Dagboek van een Stiefmoeder – introductie

by Dagboek van een stiefmoeder.

Hallo, hier ben ik dan, de stiefmoeder. Zo dat klinkt hard, vindt je niet? Als ik het woord stiefmoeder in de mond neem dan denk ik gelijk aan films waarin de stiefmoeder een loeder is, of aan dames die gemeen zijn. Dat ik ooit zelf deze titel zou dragen had ik nooit verwacht. En natuurlijk wou ik de goede stiefmoeder zijn en natuurlijk wou ik laten zien dat een samen gesteld gezin wel goed kan. Het is dan ok gebruikelijk om te gaan schrijven over de mooie kanten van stiefouder zijn. Maar goed, hoe mooi het ook allemaal is, hoe fijn het ook kan zijn en hoe perfect onze gezinsfotos aan de muur hangt, niks is perfect. Er zijn zoveel kleine lettertjes die gewoonweg niet in de omschrijving van stiefouder staan, dat ik van mening ben dat dit wel eens meer aan het licht mag komen. Ik neem je mee in mijn verhalen, mijn ideeën, mijn kijk op stiefouderschap met de leuke en minder leuke kanten. Ik probeer, zo optimistisch als  ik ben, serieuze onderwerpen aan het licht te brengen, maar zeker met hier en daar wat humor. Want hoe somber het ook kan zijn, we moeten blijven lachen en vooral ook om bepaalde dingen leren te lachen. Soms het je het niet in de hand en moet je even weg kijken om uiteindelijk in te kunnen zien wat wel werkt.

Schrijven over stiefouderschap

Toen ik met het idee kwam om wat meer te gaan schrijven over de rol van stiefouder en daarmee meerdere taboes aan het licht wou brengen werd ik overstroomt met reacties. Ik had verwacht dat er hier en daar wel andere stiefouders zullen zijn die zich herkennen in bepaalde situaties, maar dat er zoveel raakvlakken zijn? Het doet mij goed, want dit geeft duidelijk aan dat ik niet alleen ben. ( ja ja dat wist ik natuurlijk ook wel, maar toch, die ene kleine bevestiging maakt wel degelijk een verschil).

Onderwerpen

Van prachtige ervaringen tot ware nachtmerries. Na ruim bijna 13 jaar samengesteld gezin heb ik de nodige ervaring. Van zelf een gelukkig scheiding met de vader van mijn zoon tot aan een vechtscheiding van mijn man en zijn ex partner. Van samen verjaardagen vieren met de ene ouder tot aan ondertoezichtstellingen mbt het contact naar de andere ouder. Het is complex.

Bij alle situaties, hulpverleners, rechtszaken die ik mee maakte moest ik zwijgen, terwijl ik degelijk belanghebbende ben. Net zoals mijn kinderen, net zoals de stiefouder aan de andere kant. Na bijna 13 jaar word ik nog steeds weg gezet in de stukken als ‘ de nieuwe partner van de man’. Alsof ik geen mens ben, geen persoon, geen rol heb in het leven van de kinderen, geen rol heb ik het gezin. Daar waar in een zitting jouw naam geroepen wordt en verwacht wordt dat je zorg draagt voor je stiefkind, mag je niet aanwezig zijn op een zitting om je verhaal te doen. Daar waar de hulpverlening een kind binnen jouw huishouden onder toezicht wil plaatsen moet jij je stil houden. Altijd naar je hoofd geslingerd krijgen dat je niet de echte ouder bent, altijd te horen krijgen dat je geen verwantschap hebt, altijd maar te horen krijgen dat jouw mening er niet toe doet. Afwijzing na afwijzing, allemaal voor lief nemen.

Hoe ga ik daar mee om, hoe zet je zoveel negatieve energie om in positieve tijd en hoe denk ik wat wij met zijn allen kunnen veranderen. Je leest het terug in mijn blogs! Het liefste breng ik nu al een onderwerp ter discussie, maar goed, we gaan beginnen bij het begin, deze stiefmoeder zal zich eerst even voorstellen.

Patchwork Family

Ik ben een moeder van 5 kinderen. De oudste zoon is van mij en mijn vorige relatie, gevolgd door mijn stiefkind, (dochter van mijn man ) gevolgd door de kinderen van mijn man en mij. ( 1 meisje,  2 jongens) . Onze oudste zoon van 15 woont bij mij en gaat eens per 14 dagen naar zijn vader en daar waar hij zin heeft breng ik hem naar zijn vader toe. Mijn stiefdochter (13) woont 50% bij ons, de ene week woont zij bij haar moeder, de andere week woont zij bij ons.  De andere kinderen zijn 9, 5, en 3 jaar oud. Wij dus een Patchwork Family. Of zoals ze in Nederland zeggen, een samengesteld gezin. Patchwork Family klinkt veel cooler toch? Je kent vast wel vanuit Films de patchwork Blankets. Dit zijn dekentjes die gemaakt zijn van verschillende lapjes stof, een lapje stof is vast gekoppeld aan een herinnering. Kortom deze op zich zelfstaanden herinneringen worden samen gebracht en vormen samen 1 deken. Een mooie gedachtengang, waardoor ik zelf de term Patchwork family ook zoveel mooier vindt klinken. (hoewel het op het zelfde neer komt).

 

Terug naar de basis

Misschien ga ik in deze blog nog niet veel in over de taboes die ik graag wil aankaarten, maar het laat wel zien waar de basis gelegd werd voor een relatie die ondanks alle ellende 12 jaar later sterker is dan ooit. Zonder deze basis was er geen succes, zonder deze basis was er ook geen ellende , zonder deze basis had ik  niet de ervaringen die ik vandaag de dag heb.
Deze basis, met vooral veel leuke momenten, zorgt er altijd voor dat ik in de moeilijke tijden met oog op stiefouderschap, altijd terug kan kijken naar mooie dingen van onze relatie en gezin. Hierdoor kan ik makkelijker relativeren ‘ Kijk dit zijn wij ook! of misschien ‘Kijk dit zijn wij vooral’ . Al die ellende van de echtscheiding van mijn man en zijn ex partner is een externe factor die we zelf niet kunnen veranderen. We kunnen wel veranderen wat wij toelaten en hoe wij er mee om gaan. Deze basis heb ik nodig en zonder deze basis hadden wij hier vandaag de dag hier niet meer gestaan als een gezin.

When we first met…

Ik neem je even terug naar 12 jaar geleden toen ik mijn man leerde kennen. Destijds een alleenstaande vader die op een zolderkamer in een huis van een vriend woonde. Een zolder kamer met daarin een bed, een zelf gemaakte tv kast en tafel in 1, een heel oud ledikantje en wel geteld 1 stoel. Ik leerde mijn man kennen via online dating, ja ja dit kan dus echt werken. Destijds was er nog geen Tinder en maakten we gebruik van een site waarbij je naast geliefdes ook vriendschappen kon zoeken. We leerden elkaar kennen via de chat van deze site en gezien we dicht bij elkaar woonden spraken we af. Nou met bovenstaande in vizier kan ik je vertellen dat ik gelijk onder de indruk was van deze geweldige man. NOT!  Ik zag echt wel een lieve jongen man, met zijn hart op de goed plek, maar welke zich nog al in een vreemde situatie leefde als alleenstaande vader.

 

Alleenstaande vader

Mijn man had een dochtertje van 1 jaar oud. Hij droeg vrijwel alleen de zorg over haar, omdat zijn ex-partner kampte met bepaalde problemen. Ik vond het wonderbaarlijk dat hij, die vrijwel elke dag voor zijn dochter zorgde, ergens op een zolderkamertje leefde te samen met zijn dochtertje. Aan de andere kant zag ik wel een vader die alles voor zijn dochter deed.  Hij vertelde dat zijn ex in hun koopwoning bleef wonen, dat zij alles heeft gehouden, dat hij nog steeds alle kosten op zich nam.  Hij had geen auto niks en als hij zijn dochtertje naar zijn ex-partner bracht 35 km verder op, dan ging hij op een oude fiets van zijn opa gevolgd met een trein rit.
Ik begrijp goed dat je nu kunt denken dat dit nou niet de ideale man is,  hetgeen wat ik nu schetst nou niet echt iets is waarbij de vuurspetters door de kamer heen vlogen. Dat klopt! ik was alles behalve verliefd. Ik trof een iemand die aardig was en zijn leven rondom zijn dochtertje en zijn ex-partner had ingericht dat hij op mij overkwam alsof hij geen ruggengraat had. Er was niks, waaruit bleek dat hij zelf ook een leven had. Toch was er iets in hem wat mij wel nieuwsgierig maakte, want waarom maak je deze keuzes?

Beste vrienden

We spraken steeds vaker af en hoewel hij wel degelijk mij de liefde had verklaard, was ik totaal niet geïnteresseerd in hem op dat vlak. Ik hield het contact zelfs af, omdat ik van mening was dat hij zijn shit nog niet op orde had rondom de scheiding. Hij was er wel klaar mee, dat was een groot voordeel, maar verder was er niks geregeld. Dat siert in mijn ogen een persoon niet. En toch, op een gegeven moment troffen we elkaar weer en raakten we aan de praat. We hadden een klik en spraken vaker af. We werden, zoals we zelf heel hard op zeiden, beste vrienden. We waren beid alleenstaande ouder en we hoefden ons niet te verantwoorden naar elkaar. Het afzeggen van een afspraak hoorde er bij, want een kind gooit soms roet in het eten. Dit was niet negatief voor ons, dit was zoals het was. Daar kwam bij, we waren vrienden, we hadden totaal geen verwachting naar elkaar toe.

Double date

Het leukste aan deze tijd vond ik het double daten. Hij zocht iemand uit voor mij en ik voor hem. Wat hebben we een lol gehad, vooral het na bespreken van de dates was hilarisch. Onze band werd hechter en hechter. We waren echt de beste maatjes en we zagen elkaar steeds vaker, met kinderen, zonder kinderen. We spraken af in de dierentuin, wandelen in het bos, of in een indoorspeeltuin waarbij de kids speelden en wij de meest uiteenlopende gesprekken voerde. Het double daten ging ook verder tot op een dag onze dates niet zo onder de indruk waren van ons. Geef ze eens ongelijk, je zit in een restaurant met zijn vieren. Mijn date en zijn date zaten er letterlijk voor spek en bonen bij. Want wij voerden het gesprek, wij hadden de grootste lol, wij hadden een klik. Die avond werd dan ook alles anders. Onze dates waren lichtelijk geïrriteerd en zeiden ook dat wij beter met elkaar konden gaan daten. In het begin moesten we heel hard lachen, maar na deze uitspraak zette het onze koppies wel aan het denken. Want na die date werd het ook even stil . Het contact tussen ons werd even minder. Niet omdat we dat beide wilden, maar omdat we beiden geen raad wisten met het idee dat er misschien toch meer in het spel was dan vriendschap.

Ik ga dat niet doen hoor!

Ik hield daarin voet bij stuk om mij niet bloot te willen geven, ik wil niet met iemand een relatie aangaan die de scheiding niet goed op orde is, ik kan niet bouwen aan een toekomst met iemand die nog aan het graven is in het verleden. Het was mij heel helder dat dit niet zijn keuze was en ik wist ook maar al te goed dat sommige dingen hij niet in de hand had en dat zijn ex-partner een grote rol speelde in het niet willen afhandelen van de scheiding die inmiddels al een jaar geleden was. En toch bleef ik zeggen ‘ ik ga dat niet doen hoor!’ . En hoe harder ik dat misschien wel riep, hoe meer ik mijzelf aan de kant zette. Want wat is er dan, waardoor ik niet een relatie aan wou gaan? Toen mijn vriendin mij deze vraag stelde antwoord ik gelijk ‘ ik wil niet dat iemand waar ik veel om geef ga verliezen, omdat we zo nodig het moesten proberen’ .  Ik hoorde het mijzelf zeggen ‘ iemand om wie ik geef’. Betrapt!

Twitter

En toch bleef het nog even stil, het was echt een kwestie van ‘ wie zet de eerste move’. En ineens kreeg ik een sms’je. Hij smste mij dat hij een date had met iemand die mij ook kende… en het gesprek was weer begonnen. We berichten over en weer en even leek er niks in de weg te staan. Nou ja bijna niks. Hij had immers een date… Ik weet nog dat ik via twitter haar opzocht, inderdaad ik ken haar, maar of dit nou veel goeds was? Haar laatste tweet was ‘ vanavond weer een leuke date….’ zucht. Ik berichtte hem snel terug, ‘ hey klopt, ik ken haar, Sarah, veel plezier vanavond en niet te veel zoenen he 😉 ‘ . mijn vriendin  zei gelijk, ‘ hallo, wanneer ga je hem nou eens vertellen wanneer je hem echt leuk vindt!’ ze pakte mijn telefoon en appte hem ‘ ik dacht eigenlijk dat wij eindelijk een keer gingen zoenen’ . En toen was het stil… ik hoorde helemaal niks…

 

 

Pyjama

Het uur daarna leek wel een eeuwigheid. Ik trok mijn pyjama aan, pakte een zak chips en besloot om op de bank te gaan hangen met een feel good movie. Toen ging ineens mijn telefoon. Een sms !  ‘ Check Sarah’s Twitter, tot zo! ‘ is alles wat hij schreef.  Ik opende twitter en daar stond ‘ shit mijn date heeft afgezegd’ . Ik probeerde hem te bellen, maar hij nam niet op, ik wist niet meer waar ik het had. Op dat moment was ik alleen thuis, ik pakte mijn notebook en ging mijn beste vriend uit Barcelona bellen via Skype. Die gierde het uit en zei ‘ oh schat hij is onderweg naar je! hou me online! ik wil er bij zijn!’ Voordat ik kon antwoorden hoorde ik een auto de oprit op rijden. Ik dacht echt shit! ik zit hier in mijn pyjama, mijn gezicht zal wel helemaal oranje zijn van de Bolognese chips en ik zal wel enorm stinken. Ik hoorde de deur, tegelijkertijd hoorde ik vanaf mijn notebook ‘ oooohhhhhh’ en hij kwam binnen lopen. Ik weet nog dat ik de notebook dichtgooide en hij liep op mij af en zei niks. Ging naast mij zitten en begon mij te zoenen. Jullie moeten mij nu toch eens zien! ik schrijf dit met zijn grote smile op mijn gezicht, begrijp je nu waarom ik deze momenten zo belangrijk vindt? Het is gewoon zo iets moois! En wat blijkt? op dat moment besefte ik dat hij wel degelijk een ruggengraat had, wat hetgeen wat hij deed, had ik nooit durven doen!

Begin van een avontuur

Deze zoen was het begin van ons avontuur die, zo blijkt nu, niet makkelijk zal verlopen. Ons avontuur kan je wel boeken over schrijven in diverse genres, van romcoms tot een avontuurlijke strijd, van drama tot ware horror. Op het witte doek zullen we het geweldig doen. Maar daarover vertel ik in de volgende blog meer, ik wil nog even vast houden aan deze mooie momenten, de fijne herinneringen waardoor ik vanavond de gehele avond weer verliefd naast mijn man op de bank kan zitten.

 

 

Misschien vind je dit ook leuk

Ik zou het leuk vinden als je een reactie achterlaat!

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.