Sinterklaas ging voorbij en ineens was Ava’s eerste verjaardag in aantocht. Onze dochter was geboren op tweede kerstdag en omdat eerste kerstdag vorig jaar zo heftig was, besloten we het rustig aan te doen. De kerstboom stond al een tijdje en op eerste kerstdag hing ik het hele huis ook vol met roze slingers. Toen Ava thuis kwam hadden we geen slingers opgehangen omdat het allemaal een beetje gek verliep, dus ik wilde dat nu goed maken met extra slingers en extra ballonnen.
‘Weet je zeker dat je genoeg ballonnen hebt?’ grinnikte Noah toen hij me op een trappetje zag staan.
‘Ik weet het niet, wat vind jij?’
Ik stapte voorzichtig van het trappetje af en keek hem aan.
‘Ik denk dat ze nog maar één wordt en ze zich haar eerste verjaardag niet eens zal herinneren.’
‘Doe niet zo flauw.’ zuchtte ik. ‘Ik wil het gewoon perfect hebben, om het goed te maken dat ik…’
‘Jij hoeft niets goed te maken Rosie, je bent een geweldige moeder en je doet alles voor haar. Als er iemand is die niets goed hoeft te maken ben jij het wel.’
‘Maar ik..’
‘Nee.. Ik wil er niets meer over horen.. Je doet het zo goed.. Het maakt niet uit dat je die eerste maanden een beetje moest wennen. Je doet het nu toch geweldig?’
Ik zuchtte en knikte zachtjes. Misschien had hij ook wel gelijk en was het een beetje overdreven allemaal. Maar ik wilde het gewoon zo graag goed doen.
Niet veel later zaten we met zijn drietjes aan tafel. Ava was aan het smullen van één van de laatste maaltijden die Logan voor haar had gemaakt en ik had uren in de keuken gestaan om iets lekkers voor ons te maken. Maar mijn gedachten dwaalden steeds af naar wat er een jaar geleden was gebeurd.
Na het eten bracht ik Ava naar bed, maar ze was een klein beetje onrustig en kon niet echt in slaap vallen. Het was zo’n gek idee dat vorig jaar om dit tijdstip de bevalling net begonnen was en ons leven op het punt stond om voorgoed te veranderen.
Ik pakte haar kleine handje vast en keek naar haar terwijl ze haar oogjes dicht liet vallen en mijn hand los liet. Op het moment dat haar vingertjes de mijne loslieten, liep er een traan over mijn wang. Zachtjes ging ik staan en keek naar het perfecte kleine meisje dat hier in haar bedje lag. Zij was alles wat ik ooit gewild had en waarvan ik niet had verwacht dat ik haar zo hard nodig had. Zij had er afgelopen jaar voor gezorgd dat ik mezelf iets beter leerde kennen en werd geconfronteerd met het feit dat ik niet altijd alles goed on doen. Ik hield zo ontzettend veel van haar, meer dan ik van wie dan ook ter wereld hield en dat dat kleine propje daar in bed morgen één jaar zou worden, vond ik echt heel erg moeilijk.
Ik snikte zachtjes tot ik een arm om mijn middel voelde en mijn hoofd tegen zijn borst aanlegde.
‘Ze is perfect he?’
‘Alles wat ik ooit had durven hopen.’
We keken naar ons meisje en werden overspoeld door de meest pure liefde die een mens kan voelen.
Ik keek naar Noah ineens voelde ik iets.. Het was een soort kriebel, waarvan ik niet had gedacht dat ik hem ooit nog zou terugkrijgen. Het was een gevoel dat door mijn hele lichaam heen trok en ervoor zorgde dat mijn lippen begonnen te tintelen.
Ik keek hem aan en zag aan hem dat hij die blik herkende.. Zonder te twijfelen pakte hij mijn hand en nam me mee naar onze slaapkamer waar we elkaars kleren zo snel mogelijk uittrokken. In ons ondergoed zoenden we elkaar, totdat er iets door mijn hoofd schoot.
Ineens schoten er flarden van herinneringen aan de bevalling door mijn hoofd en beschaamd rende ik naar het badkamermeubel, waar ik mijn warme handen op koude marmer liet rusten om iets af te koelen. Hij liep naar me toe en legde voorzichtig een hand om mijn middel.
‘Rosie.. Wat is er?’
‘Ik kan het niet.. Ik kan dit niet doen..’
‘Wat wil je nu op dit moment doen?’ vroeg hij met een schorre stem in mijn nek.
‘Ik ehh.. Moet nog een paar ballonnen opblazen.’ zei ik zachtjes.
‘Oké, wat nog meer?’
‘De tafel afruimen?’
Hij zuchtte en en in de spiegel zag ik dat hij met zijn ogen rolde.
‘Rosie.. Wat is hetgeen wat je op dit moment het allerliefste wil doen.’
‘Ik wil jou.. Maar ik ben bang dat het pijn zal doen..’
Hij kwam dichterbij staan, zodat ik zijn harde lichaam tegen het mijne voelde drukken.
‘Hoeft niet, we hebben alle tijd.. Maar ik wil het alleen als jij het ook wil.’
Hij legde mijn lange haren over één schouder en liet zachtjes zijn lippen over de huid van mijn hals dwalen. Ik wilde dit, ik wilde dit zo ontzettend graag en ik wilde niet meer bang zijn. Ik mistte dit gevoel zo ontzettend. Meer dan een jaar was er voorbij gegaan sinds de laatste keer dat we seks hadden gehad en ik verlangde verschrikkelijk naar hem…
Hij liet zijn vingers tussen de mijne doorglijden en pakte mijn handen vast, terwijl hij nogmaals mijn nek zoende.
‘Noah?’
‘Ja?’
‘Mag ik me al omdraaien?’
Ik hoorde hem grinniken en voordat ik het wist had hij me omgedraaid en op het badkamermeubel gezet, precies tussen de twee wasbakken in. Ik legde mijn armen om zijn gezicht en zoende hem.. Hij wurmde zich tussen mijn benen en liet zijn lippen over mijn kaaklijn, via mijn hals naar beneden dwalen. Met één hand haakte hij mijn beha los en trok hij me tegen zich aan.
Ik legde mijn armen weer om zijn schouders en moeiteloos tilde hij me op en nam hij me mee naar het bed, waar hij me achterover liet vallen. Ineens waren daar die twijfels weer.. En die intense angst voor de pijn..
‘Noah?’
‘Wil je dat ik stop?’
Ik schudde mijn hoofd en trok hem naar me toe, tot hij bovenop me lag.
‘Wat wil je dat ik doe?’
‘Ik wil dat je me kust.’
‘Waar? Hier?’ zei hij terwijl hij een kus op mijn voorhoofd drukte.’
‘Nee, lager.’
Waar dan? Hier?’ Hij kuste mijn kin en keek me aan met een ondeugende grijns op zijn gezicht.
‘Misschien nog wat lager?’
Hij kuste mijn hals en keek me lachend aan, waarna ik hij gezicht richting mijn buik duwde en lager zei.
Grinnikend deed hij wat ik zei.
‘Is het zo goed?’
‘God.. Stop met praten!’
Ik greep de dekens vast met mijn handen en gooide mijn hoofd naar achteren terwijl ik naar adem hapte.
Ik hoorde iets ritselen, een rubberachtig geluid en daarna voelde ik hem weer bovenop me.
Hij keek diep in mijn ogen en kuste me, waarna ik hem heel voorzichtig voelde. Ik kantelde mijn heupen een klein beetje en ademde diep in.
Het was gevoelig, maar de pijn viel heel erg mee. Toen het me eindelijk lukte om me over de angsten heen te zetten, voelde ik pas hoe erg ik dit gemist had. Ik mistte het om me op deze manier verbonden met hem te voelen en op deze manier samen te zijn. Toen hij even later naast me kwam liggen en zijn armen om me heen sloeg, voelde het alsof we dichterbij elkaar waren dan ooit.
Hij begroef zijn gezicht in mijn nek en fluisterde slaperig mijn naam.
‘Rosie?’
‘Ja?’
‘Ik hou echt ontzettend veel van je.’
‘Ik ook van jou Noah..’
‘Zullen we binnenkort voor een tweede gaan?’
Ik draaide me met een ruk om en keek in zijn lachende gezicht.
‘Je bent gestoord jij. Ik ga nooit meer door al die ellende heen.’
Grinnikend sloeg hij zijn armen om me heen en trok me tegen zich aan.
‘Oké, maar kunnen we wel doen alsof? En heel veel oefenen?’
‘Dat altijd.’
Noah lachte en trok de dekens over ons heen.. Het was duidelijk dat we nog lang niet gingen slapen.
