De weken verstreken en steeds meer raakte ik gewend aan Logan zijn aanwezigheid in huis. Er hadden zich nog niet meer ongemakkelijke situaties voorgedaan en inmiddels waren we zo aan elkaar gewend dat ik zelfs gewoon in mijn ondergoed door het huis heen liep en hij hetzelfde deed. Gelukkig ging het steeds beter met hem. Hij hield genoeg rust, maar was ook druk aan het revalideren en mocht zelfs heel lichtjes beginnen met sporten. Hij deed dingen die ze nooit verwacht hadden en na een paar weken kon hij zelfs al kleine stukjes hardlopen, wat hem overduidelijk veel goed deed.
Omdat ik ook eindelijk van mijn zwangerschapskilo’s af wilde, besloten we om de dag samen te gaan hardlopen als Ava bij Flore of mijn moeder was. In het verleden had ik hem nooit bij kunnen houden, maar nu waren we even goed.. Of even slecht, het was maar hoe je het bekeek. Tijdens onze uurtjes buiten, besefte ik me heel erg goed dat ik hem gemist had. Wat er ook gebeurd was en hoe boos ik ook op hem was geweest, hij was gewoon een hele goede vriend van me en ik wilde hem nooit meer kwijt.
‘Kom op opa! Nog even deze duin omhoog!’ riep ik naar hem.
‘Hoe kan iemand op zulke korte beentjes nou zo snel zijn?’ zuchtte hij.
‘Drie redenen, ik ben jonger, mijn hart doet het prima en ik wil heel graag van die dikke billen af!’
‘Er is niets mis met je billen, ik kijk er al de hele tijd naar en vind ze perfect.’
‘Nou kijk maar of je die billen kunt inhalen met dat oude lijf van je!’ lachte ik terwijl ik een sprintje maakte.
De eerste paar keren dat Logan opmerkingen maakte over mijn lichaam, had ik het heel ongemakkelijk gevonden, maar inmiddels was ik er aan gewend en vond ik het alleen maar grappig om hem eindeloos te klieren.
Ik rende zo hard als ik kon, totdat ik een bankje tegenkwam en erop ging zitten om een beetje uit te hijgen.
‘Kom op Lo’ moedigde ik hem aan, terwijl hij de laatste meters rende en naast me neerplofte.
Ik wilde net een slokje water uit mijn bidon nemen, toen hij hem van me afpakte en er een grote slok uit nam.
‘He! Die is van mij!’ grinnikte ik terwijl ik hem af probeerde te pakken.
‘Pak hem maar! Als je erbij kunt!’
Hij ging staan en hield hem in de lucht, terwijl ik tevergeefs een sprongetje maakte en hem probeerde af te pakken. Hij sprong een stukje naar achteren, waardoor ik mijn evenwicht verloor en bijna op de grond viel. Hij ving me op bij mijn middel en zette me weer op mijn voeten neer.
Ineens gebeurde er iets heel raars. Ik keek hem aan om hem te bedanken, toen ik ineens een siddering door mijn lijf voelde gaan. Het was alsof de jaren tussen ons wegvielen en ik hem voor het eerst zag. Alsof ik voor het eerst die donkergroene vlekjes in zijn ogen zag en dat zorgde ervoor dat ik mijn hele lichaam voelde tintelen. Van mijn vingertoppen tot mijn lippen, waar ik nietsvermoedend op beet.
Hij voelde hetzelfde, ik zag het in zijn ogen, die zich diep in de mijne boorden. Voorzichtig legde hij zijn hand om mijn gezicht, terwijl de andere op mijn rug lag en door de stof van mijn hardloopkleding leek te branden.
Hij bracht zijn hoofd een klein beetje naar beneden en liet zijn voorhoofd tegen het mijne rusten.
‘Fuck, Rosie.. Heb je enig idee hoe moeilijk dit is?’
‘Wat denk je van mij Lo?’ fluisterde ik.
Ik zag hoe hij zijn lippen een klein beetje van elkaar liet gaan en het kostte me alle wil in mijn lichaam om niet weer de fout in te aan, als ik hier nu aan zou beginnen, dan zou ik nooit meer kunnen stoppen.
‘Dat meen je niet Rosie.. Jij hebt N…’
‘Stop Logan.. Je weet hoe moeilijk dit voor me is.. Je hebt geen idee hoe graag ik dit wil.. Hoe graag ik…. Jou wil..’
Hij slikte en kneep zijn ogen dicht, waarna hij zachtjes vloekte en me los liet.
‘Ik kan het niet Roos.. niet nog een keer. Ik sleep je weer mee in al die ellende en ik wil datgene wat jij met Noah hebt niet verpesten. Niet weer..’
Ik zuchtte en draaide me om, omdat ik niet wilde dat hij die traan zag die over mijn wang rolde.
‘Rosie.. Ik…. Het spijt me..’
‘Mij ook..’ zei ik zachtjes.
Hij liep om me heen en ging voor me staan.
‘He, niet huilen.. Wat is er nou?’
Ik veegde de tranen weg en zuchtte.
‘Heb je enig idee hoe moeilijk het is om steeds afgewezen te worden door jou? Je stuurt me zoveel gemengde signalen en dat doe je al jaren. Je zegt dat je van me houdt en wijst me af. We hebben seks en je zegt dat je niet verder met me wilt en je verklaard me de liefde, maar je twijfelt wel als iemand een pistool op me richt en laat maanden niets van je horen. Wat wil je nou Logan? Want mijn hart kan dit niet aan…’
‘Ik wil jou Rosie..’
‘Dat is niet zo.. Waarom wijs je me dan steeds af?’
‘Dat kan ik niet zeggen.’
‘Waarom niet? Wees nou voor één keertje eerlijk alsjeblieft.. Ik kan het best hebben als je zegt waarom je me niet wil…’
Hij rolde met zijn ogen en liep naar een hoge brede boom aan de rand van de duinen.
Boos liep ik naar hem toe en ging voor me staan, met mijn armen over elkaar.
‘Weet je wat Logan? Je bekijkt het maar. Ik weet niet meer wat ik met je moet. We kennen elkaar ruim vijf jaar en in die vijf jaar zijn we continue om elkaar aan het heen draaien geweest. Je wijst me keer op keer af en ik kan er niet meer tegen. Als jij niet eerlijk kan zijn over waarom je me niet in je leven wil hebben, dan kan ik geen vrienden meer met je zijn.’
‘Oké, best.. Dus je wil dat ik ga?’
‘Nee, ik wil niet dat je gaat. Ik wil dat je eerlijk zegt waarom je tegen iedereen zegt dat je van me houdt, maar elke keer als ik een stapje in jouw richting doe meteen terugkrabbelt.’
‘Rosie.. Doe dit niet..’
‘Waarom niet? Waar ben je zo bang voor?’
‘Ik ben niet bang Rosie. Stop hiermee.’
Ineens werd ik boos en haalde naar hem uit. Ik weet niet waar het vandaan kwam, maar zijn reactie verbaasde me, zonder moeite greep hij mijn vuist uit de lucht en drukte hem regen de boom aan.
‘Laat me los Logan.’ zei ik boos, terwijl ik mijn handere hand optilde om boos te duwen, maar razendsnel pakte hij die hand ook beet en drukte hem samen met de andere, boos tegen de harde schors van de boom aan.
Ik trok boos een wenkbrauw op, tot zijn ogen in de zijne keken en ik iets in zijn ogen zag dat ik nog nooit eerder bij hem had gezien. Zoveel vuur en passie.. Nog nooit had er iemand zo naar me gekeken en het zorgde ervoor dat ik zoveel naar hem verlangde, dat het bijna pijn deed.
‘Dit.. Dit is waar ik bang voor ben. Je maakt me helemaal gek Rosie.. Je laat me dingen voelen die ik niet wil voelen en dingen doen die ik niet wil doen. Wij tweeën samen, dat is gewoon gevaarlijk. We zouden alleen maar knallende ruzie met elkaar hebben en het vervolgens goed maken met urenlange seks, om vervolgens weer met elkaar te vechten.’
Hij hield met zijn hand nog steeds mijn armen vast boven mijn hoofd en keek me nog steeds aan met die intense blik.. Alsof hij wachtte op een antwoord.
Ik probeerde mijn armen los te wurmen, maar dat lukte niet.
‘Wie ben jij om te bepalen hoe het tussen ons zou zijn Logan? Je kent me helemaal niet.’
‘Ik ken je beter dan wie dan ook, ik durf zelfs te beweren dat ik je beter ken dan Noah.’
‘Kennelijk niet, want na al die tijd geloof je nog steeds niet dat jij degene was die ik zo graag wilde… Heb je enig idee hoe erg je mijn hart gebroken hebt toen je me twee keer af wees? En toch blijf je dit soort onzin beweren? Rosie.. Ik hou van je.. Bla bla bla. Wat een onzin Logan.’
Hij rolde met zijn ogen en ik deed nog een poging om mezelf los te wurmen, maar het lukte niet, dus ik schopte met mijn voet naar hem, die hij moeiteloos ontweek.
‘Dit, dit is precies waarom je me gek maakt Rosie. Andere vrouwen zien alleen maar de Logan uit de tijdschriften en van de foto’s, ze behandelen me alsof ik één of andere trofee ben. Jij bent niet bang voor me, jij slaat me nachts half knockout en zegt het gewoon als ik me als een eikel gedraag.’
‘Op dit moment ben je ook een eikel.’ snauwde ik.
‘En dat vind je leuk?’
‘Nee, ik haat je nu.’
Hij lachte en kwam tegen me aan staan, terwijl hij zijn vrije hand langs mijn kaak liet gaan en mijn gezicht optilde.
‘Ik geloof er niets van. Je stem trilt en als ik je aanraak krijg je kippenvel. Jij wil mij net zo graag als ik jou.’
Ik wilde met een bijdehante opmerking komen, maar het lukte niet.. Er kwam geen woord uit mijn keel, dus ik knikte.
‘Als we dit doen, blijft het bij één keer. We doen dit één keer en dan ga ik weg. Één keer en dan nooit meer. Begrepen?’
De blik in mijn ogen zei genoeg, want voordat ik antwoord kon geven, liet hij mijn handen los en drukte hij me omhoog tegen de boom. Ik legde mijn handen rond zijn gezicht en hoewel mijn hoofd keihard nee schreeuwde, drukte ik mijn lippen op de zijne en zoende ik hem.. Alsof ik wist dat ik hem na vandaag nooit meer zou zien.
1 comment
Spannend hoor!!!! Is het al woensdag??