‘Logan? Je bent wakker… Hoe voel je je?’
‘Hij kneep zijn ogen even dicht alsof hij pijn had en ik liep meteen naar de deur om een verpleegkundige te roepen. Toen ik terug liep, had hij nog steeds zijn ogen open en zei hij weer zachtjes mijn naam.
‘Rosie?’
‘Rustig maar. Ik ben bij je.’
Ik pakte zijn hand vast en dacht een kleine glimlach te zien, voordat hij zijn ogen weer sloot.
‘Was meneer Marcus wakker?’ zei de verpleegkundige die de kamer binnen kwam.
‘Ja, alleen hij valt net weer weg.’
‘Oké, ik ga hem even nakijken. Moment..’
Ze zei dat ik de kamer uit moest en op de hal pakte ik meteen mijn telefoon om Noah te bellen.
‘Rosie, wat is er? Ik zit in een meeting.’
‘Logan is wakker.’
‘Dat meen je niet? Geweldig!’
Ik hoorde dat zijn stem een beetje trilde en lachte opgelucht.
‘Ik moet dit even afmaken, maar als ik straks tijd heb dan kom ik oké?’
Ik zei hem gedag en wilde mijn moeder bellen, maar die kwam net met de autostoel met Ava erin aangelopen.
‘Wat doe je hier nou? Ik heb dienst, je zou haar toch beneden ophalen?’
‘Hij is wakker mam!’ zei ik enthousiast terwijl ik Ava van haar aanpakte.
‘Echt?? Wat fijn! Misschien heeft die keiharde muziek uit Flores headset geholpen.’
‘Haha, wie weet!’ grinnikte ik. Ik kon haar tenslotte moeilijk vertellen dat ik hem een halve liefdesverklaring had gedaan.
Ik pakte Ava uit haar stoeltje en ging op één van de stoeltjes in de gang zitten om haar te voeden. Ze keek me aan terwijl ze aan het drinken was en stiekem moest ik een beetje lachen om haar geslurp en haar handje waarmee ze me stevig vasthield. Ik had al die maanden geleden echt niet verwacht dat ik dit zo leuk zou vinden.
Uiteindelijk duurde het bijna een uur voordat de verpleegkundige de hal weer in liep en vertederd even naar Ava keek, die ik op mijn arm had liggen.
‘Hij is inderdaad wakker. Nog wel een beetje suf, maar voor zover ik kan zien gaat het redelijk goed met hem.’
‘Mag ik bij hem kijken?’ vroeg ik.
‘Tuurlijk, ik denk dat hij ook wel blij is om zijn dochter te zien.’
Ik keek haar verbaasd aan, tot ik snapte dat ze Ava bedoelde.
‘Oh, Ava is zijn nichtje. Ik ben getrouwd met zijn broer.’
‘Echt waar? Oh, ik dacht dat u zijn vrouw was. Maar schoonzus is ook prima.’
Ik legde Ava in de stoel en liep de kamer weer in, waar Logan zijn ogen weer open had.
‘Hé.’ zei ik zachtjes.
‘Hé Rosie..’
Ik zette Ava neer en gaf haar een speeltje, waarna ik naar hem toe liep en mijn armen om hem heen sloeg. De tranen begonnen over mijn wangen te stromen en voorzichtig wreef hij me over mijn rug.
‘Als je elke keer zo reageert als ik wakker word, dan zorg ik dat ik nog vaker een hartstilstand krijg hoor.’
Meteen liet ik hem los en keek hem boos aan.
‘Als je dat waagt dan trek ik hoogstpersoonlijk de stekker eruit als je weer in coma belandt.’
Hij lachte voorzichtig een beetje, terwijl de tranen over mijn wangen bleven stromen.
‘Waarom huil je nou Rosie?’ zei hij zachtjes.
‘Ik was zo bang dat ik je kwijt was.. Ik dacht dat je nooit meer wakker zou worden.’
‘Mij krijg je niet zo snel dood hoor..’ lachte hij.
‘Logan!! Ik word boos hoor.’
Ava begon een beetje te jammeren, dus ik pakte haar uit haar autostoel en ging op de stoel naast het bed zitten.
‘Dus dit is mijn nichtje.’ zei hij zachtjes.
‘Ja.. Dit is Ava Marcus.’
‘Ah, je hebt de dubbele achternaam er niet doorheen gekregen?’
‘Nee maar goed ook, ik vind hem zelf ook te lang.’
Logan gniffelde en stak voorzichtig zijn hand uit naar haar kleine handje. Met grote oogjes keek ze hem aan, terwijl hij zijn wijsvinger over haar kleine vingertjes liet gaan.
‘Ze is prachtig Rosie.. Ze lijkt ontzettend veel op jou.’
‘Ja he? Behalve haar ogen, die heeft ze van Noah.’
Ik hield haar een beetje overeind zodat hij haar goed kon zien inzag hoe ze naar zijn vingers greep.
Hij legde zijn hand weer in bed en sloot heel even zijn ogen.
‘Ik ben moe… Ik ga nog heel even slapen.. Bedankt dat je geweest bent..’
Ik gaf een vlugge kus op zijn wang en zette Ava weer in haar stoeltje, waarna ik de kamer uit wilde lopen.
‘Rosie?’ hoorde ik achter me.
‘Ja Logan?’
‘Het antwoord op je vraag is ja.’
Ik zette Ava op de grond en keek hem verbaasd aan.
‘Het antwoord op welke vraag?’
Hij kwam een klein beetje overeind en keek me met een serieuze blik aan.
‘Je vroeg of er iets anders zou zijn als we terug konden gaan naar die ene avond in Scepter dat ik je voor het eerst zoende. Het antwoord is, ja.’
‘Wat bedoel je?’
Hij rolde met zijn ogen en keek me doordringend aan.
‘Als ik toen had geweten wat ik nu weet, dan had ik je die avond gezoend en nooit meer laten gaan.
Ik zuchtte en kon niet voorkomen dat er een kleine glimlach op mijn gezicht kwam,
‘Tot morgen Logan..’ zei ik zachtjes.
‘Tot morgen mevrouw Marcus.’
Ik hoorde hem grinniken en hoofdschuddend liep ik de gang uit naar de uitgang. Hoewel ik heel erg blij dat dat hij wakker was, had ik voor vandaag mijn portie Logan wel weer gehad en wilde ik gewoon heel erg graag naar huis.
