Everybody is a Genius. But If You Judge a Fish by Its Ability to Climb a Tree, It Will Live Its Whole Life Believing that It is Stupid

Laten we dit artikel beginnen met mijn lievelingsquote. Ik kwam hem ooit tegen toen we in het traject zaten om mijn oudste zoon naar het speciaal onderwijs te krijgen en hij is me altijd bijgebleven. Destijds liepen we tegen een heleboel frustraties aan. Onze zoon werd meerdere keren getest op zijn ‘leerbaarheid’ en dus zijn iq, maar de scores lagen elke keer zo ver uit elkaar, dat ze niet zo goed wisten wat ze met hem aan moesten. Uit de ene test bleek dat hij prima naar het regulier basisonderwijs zou kunnen, uit de andere dat hij niet leerbaar was en waarschijnlijk nooit zou leren lezen of schrijven. Nu heeft er nooit letterlijk iemand tegen me gezegd dat ze dachten dat mijn kind ‘dom’ was, maar ik wist gewoon dat ze dat dachten. Immers, wie wil een kind aannemen dat een heleboel extra zorg nodig heeft? Maar dat een kind moeite heeft met leren, betekent toch niet meteen dat het kind dom is?

Met twee vingers in de neus.

Laten we eerst eens kijken naar mijn school carrière. Ik ben altijd een makkelijke leerling geweest, ondanks dat mijn thuissituatie niet echt geweldig was door de ziekte van mijn moeder, haalde ik een hoge citoscore en was de verwachting dat ik vwo met twee vingers in mijn neus zou kunnen doen. En het ging voor een tijdje best wel goed. Ik was altijd de leerling die bij elke vraag haar hand opstak om het antwoord te geven en altijd eindeloos in discussie ging met leerkrachten, om zoveel mogelijk informatie te krijgen. Maar ja.. Door een gebrek aan ouders die me op mijn huiswerk wezen, een veilige en/of stabiele thuissituatie en een ‘lang leve de lol’ instelling, gingen mijn cijfers al snel achteruit en kwam ik op het VMBO terecht. Hier hoefde ik helemaal niets meer voor mijn cijfers te doen, dus dat haalde ik makkelijk.

Na het VMBO ging ik naar het MBO en deed een studie die eigenlijk ook geen uitdaging was. Tja.. Ik heb een hele stomme instelling hoor. Ik moet echt heel erg uitgedaagd worden, als ik geen uitdaging heb, dan haak ik af en is mijn interesse weg. Dat was wat er gebeurde, ondanks hele goede cijfers, ging ik van school af en ging ik toch maar proberen mijn havo diploma te halen. En daar? Daar voelde ik me voor het eerst dom..

Waar ik me voor het eerst dom voelde.

Zoals ik al vertelde, ben ik heel goed in dingen waar je veel informatie voor moet opzoeken. Ik ben ontzettend goed in geschiedenis en biologie. Dat soort vakken, daar ligt mijn interesse. Maar wiskunde? Nope.. Er zijn mensen die daar heel erg goed in zijn, maar ook mensen waarbij Wiskunde echt iets is dat ze nooit zullen snappen. Maar ik wilde het graag kunnen, dus ik deed ontzettend mijn best. Ik nam bijles, zat uren boven mijn huiswerk en oefende tot ik hoofdpijn had, maar elke keer als ik dacht dat ik de stof snapte, maakte ik een toets en bleek het dat ik het helemaal verkeerd had gedaan. Dus ondanks dat alle andere dingen heel erg goed gingen, voelde ik mezelf dom omdat dit me echt niet lukte.

Daar kwam nog bij dat er op de school waar ik zat allemaal dingen georganiseerd werden voor kinderen die op Havo en hoger zaten, maar voor kinderen daaronder niet. De kinderen van de havo mochten op uitwisseling naar het buitenland en vmbo kon daar wel naar fluiten. Toen ik daar naar vroeg, kreeg ik te horen dat: ‘Die kinderen van VMBO daar toch helemaal niets aan hebben? Daar ligt hun interesse niet.’

Niet ieder kind is hetzelfde.

Ook nu nog merk ik heel erg goed dat je erop wordt afgerekend als je ‘maar’ VMBO hebt gedaan. Als ik aan mensen vertel dat ik dat HBO toegepaste psychologie heb gestudeerd, zijn ze helemaal onder de indruk en stellen ze een heleboel vragen, ondanks dat ik daar niet eens een diploma van heb. Maar als ik mensen vertel dat ik ‘maar’ VMBO heb gedaan.. Dan krijgen ze bijna een soort meelijwekkende blik in hun ogen en beginnen ze snel over iets anders.

Ik was zo’n leerling die heel erg goed kon leren, maar zich door een vak als wiskunde zo ontzettend dom voelde, dat ik het idee had dat ik gewoon te dom was voor school, iets dat in combinatie met de faalangst waar ik nu nog steeds last van heb, een vreselijke combinatie was. Een combinatie die er uiteindelijk voor zorgde dat ik van school af ging. Ik denk echt dat als er toen iemand was geweest die me kon helpen op en manier waarop ik het snapte en had gezegd dat ik niet dom was en niet aan het falen was, domweg omdat ik niet goed was in wiskunde, mijn leven er heel anders uit had gezien.

Hoe sta ik hier nu in?

Ik vind het een beetje moeilijk om toe te geven, maar jaren later heb ik hier nog steeds last van. Ik ga niet graag het gesprek aan met andere mensen, omdat ik bang ben dat ze me ‘dom’ vinden. In plaats van trots te zijn op de dingen die ik bereikt heb ( ondanks dat ik ‘maaar’ vmbo heb gedaan he jongens:P) denk ik altijd aan de dingen die ik niet gedaan heb.

Maar als het om mijn kinderen gaat… Bij hun lukt het me wel om te kijken naar de dingen die ze wel goed kunnen en ze te helpen met de dingen die minder goed gaan. Mijn oudste zoon is bijvoorbeeld heeeeel goed in spelling en rekenen, maar zijn tempo ligt wat te laag, waardoor ik nu veel met hem oefen. Mijn jongste zoon is een beetje net zoals ik. Hij is dol op allerlei feitjes, kan je precies vertellen hoe je dingen moet bouwen en je hoeft hem maar 1 keer iets uit te leggen en hij doet het ( en vaak nog beter dan de bedoeling was) . Maar rekenen vindt hij heel erg lastig. Maakt dat hem dom? NEE, absoluut niet! Hij is gewoon slim, maar dan op een andere manier.

Niet iedereen kan in een boom klimmen.

We eindigen dit artikel met de quote waarmee ik hem begon.

Iedereen is een genie, maar als je een goudvis beoordeeld op zijn vermogen een boom te beklimmen, zal hij zijn hele leven geloven dat hij dom is.

Ik ben Tamara. Ik kan heel erg goed schrijven, heb een eindeloze fantasie, is een wandelende nutteloze feitjes encyclopedie en wil andere mensen altijd dolgraag helpen. Ik ben een goede moeder, hou van reizen en avontuur en trek alles uit de kast om het anderen naar hun zin te maken. Ik kan niet zingen, maar doe het wel graag. Kan heeeel goed tekenen, maar doet dat veel te weinig. Ohja, en ik ben heeeeeel goed in in bomen klimmen!

Ik ben erg slecht in Wiskunde en de logica wanneer iets nou met een d of een t moet, die krijg je er bij mij niet (meer) in. Ik heb slechts VMBO gedaan, maar doe wel als werk waar ik het meeste van hou en dat is schrijven. Ben ik dom omdat ik de stelling van pythagoras niet uit mijn hoofd ken? Of omdat ik eigenlijk altijd een rekenmachine gebruik bij sommetjes? Of misschien omdat ik voor de titel van deze blog moest googlen of betekent nou met een d of met een t is? Nee toch?

Iedereen is een genie, als je maar kijkt naar iedereens persoonlijke kwaliteiten. Want iedereen is wel ergens heel erg goed in en niemand zou zich dom hoeven te voelen. Want tja.. Een vis zou nou eenmaal nooit in een boom klimmen, maar apen kunnen niet onder water ademen. Ieder zijn talent..