervoor om dit niet te doen, juist omdat ze die privacy verdienen.

Daarnaast laat ik natuurlijk ook gewoon een heleboel dingen die lastiger gaan niet zien. Ik vertel eigenlijk alleen over dingen die ze goed kunnen. Wat minder goed gaat gaat niemand wat aan. En daarnaast plaats ik geen beschamende foto’s of dingen waarvan ze later kunnen zeggen dat ze het niet leuk vinden. Geen foto’s op het potje, geen naaktfoto’s, geen huilfoto’s en ook geen boze foto’s. Ik zou dat zelf ook niet leuk vinden.

Dus ja, hoewel er gedacht wordt dan mijn volgers me goed kennen doordat ik veel deel. ligt de waarheid soms een beetje anders. Maar hoe anders? Tja, daarvoor zou je me in het echt moeten kennen!