‘Auw mijn hoofd.’ mompelde ik terwijl ik de volgende ochtend met een bonkend hoofd wakker werd. Ik lag op de bank in de woonkamer met Lou tegenover me en Noah op een stapel dekens op de grond. Darius zag dat ik wakker was en gebaarde naar de box, waar Ava in lag te slapen.
‘Koffie?’ gebaarde hij, waarna ik opstond en naar de keuken liep.
‘Wat een nacht he?’ zei hij terwijl hij een paar knopjes indrukte.
‘Hoe kan het nou dat iedereen weet hoe dat ding werkt behalve ik?’
‘Het is niet zo moeilijk hoor! Kijk, water knopje, dan het knopje welke koffie je wil en dan een knopje met welke sterkte. Start en klaar!’
‘Serieus? Dat is het?’
Darius grinnikte: ‘Ja, dat is het.’
Ik rolde met mijn ogen en pakte de mok van hem aan, waarmee ik aan het kookeiland ging zitten.
Hij zette een glas water en twee pijnstillers voor me neer en ging verder met koffie voor zichzelf maken.
‘Hoezo heb jij geen kater? Jij had toch evenveel gedronken als Noah?’
‘Ja, maar ik ben wel wat gewend in IJsland. Ik heb je daar wel eens wat gegeven toch?’
Ik gooide de pijnstillers en het water achterover en knikte.
‘Noah drinkt gewoon nooit. Zelfs als we op zakenreis zijn en met klanten uit eten gaan drinkt hij amper omdat hij zijn hoofd erbij wil houden. Gisteren liet hij zich voor het eerst echt gaan en ik denk dat het wel goed voor hem is na wat er de afgelopen maanden met jullie is gebeurd.’
Ik knikte en nam een slokje van de hete koffie die in mijn keel brandde.
‘Hij zal het nog wel veel moeilijker gaan krijgen.
‘Waarom?’
‘Logan is weg..’
‘Oh, dat dacht ik al, ik zag hem vannacht zijn spullen inpakken toen ik bij de kinderen ging kijken. Waar gaat hij naartoe?’
‘Hij gaat zijn ex-vrouw zoeken… en zijn zoon.’
‘Anna was zijn vrouw toch? Die ga je niet vinden hoor. We hebben haar geprobeerd te zoeken omdat we nog wat handtekeningen nodig hadden oude contracten op te zeggen. Ze is naar het buitenland vertrokken en heeft iemand anders aangesteld om de vestigingen in Nederland te runnen. Ze is net als Nico van der Boom verdwenen en niemand heeft een idee waar ze naartoe zijn.’
‘Ik hoop dat hij zijn zoon vindt..’ zei ik zachtjes.
‘Hoop je dat echt?’
‘Hoezo niet?’
‘Nou ehh, ik zag hoe hij gister naar je keek en Noah heeft me het één en ander verteld.. Is er niets meer tussen jullie?’
Ik voelde dat mijn wangen rood werden en schudde snel mijn hoofd.
‘Nee, ooit wel, maar nu niet meer.’
‘Als jij het zegt..’
‘Darius.. Niet doen.. Als er ooit iets geweest is, is het nu weg. Het doet al genoeg pijn oké? Ik wil het er niet over hebben.’
Hij knikte en schonk mijn koffie nogmaals vol, terwijl hij in de kamer keek naar mijn slapende man en zijn slapende vrouw.
‘Hij houdt heel erg veel van je Rosie.. Ooit haatte ik hem omdat jij van hem hield terwijl ik.. Nouja.. je weet het vast nog wel.. Maar als ik zie hoe hij kijkt als je hij je aan de telefoon heeft of als je hem een berichtje gestuurd hebt.. Je zet een heleboel op het spel Rosie.. Maar…’
‘Ik zet helemaal niets op het spel. Hij is vertrokken en komt niet meer terug.. Wat snap je daar niet aan? Het maakt niet uit of ik wat voel of gevoeld heb, want er gaat nooit iets gebeuren.. Bovendien hou ik heel erg veel van Noah en…’
‘Ik zei maar…. ‘ onderbrak hij me. ‘Ik wilde zeggen dat ik je wel snap. De Rosie die ik in IJsland leerde kennen was avontuurlijk, ze zocht uitdagingen en was nergens bang voor. Ze sprong zelfs in een bassin vol met orka’s om ze te redden! Je kunt veel over Noah zeggen, hij is goed, werkt ontzettend hard, is ambitieus, heeft humor, is een ontzettend goede vader en wil het altijd iedereen naar de zin maken, maar echt avontuurlijk is hij niet.. En ik denk dat je bij zijn broer die spanning en het avontuur vindt waar jij altijd naar op zoek bent.’
Ik keek Darius verbaasd aan. In een paar woorden had hij verteld wat ik al die jaren niet onder woorden had kunnen brengen. Ik hield van Noah omdat hij altijd voor me zorgde, een ontzettend goede man was en onvoorwaardelijk van me hield. Maar ik hield ook van Logan, omdat hij het durfde te zeggen als ik een kreng was en het met hem nooit saai zou zijn. Maar het maakte niet uit.. Het maakte geen verschil.. Logan was weg en zelfs als hij zou blijven, had ik nooit voor hem gekozen nu er zoveel op het spel stond.
‘Ben ik een slecht mens?’ vroeg ik zachtjes.
‘Waarom?’
‘Omdat ik van beide houd?’
Darius grinnikte en schudde zijn hoofd.
‘Nee, het laat alleen maar zien wat voor een enorm groot hart jij hebt. Je bent in staat om van twee mensen heel erg veel te houden. Sommige mensen vinden nooit de liefde van hun leven, jij vond hem twee keer. Alleen je hebt een keuze gemaakt en ik denk niet dat je daar op terug kunt komen..’
Ik knikte en keek nog eens naar Noah, die rustig lag te slapen en zuchtte.
‘Nee, je hebt gelijk.. Ik hou van mijn leven zo.. en het mag dan wel niet zo spannend zijn, het geeft me wel die stabiliteit die ik nodig heb.. Bovendien is er afgelopen jaar zoveel gebeurd dat een beetje rust ook wel fijn is.
Ik gaf hem een knuffel, waarbij hij zijn kin op mijn hoofd liet rusten en ik bedankte hem. Het was fijn om eens goed met iemand te kunnen praten hierover, zonder dat ik meteen veroordeeld werd.
‘Graag gedaan Rosie.. Als je ooit twijfels hebt, dan kom je maar praten, ik ben niet alleen heel erg knap, maar ook een goede luisteraar. Vraag maar aan Lou.’
Hij knipoogde naar me en ik moest heel hard lachen. In de box werd de baby wakker en ik keek even bij Ava, die nog heerlijk rustig lag te slapen.
Darius pakte Lotta uit de box om haar een flesje te geven en ik liep naar boven om te gaan douchen, iets dat ik wel heel erg hard nodig had na vannacht. Ik gooide mijn kleren op de grond en liep naar mijn toilettafel om mijn oorbellen uit te doen, toen ik ineens een roze doosje zag staan met een wit strikje erom. Ik pakte het op en maakte het voorzichtig open. Bovenop lag een klein briefje, met wat geschreven woorden erop.
Rosie,
Je kerstcadeautje van vorig jaar, plus ook eentje voor jou. Zo zijn jullie voor altijd verbonden. Net als wij dat zijn..
Liefs Logan.
Ik legde het kaartje achter mijn sierraden kistje en haalde twee armbandjes uit het doosje. Beide identiek, rosé goud met een met diamanten ingelegd roosje eraan. De ene was gemaakt van een ketting die Logan me ooit had gegeven toen we in Parijs waren en op het punt stonden dezelfde domme fout te maken als gisteren. Voor kerstmis, had hij er een armbandje voor Ava van laten maken, maar de bevalling begon en in alle haast waren we hem vergeten mee te nemen. Nu lag er een tweede armbandje bij, even perfect als de eerste. Voorzichtig liet ik mijn vingers over de glinsterende steentjes gaan en zuchtte. Niet omdat ik het niet mooi vond, maar het was overduidelijk een afscheidscadeau en het bevestigde mijn vermoeden dat hij niet meer terug zou komen.
