Dansen in het donker | hoofdstuk 16

by Tamara

En of het nodig was! De laatste keer dat ik naar de kapper was geweest was voor de bruiloft en dat was ehh.. best wel lang geleden. De kapster deed een poging om door de dikke bos heen te komen, maar dat lukte niet echt, dus besloot ze het eerst maar te wassen en er een masker in te smeren. Terwijl mijn moeder met Ava rondjes liep door de zaak en haar aan iedereen liet zien, werden mijn nagels gedaan, mijn wenkbrauwen gewaxt en mijn haren flink geknipt. Toen ik naar mezelf keek in de spiegel, was het alsof ik een jaar terug in de tijd keek. Eindelijk leek ik weer een beetje op mezelf.

Daarna was het tijd om te shoppen. Terwijl Ava heerlijk lag te slapen, pasten we beide een heleboel outfits. Natuurlijk had ik wel de hoop dat ik ooit mijn maat van voor de zwangerschap terug zou krijgen, maar van sporten zou het voorlopig nog even niet komen en stiekem vond ik het niet zo erg dat ik nu eindelijk, voor het eerst in mijn leven, een beetje vrouwelijke vormen had. Al betekende het wel dat ik niets meer paste van mijn oude kleding en al zeker niets van mijn werkkleding. Na ruim drie maanden was ik het zat om steeds in positiekleding te lopen, dus ik besloot mezelf eens flink te laten gaan en kocht een heleboel mooie dingen. Na het passen van al die outfits wilde ik mijn positiebroek en shirt niet meer aan, dus ik kleedde me in de winkel om en deed mijn oude kleren in een tas.

Voor het eerst sinds tijden had ik het gevoel dat ik weer mezelf was, dat ik er weer goed uitzag. En dat deed heel erg veel voor mijn humeur, want ondanks wat er vanmorgen was gebeurd, voelde ik me stukken beter.

Toen het weer tijd was om Ava te voeden, gingen we naar een restaurantje waar mijn moeder een late lunch voor ons bestelde en we samen wat kletsen.

‘Je moet die ene rode jurk straks thuis even aan doen.’ zei mijn moeder.

‘Waarom? Die had ik voor het werk gekocht.’

‘Omdat ik vanavond op Ava pas, zodat jij en Noah samen kunnen gaan eten.’

‘Maar ik..’

‘Ik wil geen nee horen. Noah heeft het me vorige week al gevraagd en je hebt het wel verdiend na al die ellende steeds. Je vader komt ook naar jouw huis en wij eten daar samen en letten op Ava. Jullie gaan iets leuks doen.’

Ik kneep mijn lippen op elkaar en knikte.

‘Dank je wel..’

Het klonk misschien stom, omdat ik zoveel hulp had gehad met Ava in de laatste tijd, maar ik had echt het idee dat Noah en ik een beetje langs elkaar heen leefden. Sinds die maaltijd in het ziekenhuis hadden we geen maaltijd meer samen gegeten en hoewel we wel elke avond naast elkaar lagen, was dat ook alles wat we deden. Liggen en slapen.

Nu kwam dat natuurlijk ook grotendeels door mijn lichamelijke toestand. Door de bevalling was niet alleen mijn buik heel gevoelig, zeker nu na de operatie, maar vanbinnen was er ook het één en ander kapot gegaan. Ik had de arts die de nacontrole had gedaan horen zeggen dat er bovenaan bij mijn baarmoederhals wat gescheurd was, wat ervoor had gezorgd dat het nu nog steeds heel veel pijn deed.

Ondanks dat het door de pijn niet echt mogelijk was geweest om seks te hebben, vond ik het ook nog steeds lastig als Noah me naakt zag. Mijn lichaam was zo ontzettend veranderd en hoewel ik het wel mooi vond dat mijn billen en heupen iets voller waren, had ik een enorm litteken, striae en slappe huid bij mijn buik. Ik vond het zelf verschrikkelijk om te zien en wilde niet eens weten hoe Noah erover dacht, dus ik verstopte het vaak maar gewoon.

Ik was dus ontzettend blij met haar aanbod en toen we thuis waren, trok ik meteen de rode jurk aan, samen met mijn meest comfortabele paar hakken. Ik moest wel heel even wennen aan de hoogte, maar na een paar keer heen en weer te hebben gelopen ging het helemaal goed en keek ik tevreden in de spiegel.

Mijn ouders speelden met Ava en lachend stond ik in de gang lippenstift op te doen, toen ik de deur ineens open hoorde gaan. Ik hoorde aan het zachte geneurie wie het was en draaide me naar hem toe.

‘He R-r…. Jeetje!’

Zijn ogen werden groot en hij kreeg meteen een enorme grijns op zijn gezicht.

‘Zeg jij daar! Heb je misschien mijn vrouw gezien? Ze heeft een verwassen pyjamabroek aan en een oud shirt dat ze steeds uit mijn kast jat.’

Ik moest lachen en schudde mijn hoofd.

‘Nee, niet gezien. Hoe heet ze’

‘Rosie met een hele lange achternaam.’

‘Ah, die ken ik niet.’

Ik ging verder met lippenstift opdoen, terwijl Noah achter me ging staan en zijn armen om mijn middel sloeg. Hij begroef zijn hoofd in mijn haren en ademde diep in.

‘Hoe moet ik me nou de hele avond inhouden als je er zo uitziet.’ fluisterde hij.

‘Je zult wel moeten, want ik heb honger en ik verlang er ontzettend naar om eens te kunnen eten zonder een baby die bij me aan het drinken is.’

Noah begon te lachen en draaide me naar zich toe.

‘Je ziet er prachtig uit Rosie.. Kom, we gaan je ouders en Ava gedag zeggen en dan gaan we!’

Ik gaf Ava nog een grote knuffel en vertelde mijn ouders voor de zoveelste keer waar de gekolfde melk stond en hoe ze het moesten opwarmen. Hoewel ik wist dat mijn ouders het prima af konden, luisterden ze naar me en namen ze me serieus. Ze wisten dat het al lastig genoeg was om nu weg te gaan.

Ik stapte bij Noah in de auto en samen reden we de oprit af, terwijl ik een brok in mijn keel kreeg.

‘Je gaat niet zitten huilen hoor.’ grinnikte Noah.

‘Nee, ik mis haar gewoon nu al.. Maar we gaan een leuke avond hebben en ik heb er nu al zin in!’

En de avond verliep ook geweldig. We aten in ons favoriete restaurant, waar we bleven tot we helemaal vol zaten en er geen hap meer bij paste. Na het eten belde ik mijn moeder om te vragen hoe het met Ava ging, waarna ze videobellen aanzette zodat ik kon zien dat Ava heerlijk bij mijn vader lag te slapen.

Omdat we nog wel even de tijd hadden, besloten we samen nog wat door het park te lopen. Het was een droge avond en het bleef inmiddels al iets langer licht, dus toen we het park inliepen, zagen we de zon net ondergaan en de talloze lampjes van het park aan gaan.

Hand in hand liepen we door het park, terwijl we urenlang kletsen over van alles en nog wat. Het was alsof we alles van afgelopen maanden aan het inhalen waren en het was ontzettend fijn om samen weer te kunnen lachen en kletsen.

Net toen we het park weer uit liepen om naar huis te gaan, zag ik een bekende lopen, die ik al heel erg lang niet meer had gezien. Ik tikte Noah aan en liep naar haar toe, waarbij ik haar hand aanraakte.

‘He Anna! Hoe is het met je? Lang niet gezien!’

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.